ائمه اربعه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارائهٔ منابع معتبر به بهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "ائمه اربعه" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

چهار امام (به عربی: الأئمة الأربعة) یا پیشوایان چهارگانه در میان فقهای اهل سنت، به چهار نفر به عنوان صاحب مذهب و صاحب مکتب گفته می‌شود و بیشتر اهل‌سنت پیرو یکی از این چهار امام می‌باشند. ولی انحصار مذهب و مکتب به این چهار نفر در قرن هفتم هجری رخ داد. در گذشته نزدیک ده مکتب و مذهب در میان اهل‌سنت موجود بود. چهار امام مذکور عبارتند از:

• ابوحنیفه نعمان بن ثابت (۸۰–۱۵۰ هجری) بنیان‌گذار مذهب حنفی
• مالک بن انس (۹۳ – ۱۷۹ هجری): بنیان‌گذار مذهب مالکی
• محمد بن ادریس شافعی (۱۵۰–۲۰۴ هجری): بنیان‌گذار مذهب شافعی
• احمد بن حنبل (۱۶۴–۲۴۱ هجری): بنیان‌گذار مذهب حنبلی

این چهار مذهب در عین حال که در فروع دین با هم اختلاف دارند، عقاید هم را قبول داشته و در ارکان اسلام دارای یک دیدگاه هستند. برخلاف اهل سنت، شیعیان در طول تاریخ در اصل امامت (مختص شیعیان) اختلافات زیادی با هم داشته‌اند و همین باعث ایجاد فرقه‌های زیادی مانند اثنی عشری، اسماعیلیه، زیدیه، کیسانیه و فرقه‌های شیعه دیگر شده‌است.

این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.