Issei Sagawa - Vikipedi

Issei Sagawa
Doğum26 Nisan 1949(1949-04-26)
Kobe, Japonya
Ölüm24 Kasım 2022 (73 yaşında)
Tokyo, Japonya
Milliyet Japonya
Tanınma nedeniYamyamlık

Issei Sagawa (佐川 一政 Sagawa Issei; 26 Nisan 1949 - 24 Kasım 2022[1]), 1981 yılında Paris'te Renée Hartevelt adında bir Hollandalı kadını öldüren ve etini yiyen bir Japondur. Serbest bırakılmasından sonra Japonya'da küçük çaplı bir ün kazanmıştır ve insanların suçuna olan ilgisi üzerinden geçinmiştir.

Yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sagawa Japonya'da Kobe'nin Hyōgo İli'nde zengin bir ailenin çocuğu olarak doğmuştur. Prematüre doğmuştu, söylentilere göre babasının avucunun içine sığacak kadar küçüktü ve doğar doğmaz bir ince bağırsak hastalığı olan enterite yakalanmıştı. Daha sonra birkaç kalsiyum ve potasyum enjeksiyonunun ardından iyileşmişti.

Sagawa yamyamlık arzularını ilk defa birinci sınıfta bir erkeğin kalçasını gördükten sonra hissetmiştir.[2] 2011 yılında Vice'la yaptığı bir röportajda Sagawa gençken köpeğiyle ilişkiye girdiğini ve kadınlar için yamyamlık arzuları hissettiğini söyledi.[kaynak belirtilmeli]

Sagawa 23 yaşında Tokyo'da uzun boylu Alman bir kadını evine kadar takip etmiş ve o uyurken bedeninin bir kısmını kesip yeme amacıyla dairesine girmiştir. Sagawa'nın iddialarına göre kadın uyanmış ve onu yere itmiştir. Sagawa polis tarafından yakalanmış ve tecavüze teşebbüsle suçlanmıştır. Yetkililere asıl amacını söylememiştir.

Sagawa 28 yaşındayken Paris Sorbonne'da edebiyat üzerine doktora yapmak için Fransa'ya göç etmiştir. İddialarına göre Paris'te yaşarken "Her gece evine bir hayat kadını getirmiş ve vurmaya çalışmış fakat bir nedenden dolayı parmakları tetiği çekememiş"[2]

Hartevelt Cinayeti

[değiştir | kaynağı değiştir]

11 Haziran 1981'de o zamanlar 32 yaşında olan Sagawa, Sorbonne'dan sınıf arkadaşı Renée Hartevelt'i bir okul ödevi için şiir çevirme bahanesiyle akşam yemeğine davet etti. Kendinde eksik olan sağlık ve güzelliğinden dolayı seçtiği Hartevelt'i öldürmeyi ve yemeyi planladı. Kendini zayıf, çirkin ve küçük olarak tasvir etti (boyu 1.45 metreydi) ve Hartevelt'i yiyerek onun yaşam enerjisini emmeyi istediğini söylemiştir. Hartevelt 25 yaşında 1.78 m uzunluğundaydı. Hartevelt geldikten sonra sırtı Sagawa'ya dönük bir şekilde masada şiir okumaya başladı. Sagawa bir tüfekle Hartevelt'i ensesinden vurdu. Sagawa Hartevelt'i vurmasının şokuyla bayıldığını fakat uyandıktan sonra planını gerçekleştirmesi gerektiğini fark ettiğini söylemiştir. Vücuduna tecavüz etmiş ancak dişleri yeterince keskin olmadığı için derisini ısıramadı, bu yüzden dairesinden çıkıp bir kasap bıçağı almaya gitti. Sagawa, Hartevelt'in vücudunun çeşitli yerlerini yiyerek tüketti; göğüslerinin, yüzünün, kalçalarının, ayaklarının, uyluklarının ve boynunun çoğunu çiğ veya pişmiş olarak yedi (hatta o sırada regl döneminde olması nedeniyle klitorisini bütün olarak yuttuğunu kabul etti) ve adet kanı kokusunu sevmediği için diğer parçalarını buzdolabında sakladı. Sagawa ayrıca her yeme aşamasında Hartevelt'in vücudunun fotoğraflarını çekti. Tüketmediği vücudunun kalıntıları çürümeye başlayınca, Hartevelt'in cesedinin kalıntılarını Bois de Boulogne parkındaki bir göle atmaya çalıştı ve parçalanmış vücut parçalarını iki bavula koydu, ancak suçüstü yakalandı ve dört gün sonra Fransa polisi tarafından tutuklandı.

Zengin babası Sagawa'nın savunması için iyi bir avukat tuttu ve iki yıl boyunca yargılanmadan tutulduktan sonra cezai ehliyeti bulunmadığı ve Fransız yargısı karşısında duruşmaya çıkmaya uygun olmadığı gerekçesiyle Fransız yargıç Jean-Louis Brugiere tarafından süresiz olarak bir akıl hastanesinde tutulması istendi. Yazar Inuhiko Yomota'nın bir ziyaretinden sonra cinayet Sagawa'nın gözünden yazılmış ve In the Fog başlığıyla Japonya'da yayınlandı. Sagawa'nın kitap ile birlikte gelen ünü büyük ihtimalle Fransız yetkililerin onu Japonya'ya göndermesinde katkıda bulundu ve Sagawa Japonya'da Matsuzawa hastanesine yatırıldı. Oradaki psikologlar Sagawa'yı sağlıklı ilan etmiş ve cinsel sapkınlığın Sagawa'nın cinayet için tek motivasyonu olduğunu buldular. Fransa'daki suçlamalar düştüğü için Fransız mahkeme belgeleri mühürlenmiş ve Japon yetkililere verilmemişti; bu yüzden Sagawa Japonya'da yasal olarak alıkonulamadı. 12 Ağustos 1986 da hastaneden çıktı ve serbest kaldı. Sagawa'nın özgürlüğü büyük ölçüde tartışıldı.

Serbest Bırakılma Sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

1986 ve 1997 yılları arasında sıklıkla programlara misafir konuşmacı ve yorumcu olarak davet edilmişti.[3] 1992 yılında Hisayasu Sato'nun filmi Uwakizuma: Chijokuzeme (Sadakatsiz Eş: Utanç Verici İşkence) filminde sadist bir sapık olarak oynadı.[4] Sagawa 1997 Kobe çocuk cinayetlerini ele alan Shonen A'da dahil cinayet konulu kitaplar yazdı.[5] Ayrıca Japon dergisi Spa için incelemeler de yazdı.[6] Sagawa daha sonra yazıları için yayımcı bulamadı ve iş bulmakta zorlandı. Müdürü Sagawa'nın gerçek ismini kullanmaya devam etmesindeki cesaretinden etkilendiğinden dolayı neredeyse bir Fransız dil okuluna kabul edildi fakat çalışanlar karşı çıktı ve reddedildi.

2005 yılında Sagawa'nın ebeveynleri öldü. Cenazelerine katılması engellenmişti fakat Sagawa alacaklılarına borçlarını ödedi ve sosyal konutlara taşındı. Bir süre boyunca sosyal yardım aldı. 2009 yılında Vice dergisiyle bir röportajında bir katil ve yamyam olarak yaşamaya zorlanmanın korkunç bir ceza olduğunu söyledi. 2013 yılında sinir sistemine kalıcı hasar veren bir beyin enfarktüsü nedeniyle hastaneye kaldırıldı ve erkek kardeşinin tam zamanlı bakımı altına ɡirdi. O dönemde takıntısından pişmanlık duyduğunu iddia etmişti.

24 Kasım 2022'de 73 yaşındayken Tokyo'daki bir hastanede zatürre komplikasyonları nedeniyle öldü.[7]

Popüler Kültürde

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Sagawa hakkında üç belgesel yapıldı: "Excuse Me for Living (Channel 4, İngiltere, 1993, 60 dakika); "The Cannibal That Walked Free" (Channel 5, İngiltere, 2007, 46 dakika) ve "Interview with a Cannibal" (Vice, ABD, 2011, 34 dakika).
  • 1986 yılında Olivier Smolders tarafından Sagawa'nın hikâyesine dayanılarak çekilen Adoration isimli bir kısa film yayınlandı.[8] Aynı şekilde 1986'da TV kanalı Viasat Explorer tarafından Cannibal Superstar adında bir kısa belgesel yayınlandı. VBS Meets: Issei Sagawa adlı bir kısa belgesel VBS.tv'de 2010 yılında yayına girdi.[1]
  • Rolling Stones'un 1983 yılında yayınlanan Undercover albümündeki "Too Much Blood" şarkısı Sagawa ve medyadaki şiddet hakkındadır. Ayrıca Sagawa'nın suçu the Strangles'ın 1981 yılında yayınlanan "La Folie" şarkısına da ilham vermiştir. Noise Black Metal grubu Gnaw Their Tongues 2006'da Issei Sagawa adlı bir Ep yayınlamıştır.

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b "VBS Meets: Issei Sagawa – Part 1". Vice Media. 18 Kasım 2010. 19 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2016. 
  2. ^ a b Kosuga, Tomokazu; Lena Oishi, Lena (1 Ocak 2009). "Who's Hungry?". Vice Magazine. 21 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2016. 
  3. ^ Kushner, Barak. (1997).
  4. ^ "Issei Sagawa". IMDb. 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2009. 
  5. ^ Issei Sagawa 5 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Goodreads
  6. ^ Henshall, Kenneth G. Dimensions of Japanese society: gender, margins and mainstream. rev.ed.
  7. ^ "「パリ人肉事件」の作家・佐川一政さんが死去…７３歳". 読売新聞オンライン (Japonca). 2 Aralık 2022. 2 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2022. 
  8. ^ Knoll, Paul (25 Nisan 2007). "Bard of Brooklyn". Metro Times. 8 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2009. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Issei_Sagawa&oldid=33841926" sayfasından alınmıştır