Necati Giray - Vikipedi

Necati Giray
Necati Giray, 2013
(Üreten:Levent Menekay)
DoğumNecati Giray
1933
İstanbul, Türkiye
Eğitimİstanbul Belediye Konservatuvarı, İstanbul Devlet Konservatuvarı
MeslekViyolonselist, Eğitimci
EvlilikHalide Giray
Çocuk(lar)Dr. Ayşegül Giray, Dr. Selim Giray
Ebeveyn(ler)Adil Giray, Emine Giray
Müzikal kariyeri
TarzlarKlasik, çağdaş müzik
ÇalgılarViyolonsel, Piyano
Etkin yıllar1955-günümüz
İlişkili hareketlerİDSO, İzDSO, İstanbul Devlet Opera ve Bale Orkestrası, İstanbul Filarmoni Orkestrası, The Southeat Kansas Symphony Orkestrası, Heartland Opera Theatre, Missouri Southern State College Department of Music / Suzuki Akademisi

Necati Giray (1933, İstanbul), Türk müzisyen, viyolonselist, besteci ve akademisyendir.

Sanat ve eğitim alanında 64 yıl çalıştı.[1] İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'nda 43 yıl görev yaptı. Kurulduğu 1976 yılından itibaren İstanbul Türk Musıkisi Devlet Konservatuvarı’nda "Viyolonsel", "Türk Musikisi Tarihi" ve "Dünya Müzik Tarihi" dersleri vererek yüzlerce öğrenci yetiştirdi. Çok sesli Türk müziği çalışmaları yaparak değişik enstrümanlar için eserler besteledi. Kemençeci Cüneyd Orhon ve udi Mutlu Torun ile birlikte kurdukları Çok Sesli Türk Müziği Üçlüsü ile eserlerini konserlerde seslendirdi.

Gençlik yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]

1933 yılında İstanbul'da doğdu. İlkokulu bitirdikten sonra 1946 yılında İstanbul Belediye Konservatuvarı'na girdi.[2] 9 yıl yatılı okuyarak, viyolonsel ve piyano eğitimi aldı. Hadiye Ötügen, Sezai Asal ve Feyha Talay ile viyolonsel; Vecihe Koray ile piyano, Bülent Arel, Demirhan Altuğ, Hulusi Gürses ve Şefik Gürmeriç ile solfej; Raşit Abed ile armoni ve kontrpuan; Ferdi Ştatzer ile müzik şekilleri, Ekrem Zeki Ün (Üngör) ile oda müziği ve orkestrasyon çalıştı.

İstanbul Devlet Orkestrası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mezuniyetinin ardından 1955 yılında Cemal Reşit Rey yönetimindeki İstanbul Şehir Orkestrası’nda çalışmaya başladı. 1970 yılında Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuvarı'nın kuruluşundan sonra bu kurumda Reşit Erzin ile ileri seviyede viyolonsel çalıştı ve konservatuvarın yüksek bölümünden mezun oldu.[2]

İstanbul Şehir Orkestrası'nda görevinden bir süre ayrıldı; askerlik hizmeti sırasında İzmir Devlet Senfoni Orkestrası'nda çaldı. İstanbul Şehir Orkestrası'nın İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası'na dönüşmesinden sonra kurumun açtığı sınava girerek yeniden eski orkestrası ile çalmaya başladı.[2]

Giray, İstanbul Devlet Orkestrası'nda toplam 43 yıl görev yapmıştır. 1986 yılında orkestranın müdürlüğünü üstlendi. Aynı yıl Kültür Bakanlığı tarafından devlet sanatçılarını seçmek için oluşturulan kurulda yer aldı.

İTÜ Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1976 yılında 2. Uluslararası Türkoloji Kongresi'nde Türk Müziğinde Çağdaş Seviyeye ve Çok Sesliliğe Yaklaşım başlıklı bildirisini sundu.[3] Aynı yıl, yeni kurulan İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devlet Konservatuvarı’na öğretim görevlisi olarak davet edildi. "Viyolonsel", "Türk Musikisi Tarihi" ve "Dünya Müzik Tarihi" dersleri vererek yüzlerce öğrenci yetiştirdi.

Türk Musikisi Konservatuvarı'ndaki görevi sırasında değişik enstrümanlar için çok sesli Türk müziği eserleri besteledi ve düzenlemeler yaptı.[2] 1979 yılında Aka Gündüz Kutbay'ın ölümü üzerine bestelediği ve sonraki yıllarda ikili, üçlü ve orkestra için yeniden yazdığı Ağıt adlı eseri, en bilinen bestelerindendir.[2] Eserlerinin notaları İTÜ Türk Musikisi Konservatuvarı Kütüphanesi ve İTÜ MIAM Kütüphanesi'ndedir.[4]

1988 yılında doçent unvanını alan Giray, 16. Uluslararası İstanbul Festivali programı içinde gerçekleştirilen Türk Musikisinde Çağdaş Eğitim, Çağdaş İcra Sempozyumu'nda bir bildiri[5] ve Türk müziği nota isimlerinin sadeleştirilmesi ile La 440 diyapazonun uygulanması konularındaki araştırma çalışmalarını sunmuştur.[2]

Giray, Cüneyd Orhon (4 telli kemençe) ve Mutlu Torun (ut) ile birlikte kurduğu Çok Sesli Türk Müziği Üçlüsü ile Mutlu Torun'un ve kendisinin çok sesli bestelerini çeşitli konserlerde seslendirdi. 10. İstanbul Festivali'nde verdikleri konserin kayıtları Fransa ve İsviçre'de radyoda çalındı. Çok Sesli Türk Müziği Üçlüsü'nün konserleri CD'leştirildi (2020).[6]

Bestecinin Nihavend isimli eserinin yaylı sazlar orkestrası için düzenlemesi İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası tarafından 1998 yılında şef Erol Erdinç yönetiminde AKM konser salonunda seslendirildi. Ağıt ve Nihavend isimli besteleri yurtdışında Avusturya,[7] Azerbaycan, Amerika, Romanya, Almanya, Polonya'da çeşitli konserlerde seslendirildi.

Giray, Türk müziği konservatuvarının çalgı yapım bölümünde hobi olarak 9 keman, 2 viyola, 1 dört telli klasik kemençe yapmış, satın aldığı yapımı yarım kalmış bir viyolonseli de tamamlamıştır.[2][5] Kendi imal ettiği enstrümanlar ile çocukları Ayşegül Giray (keman), Selim Giray (keman) ve Necati Giray (Viyolonsel) triosu ile kendi bestelerini ABD'deki Pittsburgh State University'de verdikleri bir konserde seslendirerek bir ilki gerçekleştirdi.[4]

Diğer orkestra çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sanatçı, müzik hayatında senfonik müzik ve Türk müziği alanındaki çalışmalarının yanı sıra İstanbul Radyosu Salon Orkestrası, Fehmi Ege Tango Orkestrası, Necdet Koyutürk Dans Orkestrası ve Orhan Avşar Tango Orkestrası'nda viyolonsel ve piyano; İstanbul Radyosu Türk Müziği yayınlarında viyolonsel çaldı

2000'li yıllar

[değiştir | kaynağı değiştir]

2005 yılında Missouri Southern State College Department of Music ve yine aynı üniversitenin Suzuki Akademisi'nde öğretim üyesi olarak viyolonsel dersleri verdi.

2017'de 60. sanat yılını kutlayan sanatçı,[8] Necati Giray MESAM ve Uluslararası Besteciler Birliği SACEM üyesidir.[5] Kızı Ayşegül Giray ile birlikte, kendi hayat hikâyesini kaleme aldığı bir otobiyografi üzerinde çalıştığını bildirmiştir ve bestecinin bütün eser notalarından oluşan bir derlemenin İTÜ Vakfı yayınlarından piyasaya çıkması beklenmektedir.[4]

  • Ağıt, Kemençe, ut ve viyolonsel, 1981
  • Ağıt üçleme, İki keman ve bir viyolonsel, 1981
  • Ağıt, Çembalo eşlikli, 1981
  • Ağıt, Yaylı sazlar orkestrası, 1981 (İstanbul Filarmoni Orkestrası tarafından çalındı.)
  • Ağıt, Viyolonsel orkestrası, 2014
  • Altı Kanun İçin Fantezi, Kanun, 1990
  • Atışma, İki bağlama, 2003
  • Ayarlanabilir Mikrotonal İki Gitar İçin İkileme, Gitar, 2019
  • Ayarlanabilir Mikrotonal İki Gitar İçin Mix, Gitar, 2019
  • Bir Dans, üçleme, 1978 (Uluslararası İstanbul Festivali'nde çalındı.)
  • Bir Kış Şarkısı, Keman ve viyolonsel, 2018
  • Dedikodu, İki kemençe, 2001
  • Fantazi (Nihavend), Keman ve viyolonsel, 1970 (Eşi Halide Giray'a ithaf edilmiştir.)
  • Gitar İçin Bir Şarkı, Gitar, 2007 (İTÜ Gitar Festivali'nde çalındı.)
  • Gitar için Süit, Gitar, 2011 (İTÜ Gitar Festivali'nde çalındı.)
  • Hüzzam Dörtlü, Ney, kanun ve iki kemençe için, 2019
  • Küçük Bir Semai, Üç enstrüman, 1990
  • Nihavend, ikileme, geleneksel herhangi iki saz, 1981
  • Nihavend, üçleme, geleneksel herhangi üç saz, 1981 (Uluslararası İstanbul Festivali'nde, Amerika, Almanya, Avusturya, Polonya'da çalındı.)
  • Nihavend, Yaylı sazlar orkestrası, 1984, (İstanbul Devlet Senfoni Orkestrası, İstanbul Filarmoni Orkestrası ve Azerbaydan Bakü Oda Orkestrası tarafından çalındı.)
  • Nihavend, Viyolonsel orkestrası, 2014
  • Nihavend, Piyano, 2019
  • Ole Miss Marş, Bando, 2018
  • Sohbet, İki kemençe, 1990
  • Saba İkili, Soprano ve alto kemençe, 2016
  • Saba Nefes, Üç ney, 2017
  • Zeybek, İki bağlama, 2010
  • Temel ile Fadime, Tulum için parça, 2012
  • 4 Bağlama için Dörtleme, Bağlama, 2012
  • 4 Kemençe İçin Şarkı, Kemençe,2018
  • Kantemiroğlu: Buselik Mehter, üç sesli uygulama, 1981 (Avusturya'da çalındı.)
  • Şevki Bey: Nedendir Bu Dilizarın?, Çok sesli uygulama, 1981
  • Tamburi Mustafa Çavuş: Dök Zülfünü Meydane Gel, Yaylı sazlar orkestrası, 2011 (İlk seslendirilişi Şef Hakan Şensoy yönetiminde İstanbul Filarmoni Orkestrası tarafından yapıldı, yaylı sazlar kuvarteti ve bakır nefesliler beşlisi için)
  • Tamburi Mustafa Çavuş: Dök Zülfünü Meydane Gel, Yaylı sazlar dörtlüsü, 2011
  • Tamburi Mustafa Çavuş: Dök Zülfünü Meydane Gel, Bakır üflemeliler beşlisi, 2011
  • Dr. Selahattin İçli: Hep Sen, üç ses uygulaması, 1981
  • Dede Efendi: Yine Bir Gülnihal, Piyano, 2019
  • Der Heyser Bulgar: İsimsiz, 2 ses uygulaması, 2002
  • Tamburi Cemil Bey: Nikriz Sirto, Kemençe, ut ve viyolonsel, 2002

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "İTÜ Websitesi". 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2020. 
  2. ^ a b c d e f g "Necati Giray". Türk Viyolonsel Eserleri ve Bestecileri Youtube Kanalı. 14 Mart 2021. 16 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2022. 
  3. ^ İstanbul Tebliğ Özetleri Kitabı s. 67-69, belge 2
  4. ^ a b c "Necati Giray ile 'Müzik, Müziğimiz ve Bestecilik' Üzerine Söyleşi". Türkiye Wagner Topluluğu Youtube kanalı. 16 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ a b c "Necati Giray'ın 55. Sanat Yılı Onur Konseri". Musikidergisi.net sitesi. 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2020. 
  6. ^ Bardakçı, Murat. "Kemençenin senyörü artık CD'de". Hürriyet gazetesi 4 Haziran 2000. 9 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2020. 
  7. ^ "Saz Eserleri". Cumhuriyet Gazetesi,. 27 Mart 1992. s. 13. 14 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2022. 
  8. ^ Yeni Akit gazetesi arşivi, 15 Mayıs 1982, s. 8.