Mariner 2 - Vikipedi

Mariner 2
	Mariner 2'nin uzaydaki tasviri
Görev türü	Gezegen uçuşu
Uygulayıcı	NASA / JPL
Harvard belirtmesi	1962 Alpha Rho 1
COSPAR kimliği	1962-041A
SATCAT no.	374
Görev süresi	4 ay, 7 gün
Uzay aracı özellikleri
Uzay aracı tipi	Ranger Block I temelli Mariner
Üretici	Jet İtki Laboratuvarı
Fırlatma ağırlığı	203,6 kg
Güç	220 watt (Venüs karşılaşmasında)
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi	27 Ağustos 1962, 06:53:14 UTC
Roket	Atlas LV-3 Agena-B
Fırlatma yeri	Cape Canaveral LC-12
Görev sonu
Son temas	3 Ocak 1963 7:00 UT
Yörünge parametreleri
Referans sistemi	Günmerkezli
Perihelion yüksekliği	105.464.560 kilometre (56.946.310 deniz mili)
Devir	27 Aralık 1962
Venüs uçuşu
En yakın yaklaşım	14 Aralık 1962
Mesafe	34.773 kilometre (18.776 deniz mili)
	Mariner ← Mariner 1 Mariner 3 →

Mariner 2 (Mariner-Venus 1962), Venüs'e giden ve başarılı bir gezegen karşılaşması gerçekleştiren ilk ABD robotik uzay sondasıydı. NASA Mariner programı'ndaki ilk başarılı uzay aracı, Ranger programı'nın Blok I uzay aracının basitleştirilmiş bir versiyonu ve Mariner 1'in tam bir kopyasıydı. Mariner 1 ve 2 uzay aracının görevleri bazen Mariner R görevleri olarak bilinir. Orijinal planlar, sondaların Atlas-Centaur'da fırlatılmasını gerektiriyordu ancak bu araçla ilgili ciddi gelişim sorunları, çok daha küçük olan Agena B ikinci aşamaya geçişi zorunlu kıldı. Bu nedenle Mariner R araçlarının tasarımı büyük ölçüde basitleştirildi. Atlas-Agena B, Sovyet 8K78 güçlendiricisinin yalnızca yarısı kadar kaldırma kapasitesine sahip olduğundan, bu dönemin Sovyet Venera sondalarından çok daha az enstrümantasyon—örneğin, bir TV kamerasından vazgeçilerek— taşındı.

Mariner 2 uzay aracı 27 Ağustos 1962'de Cape Canaveral'dan fırlatıldı ve 14 Aralık 1962'de Venüs'e 34.773 kilometre (21.607 mi) kadar yakın geçti.^[4]

Mariner sondası, güneş panellerinin, alet kollarının ve antenlerin bağlı olduğu 100 cm (39.4 in) çapında altıgen bir veri yolundan oluşuyordu. Mariner uzay aracındaki bilimsel araçlar şunlardı: iki radyometre (spektrum'un mikrodalga ve kızılötesi kısımları için birer tane), bir mikrometeorit sensör, güneş enerjisi plazma sensörü, yüklü parçacık sensörü ve bir manyetometre. Bu aletler, Venüs'ün yüzeyindeki sıcaklık dağılımını ölçmek ve Venüs'ün atmosfer temel ölçümlerini yapmak için tasarlandı.

Birincil görev, Venüs yakınlarındaki uzay aracından iletişim almak ve gezegenin radyometrik sıcaklık ölçümlerini yapmaktı. İkinci bir amaç, gezegenlerarası manyetik alan ve yüklü parçacık ortamını ölçmekti.^[5]^[6]

Mariner 2, Venüs'e giderken Güneş'ten dışarı doğru akan sabit bir yüklü parçacık akışı olan güneş rüzgarı'nı ölçtü ve 1959'da Luna 1 tarafından yapılan ölçümleri doğruladı. Ayrıca gezegenler arası toz da ölçüldü ve tahmin edilenden daha kıt olduğu ortaya çıktı. Ayrıca Mariner 2, birkaç kısa güneş patlaması ve Güneş Sistemi dışından kozmik ışın'lar dahil olmak üzere Güneş'ten gelen yüksek enerjili yüklü parçacıklar tespit etti. Mariner 2, 14 Aralık 1962'de Venüs'ün yanından geçerken bir çift radyometre ile gezegeni taradı ve Venüs'ün soğuk bulutlara ve aşırı sıcak bir yüzeye sahip olduğunu ortaya çıkardı.

Kaynakça

^ ^a ^b McDowell, Jonathan. "Launch Log". Jonathan's Space Page. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2013.
^ "Mariner 2". NASA's Solar System Exploration website. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022.
^ Shea, Garrett (20 Eylül 2018). "Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration". NASA. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2021.
^ "Mariner 2". US National Space Science Data Center. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2013.
^ Jet Propulsion Laboratory (under contract for NASA) (15 Haziran 1962). "Tracking Information Memorandum No. 332-15: Mariner R 1 and 2" (PDF). California Institute of Technology. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008.
^ Renzetti, N.A. (1 Temmuz 1965). "Technical Memorandum No. 33-212: Tracking and Data Acquisition Support for the Mariner Venus 1962 Mission" (PDF). NASA. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008.

[LL-1] McDowell, Jonathan. "Launch Log". Jonathan's Space Page. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2013.

[2] "Mariner 2". NASA's Solar System Exploration website. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022.

[3] Shea, Garrett (20 Eylül 2018). "Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration". NASA. 22 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2021.

[NSSDC-4] "Mariner 2". US National Space Science Data Center. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2013.

[NASA_19650072055-5] Jet Propulsion Laboratory (under contract for NASA) (15 Haziran 1962). "Tracking Information Memorandum No. 332-15: Mariner R 1 and 2" (PDF). California Institute of Technology. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008.

[NASA_19650023548-6] Renzetti, N.A. (1 Temmuz 1965). "Technical Memorandum No. 33-212: Tracking and Data Acquisition Support for the Mariner Venus 1962 Mission" (PDF). NASA. 26 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ocak 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]