James A. Garfield suikastı - Vikipedi

James A. Garfield, (Amerika Birleşik Devletleri'nin 20. Başkanı) 2 Temmuz 1881 günü sabah 9.30'da Washington DC'deki Baltimore ve Potomac Tren İstasyonu'nda ölümcül bir şekilde vuruldu. 79 gün sonra New Jersey'de öldü. Suikastçısı Charles J. Guiteau'ydu. Guiteau, Garfield cinayetinden suçlu bulunup asılarak idam edildi.

Suikast

Garfield'ın 2 Temmuz 1881'de Washington gazetelerinde bildirilen^[1] yaz tatili için Washington'dan ayrılması planlanmıştı ve Guiteau onu Altıncı Cadde ve Anayasa'nın güneybatı köşesindeki Baltimore ve Potomac Tren İstasyonu'nda bekliyordu.^[2] Garfield, tatiline başlamadan önce bir konuşma yapmayı planlandığı, mezun olduğu Williams College'a giderken Sixth Street İstasyonu'na geldi. Ona oğulları James, Harry ve Dışişleri Bakanı James G. Blaine eşlik etti; Savaş Bakanı Robert Todd Lincoln onu uğurlamak için istasyonda bekledi.^[3] Garfield'ın koruması veya güvenlik görevlisi yoktu.

Garfield istasyonun bekleme odasına girerken, Guiteau öne çıktı ve başkanı arkadan birkaç el ateş ederek vurdu. İlk kurşun Başkan'ın omzunu sıyırdı ve diğeri onu sırtından vurdu. Guiteau tabancasını cebine geri koydu ve istasyonun dışında beklediği bir taksiyle ayrılmak için geri döndü, ancak silah sesini duyduktan sonra karakoldan gelen polis Patrick Kearney ile karşılaştı. Kearney, Guiteau'yu tutukladı ve Garfield'ı vuran adamı tutukladığı için o kadar heyecanlandı ki, karakola gelene kadar silahını ondan almayı unuttu.^[4]

Garfield'ın Tedavisi ve ölümü

Garfield bilinçli ama şok içinde tren istasyonunun üst katına taşındı.^[5] Bir mermi vücuduna saplanmış halde kaldı, ancak doktorlar o mermiyi bulamadı.^[1] Garfield Beyaz Saray'a geri götürüldü ve doktorlar ona bu gece ölebileceğini söylediler; yine de bilinci yerinde ve uyanık kaldı. Ertesi sabah, yaşamsal belirtileri iyileşmeye başladı. Fakat bu durum uzun sürmedi. Yapılan onca müdahaleye rağmen ABD'nin 20. Başkanı James Garfield 19 Eylül 1881'de hayatını kaybetti.

Garfield'ın cesedi, 26 Eylül'de cenazenin yapıldığı Cleveland, Ohio'ya götürülmeden önce Capitol Rotunda'da iki gün boyunca eyalette kaldığı Washington'a götürüldü.

Yargılama ve infaz

Charles J. Guiteau, Başkan James A. Garfield'ın suikastçısı

Guiteau, kayınbiraderi George Scolville tarafından temsil edildiği Kasım ayında mahkemeye çıkarıldı. Duruşması sırasında, savunma ekibine sürekli hakaret etmek, ifadesini uzun uzun okuduğu destansı şiirlerde biçimlendirmek ve geçen notlar aracılığıyla izleyicilerden hukuki tavsiye istemek de dahil olmak üzere tuhaf davranışları nedeniyle medyanın büyük ilgisini çekti. Suçlu olmadığını çünkü Garfield cinayetinin Tanrı'nın iradesi olduğunu ve bunun sadece bir aracı olduğunu iddia etti.^[3] Mahkemede "John Brown's Body" şarkısını söyledi.^[3] New York Herald'a bir otobiyografi yazdırdı. Bir noktadan sonra, Garfield'ın kendisi tarafından değil, tıbbi uygulama hatası nedeniyle öldürüldüğünü savundu.^[6]

Guiteau'nun davası, Amerika Birleşik Devletleri'nde delilik savunmasının düşünüldüğü ilk yüksek profilli davalardan biriydi. Guiteau ateşli bir şekilde vurulduğu sırada yasal olarak deli olduğu konusunda ısrar etti, ancak tıbbi olarak deli değildi, bu da savunma avukatlarıyla büyük bir anlaşmazlığa neden oldu ve muhtemelen jürinin Guiteau'nun sorumluluğu reddetmeye çalıştığı izlenimine katkıda bulundu .

Guiteau, serbest bırakıldıktan sonra konferans turu başlatma ve 1884'te başkanlığa aday olma planları yapıyordu; aynı zamanda duruşmasını çevreleyen medya ekiplerinden de çok memnun oldu. Jüri, onun ilahi ilhamına ikna olmadığında ve onu cinayetten mahkûm ettiğinde dehşete düştü. 25 Ocak 1882'de suçlu bulundu.^[3] Temyize gitti, ancak temyizi reddedildi ve 30 Haziran 1882'de, suikastın birinci yıldönümünden sadece iki gün önce Columbia Bölgesi'nde asıldı. Guiteau, darağacına gidene kadar dans etti ve izleyicilere darağacından el salladı, cellatıyla el sıkıştı ve son bir rica olarak yazdığı "Lord'a Gidiyorum" adlı bir şiir okudu.^[7] Şiiri söylerken bir orkestranın çalmasını istedi fakat bu isteği reddedildi. Şiiri bittikten sonra asılarak idam edildi.

Ayrıca Bakınız

Kaynakça

^ ^a ^b Peskin, A.M. (1 Ocak 1978). "Large mass storage facility".
^ Hautbarge (29 Ekim 1881). "The hamerton family". Notes and Queries. s6-IV (96): 349-349. doi:10.1093/nq/s6-iv.96.349g. ISSN 1471-6941.
^ ^a ^b ^c ^d Vowell, Lance (1 Ocak 2016). "test".
^ "Figure 4: Distribution of major Alonella clades (both original and sequences retrieved from NCBI GenBank)". dx.doi.org. 9 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021.
^ Hanington, Edda (1978). "Current concepts in migraine research". Neuroscience. 3 (6): 596-597. doi:10.1016/0306-4522(78)90026-x. ISSN 0306-4522.
^ Millard, Charles Stuart. Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 31 Ekim 2011.
^ Bhatt, Apurva; Moore, Brit; Asif, Talal; Steigerwalt, Kristy E.; Pauly, Rebecca R. (Ekim 2016). "Spinal Cord Injury and Autonomic Dysreflexia- A Case Report". Marshall Journal of Medicine. 2 (4). doi:10.18590/mjm.2016.vol2.iss4.6. ISSN 2379-9536.

[dx.doi.org-1] Peskin, A.M. (1 Ocak 1978). "Large mass storage facility".

[2] Hautbarge (29 Ekim 1881). "The hamerton family". Notes and Queries. s6-IV (96): 349-349. doi:10.1093/nq/s6-iv.96.349g. ISSN 1471-6941.

[ReferenceA-3] Vowell, Lance (1 Ocak 2016). "test".

[4] "Figure 4: Distribution of major Alonella clades (both original and sequences retrieved from NCBI GenBank)". dx.doi.org. 9 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021.

[5] Hanington, Edda (1978). "Current concepts in migraine research". Neuroscience. 3 (6): 596-597. doi:10.1016/0306-4522(78)90026-x. ISSN 0306-4522.

[6] Millard, Charles Stuart. Benezit Dictionary of Artists. Oxford University Press. 31 Ekim 2011.

[7] Bhatt, Apurva; Moore, Brit; Asif, Talal; Steigerwalt, Kristy E.; Pauly, Rebecca R. (Ekim 2016). "Spinal Cord Injury and Autonomic Dysreflexia- A Case Report". Marshall Journal of Medicine. 2 (4). doi:10.18590/mjm.2016.vol2.iss4.6. ISSN 2379-9536.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]