بزقوش - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بُزقوش یا بُزغوش رشته‌کوهی با امتداد شرقی-غربی در جنوب شهرستان سراب و شمال شهرستان میانه در استان آذربایجان شرقی ایران است.

این رشته‌کوه در میان دو رود آجی چای و شهر چای قرار گرفته و در میان شهرستان های ترکمانچای و سراب قرار گرفته‌است.

نام بزقوش از دو واژه ترکی بز به معنی خاکستری و قوش به معنی پرنده تشکیل شده و واژه در کل به معنی پرنده خاکستری بوده و در فارسی معادل آن طرلان است.^[۱]

بزقوش شامل کوههایی با شیب ملایم و از سنگهای حاصل از غبارهای آتشفشانی مربوط به کوههای آتشفشانی سبلان و سهند است.^{[نیازمند منبع]} حاوی معادن کشف نشده‌ای از مس است و وجود دانه‌های پیریت در این سنگها اهالی را به یاد طلا می اندازد.^{[نیازمند منبع]} از نظر زمین‌شناسی این کوه‌ها خاستگاه کوهه‌ای دارند.^{[نیازمند منبع]}

بلند ترین قله بزگوش،اق داغ با ارتفاع ۳۳۰۴متر از سطح دریا میباشد که هرساله افزایش میابد.قیسیر (۳۱۰۰ متر)قله دیگر این رشته‌کوه می‌باشد.میزان بارش در قله های آن ۵۰۰تا۷۰۰میلیمتر میباشد

• اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: سازمان گیتاشناسی، ۱۳۸۳خ.