Masa çevirme - Vikipedi

Bir masa çevirme hilesi.

Masa çevirme katılanların bir masanın etrafında oturup ellerini masanın üzerine koydukları ve masanın dönmesini bekledikleri bir seans türüdür. Masanın ruhlarla iletişim kurma aracı olarak kullanıldığı iddia edilirken, alfabe yavaşça yüksek sesle söylenir ve masa uygun harfe geldiğinde eğilir, böylece kelimeler ve cümleler ortaya çıkar.[1] Bu işlem Ouija tahtası ile benzerlik göstermektedir. Bilim adamları ve kuşkucular masa çevirmenin ideomotor etkinin ya da bilinçli bir kandırmacanın sonucu olduğunu düşünmektedir.[2][3][4]

Spiritüalizm hareketi 1852-1853 yılının kış aylarında Amerika'dan Avrupa'ya ilk kez yayıldığında, ruhlara danışmak için kullanılan en popüler yöntem birkaç kişinin bir masanın etrafında oturup ellerini masanın üzerine koyarak masanın hareket etmesini beklemesiydi. Eğer yapılan denemeler başarılı olursa, masa kayda değer bir hızla kendi etrafında dönüyor ve zaman zaman havaya yükseliyor ya da başka bazı hareketler sergiliyordu.[1]

Çoğu spiritüalist masa hareketlerini ruhsal varlıklara bağlarken, Cenevre'den Kont de Gasparin ve Profesör Thury adlı iki araştırmacı dikkatli bir dizi deney gerçekleştirmiştir. Masanın hareketlerinin oturanların bedenlerinden yayılan fiziksel bir güçten kaynaklandığını gösterdiklerini öne sürmüşler ve buna ektenik güç ismini uygun görmüşlerdir. Vardıkları sonuç, bu hareketlerin bilinen tüm fiziksel nedenlerinin ortadan kaldırıldığı varsayımına dayanıyordu. Ancak deneylerin tanımına bakıldığında, alınan önlemlerin bilinçsiz kas hareketlerini (ideomotor etki) veya kasıtlı sahtekârlığı dışlamak için yeterli olup olmadığı şüphelidir.[1][5]

İngiltere'de masa çevirme modası 1853 yılında ülkenin dört bir yanına yayıldı. John Elliotson ve takipçileri bu fenomeni mesmerizme bağladılar. Halk, bu hareketlerin nedenini ruhlarda, canlısal manyetizmada, odik güçte, galvanizmde, elektrikte ve hatta dünyanın dönüşünde aramakla yetinmiştir. Bazı Evanjelik din adamları, hareketlere neden olan ruhların şeytani bir doğaya ait olduğunu savunmuştur.[1] Fransa'da Allan Kardec fenomeni incelemiş ve The Book on Mediums (Medyumlar Kitabı) adlı eserinde, mesaj grup tarafından bilinmeyen bilgiler içerdiği için bazı iletişimlerin dış bir istihbarattan kaynaklandığı sonucuna varmıştır.

  1. ^ a b c d  Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Podmore, Frank (1911). "Table-turning". Chisholm, Hugh (Ed.). Encyclopædia Britannica. 26 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 337. 
  2. ^ Rawcliffe, D. H. (1987). Occult and Supernatural Phenomena. Dover Publications. p. 137
  3. ^ Zusne, Leonard; Jones, Warren H. (1989). Anomalistic Psychology: A Study of Magical Thinking. Lawrence Erlbaum Associates, Inc. p. 110. 978-0-805-80507-9
  4. ^ Robert Todd Carroll. (2003). The Skeptic's Dictionary: A Collection of Strange Beliefs, Amusing Deceptions, and Dangerous Delusions. John Wiley & Sons. p. 172. 978-0-471-27242-7
  5. ^ Podmore, Frank. (1897). Studies in Psychical Research. New York: Putnam. p. 47 "If neither the feet nor the hands of the sitters could be employed, the knees could apparently have been used without much risk, and Thury clearly could not watch both the upper and under surfaces simultaneously. On the whole, though the experiments were conducted with care and a laudable desire not to exaggerate the importance of the facts observed, the experimenters do not appear to have sufficiently realised the possibilities of fraud; and their results add little evidence for action of a psychic, or, as Thury has preferred to name it, ectenic force."