Mahalle Kahvesi - Vikipedi
Yazar | Sait Faik Abasıyanık |
---|---|
Ülke | Türkiye |
Dil | Türkçe |
Tür | Hikâye |
Yayım | 1950 |
Yayımcı | Varlık Yayınları |
Mahalle Kahvesi, Türk yazar Sait Faik Abasıyanık'ın 1950'de yayınlanan beşinci hikâye kitabıdır.[1] Eser ayrıca, yazarın yayınlanan altıncı kitabıdır. Bu kitaptaki öyküler yazarın bir önceki kitabı Lüzumsuz Adam'dakilere tarz olarak çok benzemektedir.[2]
Hikâyelerin çoğunda İstanbul yaşamındaki insanları ve kendisini anlatmaktadır. Biri Sakarya Balıkçısı olan iki hikâyesinde Adapazarı'ndaki günlerinden izlere rastlanabilir. Kınalı Adada Bir Ev isimli öyküsünde sokaktaki adamın hayatını anlatır. Sinağrit Baba'da ise gerçeküstücülüğe yönelmiştir. Yazar, hem Söylendim Durdum hem de Sinağrit Baba'da çevresindeki insanlar kadar kendisiyle de hesaplaşmaktadır.[2]
Kitapta toplam yirmi iki hikâye bulunmaktadır. 1950'de yapılan ilk baskısının ardından ikinci baskısı 1954 yılında gene Varlık Yayınları'ndan çıkmıştır.
Analiz
[değiştir | kaynağı değiştir]Mahalle Kahvesi'nin yayınlandığı 1950 yılının son günlerinde siroz tedavisi için Fransa'ya gitti. Hastalığı ağırlaşmış olmasına rağmen Mahalle Kahvesi'ndeki öyküler bir önceki kitabı Lüzumsuz Adam'daki kadar karamsar değildir.[3]
Kitaptaki 22 hikâyenin 13'ü kentte, 8'i Burgaz Adası'nda, biri köyde geçmektedir. 22 hikâyenin 20'si şimdiki zamanla, ikisi ise geçmiş zamanla anlatılmaktadır. Öykülerin tümünün anlatıcısı birinci tekil kişidir. Böyle olmasına rağmen Sait Faik, sadece beş öyküde kendinden bahsetmektedir.
Hikâyelerdeki dil zaman zaman tamamen konuşma diline dönmektedir ve bol bol argo kullanılmıştır. Nurullah Ataç'ı örnek alarak "ve" bağlacını kullanmama çabası bu kitapta da devam etmektedir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Naci, Fethi (Mayıs 2003), Sait Faik'in Hikâyeciliği, Yapı Kredi Yayınları, ISBN 975-08-0534-8
- Sönmez, Sevengül (Şubat 2007), A'dan Z'ye Sait Faik, Yapı Kredi Yayınları, ISBN 978-975-08-1198-2
- Uyguner, Muzaffer (1991), Sait Faik, Bilgi Yayınevi, ISBN 975-494-232-3
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Uyguner 2007, s. 130
- ^ a b Uyguner 1991, s. 41
- ^ Naci 2003, s. 36