باشگاه فوتبال برق شیراز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برق شیراز

لقب‌(ها)	برق سه فاز شیراز، لاله‌های نارنجی، هلند ایران، نارنجی با غیرت
تاریخ بنیان‌گذاری	۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۵
تاریخ انحلال	۲۰ خرداد ۱۴۰۱
نام ورزشگاه	ورزشگاه حافظیه شیراز
گنجایش	۲۰٬۰۰۰ نفر
مالک	شهرداری برق شیراز
سرمربی	غلامحسین پیروانی
لیگ	دسته سوم
۱۴۰۱، ۱۴۰۲	سوم
رنگ‌های خانگی رنگ‌های مهمان

باشگاه فوتبال برق شیراز یک باشگاه فوتبال ایرانی بود که در سال ۱۳۲۵ در شهر شیراز پایه‌گذاری شد. این تیم یکی از قدیمی‌ترین تیم‌های ایران و قدیمی‌ترین تیم شیراز بود که در سال ۱۴۰۱ منحل شد. از مهم‌ترین افتخارات باشگاه فوتبال برق شیراز می‌توان به ۱ قهرمانی و ۱ نایب‌قهرمانی در جام حذفی ایران اشاره کرد.^[۱][۲]

این تیم بخاطر نداشتن حامی مالی سرانجام بعد از ۷۶ سال از بین رفت.

در سال ۱۳۲۵ عده‌ای از جوانان ورزش‌دوست شیرازی که در «کارخانه چراغ‌برق شیراز» کار می‌کردند، به رهبری «ابراهیم نعمت‌اللهی» تصمیم به تشکیل یک تیم فوتبال گرفتند. در روز ۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۵، مهندس خمسی، مدیر کارخانه در جلسه‌ای با تأسیس باشگاه برق موافقت کرد. بعد از استقلال تهران که قدیمی‌ترین باشگاه باقی مانده ایران است، برق شیراز یکی از قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال باقی مانده ایران بود که منحل شد.

باشگاه برق کار خود را با سرپرستی نعمت‌اللهی و مربیگری بهادر قهرمان آغاز کرد. حمایت‌های کارخانه و مدیریت آن از ابتدا غیرمالی بود، اما همان کمک‌ها نیز چندان دوام نداشت و پس از مدت کوتاهی قطع شد. پس از آن نعمت‌اللهی با سرمایه شخصی عهده‌دار نیازهای مالی باشگاه شد. با افزایش مشکلات مالی بهادر قهرمان پس از ۶ تا ۷ ماه از تیم کناره‌گیری کرد و مسئولیت مربیگری هم بر دوش نعمت‌اللهی افتاد.

در سال ۱۳۵۶ برق شیراز با مربیگری عباس رضوی^{[نیازمند منبع]} به‌عنوان بهترین تیم شهرستانی جام تخت جمشید دست یافت و به‌عنوان پاداش به جام استقلال چین اعزام شد. در این جام تیم‌های مقتدری ازجمله تیم ملی چین /مراکش/غنا/ مکزیک /فلیپین و برق شیراز حضور داشتند که در نهایت تیم برق شیراز به عنوان سومی دست یافت. بردهای پر گل این تیم مقابل دو تیم پر طرفدار آن‌روزها یعنی تاج و پرسپولیس موجب شگفتی کارشناسان بود حال آنکه ناتمام ماندن لیگ در این سال موجب قطع شدن نوار پیروزی‌های لاله‌های نارنجی مقابل سرخابی پایتخت شده و در ادامه این تیم به دومین بحران از سه بحران بزرگ تاریخ خود پا گذاشت، بحران سال ۵۷ و سال‌های نخست پس از انقلاب که با تلاش‌های حسن منجمی این تیم به حیات خود در فوتبال کاملاً دولتی شده پس از انقلاب در ایران ادامه داد.

دهه هفتاد را دههٔ طلایی برق شیراز می‌دانند. سال‌هایی که بازیکنان بزرگی همچون غلام حسین پیروانی، داریوش یزدانی، رحمان آرامی، رضا استواری، افشین پیروانی، مهدی شیری، محسن رنجبران، بهروز محمد زایی و… چهره قدرتمندی از فوتبال شیراز را به نمایش می‌گذاشتند کما این که در روزهای بازی برق در ورزشگاه ارتش شیراز هیچ جای خالی روی سکوها پیدا نمی‌شد.

این تیم در دههٔ هفتاد ۲ بار به فینال جام حذفی راه یافت و یک بار به قهرمانی دست یافت. درسال۱۳۷۴ برق با سردمداری جوانان برومند و باتجربه در کنار ستاره‌های بی چون و چرای آن روزهای فوتبال ایران همچون داریوش یزدانی به فینال جام حذفی رسید ولی درفینال دربرابر تیم پرمهره استقلال تهران مغلوب شد وکاری از پیش نبرد. برق در سال بعد با پشت سرگذاشتن تیم‌های چون تراکتورسازی و پرسپولیس تهران در فینال جام حذفی به بهمن کرج پرستاره رسید. در تابستان داغ ۷۶ ورزشگاه ارتش شیراز پذیرای بیش از بیست و پنج هزار تماشاچی برق بود تا جایی که بر روی نورافکن‌ها ی ورزشگاه هام تماشاچیان نشسته بودند. بازی در وقت معمول و اضافه با تساوی به پابان رسید. در ضربات پنالتی دروازه‌بان وقت برق، محمدرضا مهربان کاری کرد کارستان، سه پنالتی اول بهمن توسط وی مهار شد و با گل شدن هرسه پنالتی برق، این تیم به مقام قهرمانی جام حذفی ایران رسید.^[۳] در آن سال برق در دور اول با تیم پلیس عراق مواجه شد. بازی رفت درشیراز با تساوی به پایان رسید این تیم در جام باشگاه‌های آسیا به دلیل عدم همکاری دولت صدام فقط با ۱۳ بازیکن به عراق عازم شد و به توفیق نرسید و با شکست دربرابر پلیس از این رقابت‌ها حذف گردید. در آن زمان مصطفوی رئیس فدراسیون فوتبال ایران بود که رابطه بسیار بدی با تیم برق شیراز و مدیرانش داشت. مصطفوی تیم برق را فردای بازگشت از عراق وادار به بازی با استقلال کرد، آنروز در حالی که یاران برق به سختی به عدد ۱۱ می‌رسیدنند شکست سختی از استقلال خوردند و در سراشیب سقوط به دسته ۲ قرار گرفتند و در همان سال در حالی که نماینده ایران در آسیا بودند به دسته دو سقوط کردند. در سال ۱۳۷۸ باتکیه بر جوانان خود همچون برادران عباسفرد، مهدی شیری، ناصر شیردل، محمد منصوری، محمد خلف مطوری، ایمان امین ستار زارع… دوباره به سطح اول فوتبال ایران بازگشتند.

فصل باحضور ستاره‌هایی چون مهدی شیری ستار زارع برادران کریمیان و داریوش یزدانی آغاز گردید. درحالی که برق در پایان هفته هفتم با شانزده امتیاز در رده اول جای داشت با جدایی برخی بازیکنان و اختلافات داخلی شدید همچنین عدم همکاری برق منطقه‌ای و مدیر عامل وقت مهندس مشفقیان در سراشیبی سقوط قرارگرفت و در پایان فصل این تیم پس از کسب رتبه ۱۸ لیگ برتر، به لیگ دسته اول سقوط کرد

تیم برق شیراز پس از کسب نتایج خوب پس از اولین سال سقوط به لیگ یک به علت کمبود یک امتیاز نسبت به تیم اول گروه و کمبود ۲ گل تفاضل نسبت به تیم دوم در جایگاه سوم قرار گرفت و از صعود دوباره به لیگ برتر بازماند.

در ابتدا این تیم در زمین معروف محلهٔ سعدی شیراز بازی می‌کرد که سالمندان شیرازی خاطرات بسیار زیادی از این زمین دارند. در زمان محمدرضا شاه پهلوی در دهه پنجاه، باشگاه کنونی با امکانات استخر سرپوشیده، زمین چمن استاندارد، سالن‌های فوتسال، بدنسازی، زمین بسکتبال و والیبال در بلوار رازی ساخته شد که در زمان خود منحصربه‌فردترین امکانات در کشور برای یک تیم فوتبال محسوب می‌شد. بخشی از این امکانات در دهه هفتاد به باشگاه اضافه شد.

بهترین تیم شهرستانی به عنوان نماینده ایران در تورنمنت بین‌المللی دیوار بزرگ چین ۱۳۵۶

بهترین تیم شهرستانی و بهترین خط دفاع ۱۳۷۳

قهرمانی جام حذفی ۱۳۷۶

نایب قهرمانی جام حذفی ۱۳۷۵

قهرمان اولین دوره جام اتحادیه کشور ۱۳۷۹

بهترین نتیجه تاریخ تیم برق شیراز برد ۶ بر صفر برابر داماش در سال ۱۳۸۰ در استادیوم حافظیه، ضعیف‌ترین نتیجه این تیم شکست ۷ بر ۲ مقابل پیکان تهران در سال ۱۳۸۴ در پیکان شهر به ثبت رسیده

برق نسبت به تیم‌های همشهری‌اش در شیراز و از محبوبیت بیشتری برخوردار است،^[۴] اما در بیرون از شیراز چندان هوادار ندارد.^[۵] گفته می‌شود وضعیت هواداری از برق شیراز مشابه تراکتور سازی تبریز است، برق شیراز در دهه هفتاد تماشاگران زیادی را به استادیوم ارتش شیراز می‌کشاند. در دورانی که ورزشگاه‌های تبریز و شیراز مثل تمام شهرهای کشور با ظرفیت کامل در سیطرهٔ سرخابی‌ها بودند تراکتور و برق از سطح اول فوتبال ایران خارج شدند. وقتی تراکتورسازی بعد از سال‌ها بازگشت اتفاقی عجیب رخ داده بود، همگان شاهد حضور یک تیم پر تماشاگر با مقیاس سرخ‌آبی‌ها بودند. آنهم نه از روی هیجان و برای مدتی محدود. بسیاری معتقد هستند چنین اتفاقی در شیراز هم رقم خورده است. گفته می‌شود مردم شیراز تیم برق را قربانی تبعیض، سهل‌انگاری، بی‌لیاقتی و خیانت می‌دانند و به همین دلیل در میان شیرازی‌ها به‌خصوص نسل جوان، تعلق خاطر به برق شیراز بسیار بالا رفته تا جایی که باور دارند حضور برق در لیگ آزادگان هم بیش از پنجاه هزار تماشاگر را در بازی‌های خانگی به ورزشگاه خواهد کشاند. بسیاری معتقدند برق شیراز درگیر دسیسه و سیاسی‌کاری مسئول سپاه فارس برای اعتبار بخشی به تیم رقیب یعنی فجرسپاسی شده است. از آنجا برق شیراز سابقه بسیار طولانی در ورزش ایران دارد، بسیاری این تیم را شناسنامه ورزش استان فارس دانسته و تیم رقیب را یک تیم وابسته به نظام می‌دانند. این اهمیت باشگاه برق را در شیراز طی سال‌های اخیر دو چندان کرده است. اغلب جوانان برق را نماد مظلومیت مردم فارس می‌دانند. با ظهور سیاسی تیم فجرسپاسی در دهه هفتاد تبعیض به حد اعلای خود رسید و مسئولان استان، تیشه به ریشه باشگاه مردمی برق زدند…

جدول زیر نتایج حاصل شده توسط باشگاه برق شیراز از سال ۱۳۵۳ می‌باشد.

• باشگاه فوتبال برق شیراز امتیاز تیم استیل آذین را خریداری نمود و به لیگ آزادگان فصل ۹۲–۱۳۹۱ راه یافت.
• باشگاه فوتبال برق شیراز امتیاز تیم پویندگان تلاش آریا فارس را خریداری نمود و به مرحله دوم لیگ دسته سوم فصل ۹۹–۱۳۹۸ راه یافت.^[۶]

باشگاه برق شیراز در طول تاریخ خود تنها یک بار به قهرمانی جام حذفی رسیده است. این تیم در سال ۱۳۷۶ باغلبه بر بهمن کرج به مقام قهرمانی دست یافت. همچنین این تیم در سال ۱۳۳۶ در اولین جام سراسری ایران نیز حاضر بود.

• جام حذفی^[۷][۸]
  • قهرمانی: ۷۶–۱۳۷۵
  • نایب قهرمانی: ۷۵–۱۳۷۴
• لیگ دسته دوم
  • قهرمان: ۷۰ _۷۱ و ۷۸ _۷۹

برق شیراز در سال ۷۶–۱۳۷۵ به عنوان قهرمان جام حذفی ایران در جام برندگان جام آسیا حضور پیدا کرد و در مرحله اول مقابل تیم پلیس بغداد عراق در مجموع دو دیدار رفت و برگشت شکست خورده و حذف شد.

• تاریخچه باشگاه برق

• وبگاه رسمی
• سایت هواداران