Ranitidin - Vikipedi

Ranitidin, mide asidi üretimini azaltmak için kullanılan bir ilaçtır.[1] Peptik ülser hastalığı, gastroözofageal reflü hastalığı ve Zollinger-Ellison sendromunun tedavisinde yaygın olarak kullanılır.[1] Ağız yoluyla, kas içine enjeksiyon veya damar içine enjeksiyon yoluyla verilebilir. Eylül 2019'da, bir dizi üreticinin ranitidin ürünlerinde olası kanserojen N -nitrosodimetilamin (NDMA) keşfedilmiş ve bu da geri çağırmalara neden olmuştur.[2][3][4] Nisan 2020'de bu endişeler nedeniyle Amerika Birleşik Devletleri pazarından çekilmiş ve Avrupa Birliği'nde ve Avustralya'da askıya alınmıştır.[5][6][7]

Yaygın yan etkiler, baş ağrısı ve ağrı veya enjeksiyonla verildiğinde yanmadır.[1] Ciddi yan etkiler arasında karaciğer sorunları, yavaş kalp hızı, zatürre ve mide kanserini maskeleme potansiyeli sayılabilir.[1] Ayrıca Clostridium difficile koliti riskinin artmasıyla da bağlantılıdır.[8] Hamilelikte genellikle güvenlidir.[1] Ranitidin, histamini bloke ederek çalışan ve böylece mide hücreleri tarafından salınan asit miktarını azaltan bir H2 histamin reseptör antagonistidir.[1]

Ranitidin, 1976'da İngiltere'de keşfedilmiş ve 1981'de ticari kullanıma girmiştir.[9] Dünya Sağlık Örgütü'nün Temel İlaçlar Listesi'nde yer almaktadır.[10][11] Jenerik ilaç olarak mevcuttur.[1]

  1. ^ a b c d e f g "Ranitidine hydrochloride monograph". The American Society of Health-System Pharmacists. 9 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2015.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "AHFS2015" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ "Health Canada assessing NDMA in ranitidine". Health Canada. 13 Eylül 2019. 26 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2019. 
  3. ^ "Statement alerting patients and health care professionals of NDMA found in samples of ranitidine". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 13 Eylül 2019. 26 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2019. 
  4. ^ "FDA updates and press announcements on NDMA in Zantac (ranitidine)". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 28 Ekim 2019. 29 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019. FDA observed the testing method used by a third-party laboratory uses higher temperatures. The higher temperatures generated very high levels of NDMA from ranitidine products because of the test procedure. The FDA published the method for testing angiotensin II receptor blockers (ARBs) for nitrosamine impurities. That method is not suitable for testing ranitidine because heating the sample generates NDMA.
    FDA recommends using an LC-HRMS testing protocol to test samples of ranitidine. FDA's LC-HRMS testing method does not use elevated temperatures and has shown the presence of much lower levels of NDMA in ranitidine medicines than reported by the third-party laboratory. International regulators using similar LC-MS testing methods have also shown the presence of low levels of NDMA in ranitidine samples.
     
  5. ^ "Questions and Answers: NDMA impurities in ranitidine (commonly known as Zantac)". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 11 Ekim 2019. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2019. 
  6. ^ "Ranitidine-containing medicinal products". European Medicines Agency (EMA). 30 Nisan 2020. 21 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2020. 
  7. ^ "Ranitidine". Therapeutic Goods Administration (TGA). 2 Nisan 2020. 19 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2020. 
  8. ^ "The association between histamine 2 receptor antagonist use and Clostridium difficile infection: a systematic review and meta-analysis". PLOS ONE. 8 (3): e56498. 2013. doi:10.1371/journal.pone.0056498. PMC 3587620 $2. PMID 23469173. 
  9. ^ Analogue-based Drug Discovery (İngilizce). John Wiley & Sons. 2006. s. 444. ISBN 9783527607495. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Cenevre: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  11. ^ World Health Organization model list of essential medicines: 22nd list (2021). Cenevre: World Health Organization. 2021. WHO/MHP/HPS/EML/2021.02. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]