French
DeutschServetsezâ Kadınefendi - Vikipedi
| Servetseza Kadınefendi | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 1 Eylül 1823 Maykop, Yecerukaylar, Çerkesya |
| Ölüm | 25 Eylül 1878 (55 yaşında) Kabataş Sarayı, Kabataş, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Defin | Yavuz Selim Camii, İstanbul |
| Eş(ler)i | Abdülmecid |
| Hanedan | Temyryko (doğuştan) Osmanlı Hanedanı (evlilikle) |
| Babası | Prens Temyryko Mansur |
| Annesi | Prenses Dadeshkeliani |
| Dini | İslam |
Servetsezâ Kadınefendi, (D. 1 Eylül 1823, Maykop, Çerkesya - ö. 25 Eylül 1878, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu) Osmanlı Padişahı Abdülmecid'in ilk hanımı ve kadınefendi.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Çerkes ve Gürcü kökenli olan Servetseza Kadın, Temruko prens ailesine mensuptu. Prens Mansur Temruko ile onun eşlerinden biri olan Dadeşkeliani Sülâlesi'nden Gürcü bir prensesin kızıdır. Servetseza'nın doğum adı bilinmemektedir. 1823'te Adige Cumhuriyeti'nin başkenti Maykop'ta doğdu.[1] Babası Prens Temyryko Mansur'du ve annesi Dadeshkeliani Beyliği'ne aitti. İki büyük kardeşi vardı, bir erkek kardeşi Prens Andok Bey (1818-1886) ve bir kız kardeşi, Prenses Fatma Şemsfer Hanım (1821-1855) ve küçük erkek kardeşi Prens Süleyman Bey (16 Mart 1825-1896). Sultan I. Abdülhamid'in kızı Esma Sultan'ın evinde eğitim gördü ve kendisine Servetseza adı verildi.
Evliliği
[değiştir | kaynağı değiştir]Abdülmecid, babasının 2 Temmuz 1839'da vefatından sonra tahta çıktığında, Esma Sultan, Servetseza'nın evinde bulunan Sultan'ın kızı I. Abdülhamid hizmet etti, onu yeğeni yeni Sultan'ın eşi olarak seçti. Evlilik 1839'da gerçekleşti ve Servetseza doğrudan Birinci Kadınefendi unvanıyla padişah hanımı oldu ve Abdülmecid Han'ın tüm saltanatı boyunca bu makamı korudu. Leyla Açba, anılarında zeki ve kültürlü bir kadın olduğunu yazıyor.
Servetseza çocuksuz kaldı. Gülcemal Kadınefendi'ın 1851 yılında ölümünden sonra, çocukları Fatma Sultan, Refia Sultan ve Şehzade Mehmed Reşad (gelecek V. Mehmed) ona emanet edildi. Abdülmecid'den annesiz çocukları kanatları altına alıp kendi başına büyütmesini istemiş, çocuklarına bakan bir annenin görevlerini yerine getirmiştir. şefkat ve endişe ile.
Bezmiâlem Valide Sultan 1853'te öldüğünde, Servetseza Abdülmecid'in hareminin hemen yanına yerleştirildi. Bu vesileyle Şevkefza Sultan, Servetseza Kadın'ın vârisi Şehzade Mehmed Murad'a (müstakbel Sultan V. Murad) olan sevgisinden ve Abdülmecid'in oğlunu yeni padişah olarak görmek istemesinden cesaret aldı ve Pertevniyal Sultan ve oğlu Şehzade Abdulaziz (müstakbel Sultan Abdülaziz).[2]
Abdülmecid Han'ın vefatından sonra
[değiştir | kaynağı değiştir]Abdülmecid'in 25 Haziran 1861'de ölümü ve küçük kardeşi Sultan Abdülaziz'in tahta geçmesinden sonra Servetseza Hanım, Çırağan Sarayı'na yerleşti. 1872'de Üsküdar'da Özbekler Tekkesi'nin avlusunda bir çeşme yaptırdı.[3] Görünüşe göre Murad'a çok düşkündü ve 1876'daki ifadesinin ardından pek çok insana kararsız bir şekilde II. Abdülhamid ondan tahtı gasp etmişti.
Servetseza Hanım, 25 Eylül 1878'da elli beş yaşında öldü ve Yavuz Selim Camii'nin haziresinde kocasının türbesinin yanına gömüldü. Bazıları tarafından öldürüldüğüne inanılıyor. Ramazan ayında bir gece Abdülhamid'e gidip onu uyardığı söylenir. Ona tahtı hak sahibine geri vermesini emretti. Onun uyarısına kulak veriyormuş gibi yaptıktan sonra, kendisine zehirli bir içecek servis edilmesini sağladı. Sarayına döndüğünde öldü.
Servetseza, kocası Abdülmecid'ten çok faydalanmıştı ve bu nedenle miras bıraktığı alaylar, özellikle mücevherleri olmak üzere, büyük bir değere sahipti. Bu nedenle Abdülhamit onları Reşad'a teslim etmedi ve mücevherlerini iki büyük sandıkla birlikte muhafaza edilmek üzere Yıldız Sarayı'na getirtti. Ancak, Abdülhamid'in 1909'da tahttan indirilmesinden sonra, tüm mücevherler ve sandıklar, yeni tahta geçen Sultan Mehmed Reşad'a iade edildi.
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Açba, Leyla; Açba, Harun (2004). Bir Çerkes prensesinin harem hâtıraları. 1. baskı. İstanbul: L & M Yayınları. s. 122. ISBN 978-975-6491-31-7.
- ^ Bu mülkün kadın sultanları. Necdet Şamaoğlu. Alfa Yayınları. 1 Aralık 2015. s. 232. 2 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2023.
- ^ Haskan, Mehmet Nermi (2001). Yüzyıllar boyunca Üsküdar - Cilt 1. Üsküdar. s. 434. ISBN 978-9-759-76060-1.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Harun Açba (2007). Kadın efendiler: 1839- 1924. Profil. ISBN 978-9-759-96109-1.
- Pars Tuğlacı (1985). Osmanlı Saray Kadınları. Cem Yayınevi.
- Necdet Sakaoğlu (2007). Famous Ottoman women. Avea.
- Fanny Davis (1986). The Ottoman Lady: A Social History from 1718 to 1918. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-313-24811-5.
- M. Çağatay Uluçay (1992). Padişahların Kadınları ve Kızları. Ankara : Türk Tarih Kurumu Basımevı. ISBN 978-9-751-60461-3.
- Brookes, Douglas S. (4 Şubat 2020). On the Sultan's Service: Halid Ziya Uşaklıgil's Memoir of the Ottoman Palace, 1909–1912. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-04553-9.