Seçim ittifakı - Vikipedi

Seçim ittifakı (iki partili seçim anlaşması, seçim paktı, seçim anlaşması, seçim koalisyonu veya seçim bloğu olarak da bilinir), yalnızca seçimlere katılmak için var olan bir siyasi parti veya bireyler birliğidir.

İttifak içindeki partilerin her birinin kendi politikaları vardır, ancak seçmenlerinin desteğini almak ve seçilmek için geçici olarak farklılıkları bir kenara bırakıp ortak hedefler ve ideoloji lehine hareket etmeyi seçerler. Bazen bir seçim ittifakı, belirli bir adayın veya partinin iktidara gelmesini engellemek için kaynaklarını bir araya getirmeyi kabul eden çok farklı politika hedeflerine sahip partiler tarafından oluşturulabilir.

Seçim sonrasında kurulan bir koalisyondan farklı olarak, bir seçim ittifakındaki ortaklar genellikle birbirlerine karşı aday göstermezler ancak destekçilerini ittifakın diğer üyelerinin adaylarına oy vermeleri için teşvik ederler. Daha büyük bir partinin seçimlerde daha yüksek bir başarı elde ettiği bazı anlaşmalarda, küçük parti büyük partinin ismi altında aday gösterir ve küçük partinin seçilmiş üyeleri kabinede veya yasama organında büyük partinin seçilmiş üyeleriyle birlikte oturur. Genellikle seçimden sonra da işbirliğini sürdürmeyi hedeflerler, örneğin ortak görüşlere sahip oldukları konularda birlikte kampanya yürütürler. İttifak seçimlerin ötesinde de devam ederse, birlik bir parlamento grubu oluşturabilir.

Küçük partiler, büyük bir partinin adayını desteklemeyi veya aday göstermeyi teklif ederek adayın platformunu etkileyebilecek bir konuma gelebilirler.

Frente de Todos (Herkesin Cephesi veya Herkes İçin Cephe^[1][2]), Arjantin'de 2019 yılında Alberto Fernández ve Cristina Fernández de Kirchner'in 2019 Arjantin genel seçimlerindeki adaylığını desteklemek için kurulan peronist^[3] ve kirşnerist^[4] siyasi parti ve derneklerden oluşan bir koalisyondur.

Juntos por el Cambio (Değişim için Birlikte) Arjantinli bir büyük çadır siyasi koalisyonudur.^[5][6] Cambiemos (Haydi Değiştirelim) adıyla 2015 yılında kurulmuş ve 2019 yılında adı değiştirilmiştir.^[7] Cumhuriyetçi Öneri (PRO), Radikal Sivil Birlik (UCR), Sivil Koalisyon (CC-ARI) ve Miguel Ángel Pichetto'nun ulusal koalisyona gelmesinden bu yana Federal Peronizm sektörlerinden oluşmaktadır.

2018 Ermenistan parlamento seçimleri öncesinde Hanrapetutyun Partisi, Hür Demokratlar ile Biz İttifakı olarak bilinen bir seçim ittifakı kurdu. Her iki parti de benzer bir Avrupa yanlısı platformda kampanya yürüttü ve Benim Adımım İttifakı olarak bilinen rakip bir seçim ittifakına meydan okumaya çalıştı.^[8]

İlerleme için İttifak Partisi (APP) Barbados'ta Hristiyan ve sosyal demokrat bir seçim ittifakıdır. Birleşik İlerici Parti (UPP) ve Demokrasi ve Kalkınma için Halk Partisi (PdP) tarafından 2022 Barbados genel seçimlerine katılmak üzere 30 Aralık 2021 tarihinde kurulmuştur. İttifakın başkanlığını PdP lideri Piskopos Joseph Atherley üstlenirken, UPP lideri Lynette Eastmond başkan yardımcısı oldu.^[9]

Belçika'da seçim ittifakı için kullanılan Felemenkçe terim "kartel"dir. Mevcut karteller aşağıdakileri içermektedir:

• Flaman Liberaller ve Demokratlar, Vivant ve Liberal Temyiz partilerinden oluşan Açık Flaman Liberaller ve Demokratlar
• Mouvement Réformateur, Liberal Reformcu Parti, Değişim için Yurttaş Hareketi ve Partei für Freiheit und Fortschritt'ten oluşuyordu
• Vlaams Belang ve VLOTT

Eski karteller arasında aşağıdakiler bulunmaktadır:

• SP.A-Spirit
• Christen-Democratisch en Vlaams / Nieuw-Vlaamse Alliantie
• Mouvement Réformateur / Fédéralistes Démocrates Frankofonlar

Kızıl-Yeşil İttifak 1989 yılında Komünist Parti (DKP), Sol Sosyalistler (VS) ve Sosyalist İşçi Partisi (SAP) arasında bir seçim ittifakı olarak kurulmuştur. İttifak 1991'de birleşik bir parti olarak yeniden şekillendi, ancak katılımcı partiler bazı şekillerde (örneğin kendi ayrı parti gazetelerine sahip olarak) kendi başlarına devam ediyor.

Syriza partisi bir seçim ittifakı olarak başlamış ancak daha sonra tek bir parti olarak birleşmiştir.

1994 yılından bu yana İtalyan siyaseti iki ana bloğa bölünmüştür: merkez sağ ve merkez sol koalisyonlar; bunlar çeşitli biçimler altında yirmi yılı aşkın bir süredir ülkeyi alternatif olarak yönetmektedir.

2022 genel seçimleri için koalisyon dört partiden oluşmaktadır: İtalya'nın Kardeşleri, Lig (Lega), Forza Italia ve Biz Ilımlılar.

2022 genel seçimleri için ittifak dört parti tarafından oluşturulmuştur; Demokratik Parti - Demokratik ve İlerici İtalya, Daha Fazla Avrupa, Yurttaşlık Taahhüdü ve Yeşiller ve Sol İttifak.

Seçimler için parti listelerinin birleştirilmesi olasılığı, Hollanda seçim sisteminde 1973 ile Haziran 2017 arasında iki parti arasında zayıf bir seçim ittifakı biçimi olarak mevcuttu. Senato seçimleri için daha önce terk edildikten sonra Haziran 2017'de kaldırılmıştır.^[10]

Nispi temsil sisteminde tüm sandalyeler hemen bölünmez, bazı sandalyeler bölünmeden kalan sandalyeler olarak kalır. Hollanda'da bunlar D'Hondt yöntemiyle dağıtılır. Bu yöntem büyük partilerin lehinedir (genellikle küçük partiler kalan sandalyelerden hiç almazken, en büyük üç parti ikişer sandalye alır). Ancak küçük partiler bir ittifak kurarlarsa oyları sandalye dağılımı için toplanır, bu da bir sandalye alma şanslarını artırır. Bir lijstverbinding ya da kartel ile iki parti oylarını birleştirerek daha fazla kalan sandalye kazanabilir.

Genellikle bu iki parti ideolojik olarak ilişkilidir, örneğin 2003 genel seçimlerinde Sosyalist Parti ve YeşilSol bir lijstverbinding oluşturmuştur. 2004 Avrupa seçimlerinde sosyal-demokrat PvdA ve YeşilSol bir lijstverbinding oluşturmuştur. Ortodoks Protestan Reformcu Siyasi Parti ve Hristiyan Birlik de genellikle bir lijstverbinding oluşturmaktadır.

Ortak listede iki veya daha fazla siyasi parti bir listeyi paylaşır ve genellikle seçim için ortak bir siyasi programa sahiptir. Seçime katılan siyasi partiler seçmenler tarafından tanınabilir çünkü bu partilerin isimleri oy pusulasında belirtilmiştir. Bu yöntem seçim füzyonuna benzer.

Refah Partisi, Milliyetçi Çalışma Partisi ve Islahatçı Demokrasi Partisi tarafından 1991 Türkiye genel seçimlerinde yarışmak üzere "kutsal ittifak" adı verilen bir seçim ittifakı kurulmuştur.^[11]

1991 Türkiye genel seçimleri öncesinde sosyal demokrat SHP ve Kürt yanlısı HEP bir seçim ittifakı oluşturdu.^[12]

Millet İttifakı, Türkiye'nin önde gelen muhalefet partilerinden bazılarının, ülkenin 2018 cumhrbaşkanlığı ve genel seçimlerinde, 2019 yerel seçimlerinde ve 2023 cumhurbaşkanlığı ve genel seçimlerinde ortak bir bayrak altında yarışmak üzere oluşturduğu bir seçim ittifakıdır. İttifak Cumhuriyet Halk Partisi, İyi Parti, Saadet Partisi, Demokrat Parti ve sonradan katılan Demokrasi ve Atılım Partisi ve Gelecek Partisinden oluşmaktaydı.

Cumhur İttifakı, Türkiye'de Şubat 2018'de iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi ile daha önce muhalefette olan Milliyetçi Hareket Partisi arasında kurulan bir seçim ittifakıdır. İttifak, 2018 genel seçimleri için kurulmuş olup Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın yeniden seçilmesini destekleyen siyasi partileri bir araya getirmektedir.

Emek ve Özgürlük İttifakı, Halkların Demokratik Partisi, Türkiye İşçi Partisi, Emek Partisi, Emekçi Hareket Partisi, Toplumsal Özgürlük Partisi, Yeşiller ve Sol Gelecek Partisi, Demokratik Bölgeler Partisi ve Sosyalist Meclisler Federasyonu tarafından 2023 genel seçimlerine katılmak üzere oluşturulmuştur.

Türkiye Komünist Partisi, Türkiye Komünist Hareketi, Devrim Hareketi ve Sol Parti tarafından 2023 genel seçimlerine katılmak üzere oluşturulmuştur.

Zafer Partisi, Adalet Partisi, Türkiye İttifakı Partisi ve Ülkem Partisi tarafından 2023 cumhurbaşkanlığı ve genel seçimlerine katılmak üzere oluşturulmuştur.^[13]

İşçi Partisi ile Kooperatif Partisi arasında bugün de devam eden bir seçim ittifakı bulunmaktadır ve bu ittifak bazı seçim bölgelerinde genel seçimlerde ve bazı yerel meclis seçimlerinde İşçi ve Kooperatif Partisi adaylarını çıkarmaktadır. İki parti 1927 Cheltenham Anlaşması'ndan bu yana seçimlere birlikte katılmaktadır. 2019 genel seçimleri itibarıyla 38 İşçi Kooperatifi milletvekili bulunmaktadır ve bu sayı Avam Kamarasındaki dördüncü en büyük siyasi gruptur (Muhafazakar Parti, İşçi Partisi ve İskoç Ulusal Partisinden sonra).

SDP-Liberal İttifakı 1981 yılında, Limehouse Deklarasyonu'ndan kısa bir süre sonra başladı. İttifak 1983 ve 1987 seçimlerine katıldı ve 1988'de partilerin Liberal Demokratlarla birleşmesiyle feshedildi. İttifakın ilk birkaç yılında Liberaller ve Sosyal Demokratlar bunun başarılı olacağından çok emindiler, hatta David Steel ittifağın bir sonraki hükûmeti kurabileceğini öne sürdü.^[14] Ancak daha sonra ittifak, Steel ve David Owen arasındaki siyasi ve kişisel çatışmaların yanı sıra sunum sorunları (politika konusunda çelişki gibi) nedeniyle zorluklarla karşılaştı. Partiler 1988'de birleştiğinde Owen, Liberal Demokratlara katılmadı.

RMT, Sosyalist Parti, Dayanışma vb. adaylardan oluşan sosyalist bir koalisyon olan TUSC, 2010 genel seçimlerine katılmak üzere kuruldu. İttifak seçimlerde sürekli olarak başarısız olmuş, 2015 genel seçimlerine de katılmış ancak 2017'de İşçi Partisi'ni desteklemiştir.

2019 Birleşik Krallık genel seçimlerinde AB yanlısı partiler İngiltere ve Galler'deki sandalyelerde bir pakt oluşturdu.

• Parlamento grubu

• "Political Combinations in Elections". Harvard Law Review. 45 (5): 906-912. March 1932. doi:10.2307/1332029. ISSN 0017-811X. JSTOR 1332029.