French
Deutschآخرین تانگو در پاریس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| آخرین تانگو در پاریس | |
|---|---|
 پوستر فیلم | |
| کارگردان | برناردو برتولوچی |
| تهیه‌کننده | آلبرتو گریمالدی |
| بازیگران | مارلون براندوژانپیر لئوماریا اشنایدرکاترین آلگره جووانا گالتی ماسیمو جیروتی ماریا میکی |
| موسیقی | گاتو باربیری |
| فیلم‌بردار | ویتوریو استورارو |
| تدوین‌گر | روبرتو پرپینانی |
| توزیع‌کننده | یونایتد آرتیستس |
تاریخ‌های انتشار |
|
مدت زمان | ۱۲۹ دقیقه |
| کشور | ایتالیافرانسه |
| زبان | انگلیسیفرانسوی |
| هزینهٔ فیلم | ۱/۲۵ میلیون دلار |
| فروش گیشه | ۹۶٫۳ میلیون دلار |
آخرین تانگو در پاریس (به ایتالیایی: Ultimo Tango a Parigi) یک فیلم شهوانی درام فرانسوی/ایتالیایی ساختهٔ برناردو برتولوچی است. در این فیلم بازیگرانی چون مارلون براندو، ماریا اشنایدر و ژان‌پیر لئو حضور دارند. این فیلم شامل صحنه‌های صریح جنسی است و به همین خاطر در آمریکا به آن ردهٔ NC-17 داده شده‌است.
داستان
[ویرایش]این فیلم در مورد تنهایی نسل هاست و نگاه بسیار تلخی به روابط بشری دارد. این فیلم در مورد دو انسان است که هر دو مورد بی‌مهری واقع شده‌اند؛ یکی از طرفِ زن سابق خود که به او خیانت کرده، و یکی از طرفِ کارگردان جوانی که در عشق به دختر مردد است و او را بازیچه می‌پندارد. این دو، به‌طور اتفاقی، در یک خانه، که به لطفِ فیلم‌برداریِ خوب، نمودی بسیار سرد و دلگیر دارد، با هم برخورد میکنند، ولی با دو دید متفاوت نسبت به یک‌دیگر: دختر جوان که پشت و پناهی می‌جوید، پس از مدتی به مردِ جااُفتاده علاقه‌مند می‌شود، ولی مردِ بدبین، با رفتار آزارگرانه‌ای که با این دختر دارد، در صدد انتقام از نوع جنس زن است (زن سابقش پس از مدت‌ها خیانت به وی، خودکشی کرده). با این همه، در پایانِ فیلم، نظرهای این دو مرد و زن در جهت عکس حرکت می‌کند: مرد عاشقِ دختر جوان می‌شود، و دختر، به علتِ این‌که فکر می‌کند از او سوءاستفاده شده، می‌خواهد مرد را ترک کند. این، برای داستان، پایانی تراژیک رقم می‌زند.
تولید
[ویرایش]صحنه تجاوز
ماریا اشنایدر بازیگر زن فرانسوی فیلم دربارهٔ صحنه‌ای از فیلم که حاوی صحنه‌هایی از آمیزش جنسی مقعدی است اعلام کرده که این قسمت در فیلمنامه نبوده، مارلون براندو پیشنهاد تجاوز بدون اطلاع او را میدهد و برناردو برتولوچی میپذیرد هنگام فیلم برداری بدون اطلاع او، موضوع را عملی میکنند که باید در این مورد وکیل می‌گرفته‌است اما به دلیل جوانی از حقوق خود مطلع نبوده، چون نمی‌توان کسی را مجبور به بازی در قسمتی از فیلم کرد که در فیلمنامه نیست. اگر چه صحنه آمیزش جنسی، واقعی نبوده و مارلون براندو تنها تظاهر به این عمل میکرده است، اما اشنایدر اشک‌ها و حس حقارت خود در این صحنه را واقعی عنوان کرده‌است.[۱] او همچنین کارگردان فیلم را جاکش نامیده[۲] و بازی در این فیلم را تنها اشتباه زندگی خود دانسته‌است.[۳] او پس از آن مدتی دچار مشکلات روحی شد. مارلون براندو نیز دربارهٔ بازی دراین فیلم گفته‌است این فیلم او را تحقیر کرده‌است.[۳] برناردو برتولوچی بعد از مرگ اشنایدر، طی مصاحبه‌ای در این باره میگوید به ماریا اطلاع ندادیم چون میخواستم صحنه‌ای واقعی از درد، تحقیر، تعجب و شوکه شدن را به تصویر بکشم و اگر دوباره در این موقعیت باشم، باز هم آن را تکرار خواهم کرد.[۴]
جنجال‌ها
[ویرایش]اصلی‌ترین جنجال مرتبط بود با صحنه‌ای از فیلم که در آن سکس مقعدی به تصویر کشیده شده بود و در آن از کَره به عنوان روان‌کننده جنسی استفاده شده بود.[۵][۶] برخی از منتقدان نیز، دیالوگی را مورد نقد قرار دادند که در آن وقتی بازیگر مرد از بازیگر زن می‌خواهد که انگشتش را در داخل مقعد مرد کند و سپس از بازیگر زن می‌خواهد که صمیمیت خود را به او، در میان چیزهای دیگر، با داشتن رابطه جنسی با خوک اثبات کند. وینسنت کنبای، منتقد روزنامه نیویورک تایمز، محتوای جنسی قوی در فیلم را به عنوان «بیانی هنری» از دوران نورمن میلر و جرماین گریر تلقی می‌کند.[۷]
پانویس
[ویرایش]
- ↑ I felt raped by Brando روزنامه دیلی میل
- ↑ "Stealing Beauty." وبگاه روزنامه گاردین
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Downhill ride for Maria after her tango with Brando
- ↑ پور، یوسف لطیف (۲۰۱۶-۱۲-۰۶). «جنجال آخرین تانگو؛ وقتی کارگردانان بازیگران را آزار می‌دهند» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۴.
- ↑ Sick Stick - New York Post
- ↑ Last Tango in Paris - Trailer - Cast - Showtimes - New York Times
- ↑ Canby, Vincent. "Last Tango in Paris."
پیوند به بیرون
[ویرایش]