اکتشاف اورانوس - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
اکتشاف اورانوس تا به امروز توسط تلسکوپ و کاوشگر ناسا یعنی وویجر ۲ انجام شدهاست. این کاوشگر در ۲۴ ژانویه ۱۹۸۶ نزدیکترین فاصله خود را به اورانوس انجام داد. وویجر ۲ در اورانوس ۱۰ قمر اورانوس را کشف کرد، همچنین جو سرد این سیاره را مورد مطالعه قرار داده و سیستم حلقههای آن را بررسی و دو حلقه جدید کشف کرد. همچنین از پنج قمر بزرگ اورانوس تصویربرداری کرد و نشان داد که سطح آنها از دهانههای برخوردی و درهها پوشیده شدهاست.
تاکنون تعدادی مأموریت اکتشافی مختص به اورانوس پیشنهاد شده[۱][۲] اما تا تاریخ ۲۰۲۲[بروزرسانی] هیچکدام از آنها تأیید نشدهاند.[۳][۴]
ماموریتهای پیشنهادی
[ویرایش]مفاهیم مأموریت به اورانوس | آژانس/کشور | گونه |
---|---|---|
میوز (MUSE) | ESA | مدارگرد و کاوشگر اتمسفری |
اوسیانوس (Oceanus) | NASA/JPL | مدارگرد |
اودینوس (ODINUS) | ESA | مدارگردهای دوقلوی اورانوس و نپتون |
مدارگرد و کاوشگر اورانوس ناسا | ناسا | مدارگرد و کاوشگر اتمسفری |
رهیاب اورانوس | انگلستان | مدارگرد |
Tianwen-4 | CNSA | کاوشگر پرواز کناری |
منابع
[ویرایش]- ↑ "Revisiting the ice giants: NASA study considers Uranus and Neptune missions". Planetary Society. 21 June 2017. Retrieved 24 June 2017.
- ↑ "Ice Giant Mission Study Final Report". NASA / Lunar and Planetary Institute. June 2017. Retrieved 25 June 2017.
- ↑ Sutherland, Paul (January 7, 2011). "Scientists plan Uranus probe". The Christian Science Monitor. Retrieved January 16, 2011.
- ↑ Deborah Zabarenko (March 7, 2011). "Lean U.S. missions to Mars, Jupiter moon recommended". Reuters. Retrieved March 13, 2011.