بنگاه ترجمه و نشر کتاب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بنگاه ترجمه و نشر کتاب، در سال ۱۳۳۳ با ابتکار احسان یارشاطر و به فرمان محمدرضا شاه پهلوی بنیان شد. این بنگاه هدفی فرهنگی داشت و سازمانی ناسودبر بود و بر‌اساس قانون تجارت اداره می‌شد. بنگاه ترجمه و نشر کتاب از سال ۱۳۴۱ فرح پهلوی را به ریاست خود برگزید. در سال ۱۳۴۳ سرپرستی امور مالی بنگاه ترجمه و نشر کتاب به سازمان تازه‌بنیادِ بنیاد پهلوی سپرده شد.^[۱] پس از انقلاب اسلامی، بنگاه با تغییراتی، زیر سرپرستی بنیاد علوی درآمد.^[۲]

هدف از بنیان این بنگاه این بود که از راه ترجمه و چاپ کتاب‌های مهم جهان به زبان پارسی، و آشنا کردن مردم کشور با برترین شاهکارهای اندیشه بشری در دوره‌های گوناگون، موجب برانگیختن خوانندگان و نیرومند شدن فکر آنان گردد. همچنین با برگرداندن کتاب‌های ارزنده در راه گسترش و پیشرفت زبان فارسی کوشیده و به کمک آثار و اندیشه‌های نو این زبان را پربارتر کند. هم چنین از دیگر هدف‌های بنگاه این بود که فن برگردان و نویسندگی را پیشرفت دهد، و با ترجمه مقالات، در پیشبرد پژوهش‌های علمی کوشا باشد. نیز سبب‌ساز آشنایی مردم جهان با ایران با تاریخ و تمدن کهن ایران از راه ترجمه کتاب‌های ایرانی باشد. و از این رو هرچند بنگاه اولویت هدف خود را به برگردان کتاب‌های ادبی قرار داد، ولی بنا به شرایط ویژه، کتاب‌های علمی، فلسفی، اجتماعی و هم چنین کتاب‌های مربوط به ایران را چاپ می‌کرد.

ارکان اصلی سازمان بنگاه ترجمه و نشر کتاب هیئت مدیره، مدیر عامل و بازرس بود.

هیئت مدیره از پنج نفر تشکیل می‌شد که چهار تن آنان از سوی نایب‌التولیه (که سمت ریاست هیئت مدیره را داشت) برگزیده شده و اداره بنگاه را بر عهده داشتند. یک نفر از اعضای هیئت مدیره از جانب نایب‌التولیه به سمت مدیرعامل و یک نفر از بیرون به عنوان بازرس برگزیده می‌شد. وظایف هیئت مدیره برآورده کردن هدف‌ها و راه و روش بنگاه، و تصویب بودجه، برنامه‌ها، و آیین‌نامه‌های نگاشته شده از سوی مدیرعامل بود.

سازمان اداری و فنی بنگاه دربرگیرنده مدیرعامل، مشاور عالی، بازرس، و هیئت همکاران بنگاه، برای مرور و مقابله، امور چاپ، پخش و توزیع، حسابداری و دفتر بود.^[۱]

سرمایه اولیه بنگاه، یک میلیون ریال بود، و سپس به پنج میلیون ریال (یا پنج هزار سهم هزار ریالی) افزایش یافت. بنگاه برای پیشبرد طرح‌ها می‌بایست بخشی از بودجه خود را از فروش انتشارات تأمین کند، همچنین بنگاه از پشتیبانی مالی شرکت ملی نفت، بنیاد پهلوی و سازمان برنامه و بودجه نیز برخوردار بود.^[۳]

• روسای هیئت مدیره: اسدالله علم (۱۳۴۲ خ) و جعفر شریف‌امامی (۱۳۴۵ خ)
• مدیرعامل: احسان یارشاطر
• مشاوران: سید حسن تقی‌زاده و محمد حجازی، محمد سعیدی و ابراهیم خواجه‌نوری
• معاونین: بهرام فره‌وشی، عبدالحسین زرین‌کوب، ایرج افشار، جعفر شعار، و عبدالله سیار
• بازرس: ادوارد ژوزف (سال ۱۳۳۵)
• نویسندگان و مترجمان: پرویز ناتل خانلری، فضل‌الله رضا، عنایت‌الله رضا، غلامحسین یوسفی، جعفر شعار، سعید نفیسی، محمدعلی جمال‌زاده، کریم کشاورز، سید جعفر شهیدی، بهاءالدین خرمشاهی، جلال‌الدین همایی، سید صادق گوهرین، حسین خدیو جم، محمد پروین گنابادی، مسعود رجب‌نیا، داریوش آشوری، حسین معصومی همدانی و….

بنگاه ترجمه و نشر کتاب در چاپ نوشته‌های مهم فارسی و ترجمهٔ کارهای نویسندگان بزرگ خارجی دربارهٔ ایران و ایران‌شناسی و چاپ کتاب‌هایی که در پرورش ذهنی طبقات گوناگون اجتماع به ویژه جوانان و نوجوانان اثر داشت همواره نقش اساسی برعهده‌داشت و هر مجموعه بر پایه پژوهش‌های بسیار و طرحی ویژه طراحی می‌شد و در دوران فعالیت خود گام‌های بلندی برای رسیدن به هدف خویش برداشته‌است.^[۱]

انتشارات بنگاه در مجموعه‌های گوناگون در پاسخ به نیازهای ویژه‌ای طراحی می‌شد. برای نخستین بار در ایران بنگاه برآن شد که برگردان را با متن اصلی برای اطمینان از درستی و دقت آن انجام دهد. بنگاه استانداردهایی برای چاپ کتاب در ایران بنیان کرد که می‌توان نشانه بنگاه را نام برد که آن گوزنی است که روی گلدان سرامیک که در خرابه‌های شوش پیدا شده‌بود نقش داشت که بیش از ۶۰۰۰ سال از قدمت آن می‌گذرد به عنوان علامت ویژه بنگاه طراحی شد، هم چنین بنگاه صفحه شناسایی کتاب را که دربرگیرنده نام نویسنده، حق مؤلف، چاپخانه و تیراژ چاپ و شمار صفحات، کدامین ویرایش و چاپ را نیز در چاپ کتاب خود بکار برد که دیگر ناشران آن را دنبال کردند. کتاب‌های چاپ شده بنگاه با لفاف‌های رنگی به بازار آمد که موجی از نوآوری‌هایی را به وجود آورد.

بنگاه اجازه چاپ یادداشت اهدائیه یا پیشگفتارهایی با این مضمون را در ابتدای کتاب‌ها نمی‌داد و این واکنشی بود در برابر مقدمه‌های طولانی و غیرضروری که در آن زمان معمول بود، بدین‌روی از ۱۳۳۶ تنها عبارت «به فرمان محمدرضاشاه پهلوی» بر صفحه سفید جداگانه‌ای، مشابه صفحات پیش از متن، چاپ می‌شد. از سال ۱۳۴۶ فرانام رسمی «آریامهر» نیز بدان افزوده شد.

مجموعه‌های عمده انتشارات بنگاه عبارت بود از:

1. مجموعه ادبیات خارجی مشتمل بر ۷۱ جلد که در ۱۳۳۳ با ترجمه آثاری چون ویلهلم تل (ترجمهٔ محمدعلی جمالزاده)، روایت ژوزف بدیه از تریستان و ایزولد (ترجمهٔ پرویز ناتل خانلری) و پنج رساله افلاطون (ترجمهٔ محمود صناعی) آغاز شد. نشر این مجموعه با بهره‌گیری از حسن شهرت مترجمان، کیفیت تولید و چاپ و فقدان اشتباهات چاپی، تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر ناشران و خوانندگان ایرانی نهاد. شماری از ترجمه‌های این مجموعه در چارچوب «مجموعه آثار برگزیده» یونسکو قرار گرفت.
2. ادبیات کودکان و نوجوانان که ابتدا شامل سه مجموعه بود: مجموعه کودکان (برای گروه سنی ۴–۷ سال در ۲۴ جلد)؛ مجموعه نوجوانان (برای گروه سنی ۸–۱۱ سال در ۲۷ جلد)؛ و مجموعه جوانان (برای گروه سنی ۱۲–۱۵ سال در ۴۷ جلد) و بعدها چهار مجموعه دیگر در این چارچوب قرار گرفت: چهره ملل (۳۱ جلد)؛ داستانهای ملل (۱۸ جلد)؛ سرگذشت بزرگان (۵ جلد) و آیینه ایران (۳ جلد).
3. مجموعه ایرانشناسی (۶۸ جلد) مشتمل بر ترجمه آثار خاورشناسان غربی و نویسندگان کلاسیک و ایران‌شناسان روسی که کمتر در دسترس خوانندگان فارسی‌زبان بود.
4. مجموعه متون فارسی (۴۸جلد) که به چاپ انتقادی متون چاپ‌نشده فارسی اختصاص داشت.
5. مجموعه معارف عمومی (۱۳۸ جلد) از دانستنی‌های عمومی.
6. کتابشناسی‌ها، مهم‌ترین اثر این مجموعه فهرست کتاب‌های چاپی فارسی خانبابا مشار و دومین اثر از این مجموعه کتابشناسی موضوعی ایران (سالهای ۱۳۴۳–۱۳۴۸).
7. دانشنامه ایران و اسلام، مشتمل بر ترجمه ویرایش دوم «دائرةالمعارف اسلام» به فارسی، با مقالات تکمیلی ویژه برای مدخلهای ایران.

کتاب‌فروشی‌های تهران و شهرستان‌ها انتشارات بنگاه را در سطح کشور پخش می‌کردند، ولی به سبب اندک بودن شمار آنان، کتاب‌های چاپ شده زود نایاب می‌شد و بنگاه نیز به سبب محدودیت چاپخانه‌های طرف قرارداد و کمبود سرمایه لازم، نمی‌توانست جوابگوی تقاضاها باشد، و در عین حال از حق انتشار خود نیز صرف نظر نمی‌کرد تا نویسندگان بتوانند آثارشان را برای چاپ مجدد به ناشران دیگر بسپارند.

بنگاه به زبان‌های دیگر نیز انتشاراتی داشت که شامل این مجموعه‌ها بود:

• الف) مجموعه میراث ایران (۳۶عنوان)، این مجموعه بر اساس پیشنهاد یارشاطر و برنامه یونسکو برای ترجمه آثار برگزیده فارسی آغاز شد. در ۱۳۴۰، یونسکو با حضور شماری از شرق شناسان، از جمله مورگنستیرنه، آربری، ماسه، گوستاو فون گرونبام، الساندرو بوزانی و مقامات یونسکو، موافقتنامه مجموعه تازه‌ای با عنوان میراث ایران را تنظیم کرد. کتابهای این مجموعه آثار ادبی، تاریخی، فلسفی و عرفانی به انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و ژاپنی را شامل می‌شد.
• ب) مجموعه مطالعات ایرانی شامل تک‌نگاریهای تحقیقی در زمینه مطالعات ایرانی (دوازده جلد منتشر شده‌است).
• ج) مجموعه ادبیات نوین فارسی (هشت جلد).
• د) ایرانیکا: در ۱۳۵۰، یارشاطر از طریق دانشگاه کلمبیا، به سازمان موقوفه ملی آمریکا برای علوم انسانی پیشنهادی برای تألیف دانشنامه ایرانیکا ارائه کرد. انتشار این اثر با حمایت مالی نهاد مذکور و سازمان برنامه آغاز شد که اکنون تنها از حمایت نخستین مرکز برخوردار است.
• ه) طرح ترجمه طبری، ترجمه این اثر در ۱۳۴۹ برای ملاحظه به کمیسیون عرب یونسکو پیشنهاد شد اما کمیسیون به اولویتهای دیگر نظر مساعد داشت و بنابراین، با تصویب یونسکو، بنگاه تعهد کرد که این کار را پیش ببرد و انتشار آن در چهل جلد از جمله دو جلد فهارس و ضمائم در ۱۳۶۳ پس از حدود ده سال تدارک آغاز شد.^{[نیازمند منبع]}

پس از انقلاب ۱۳۵۷، بنگاه ترجمه و نشر کتاب با تغییراتی تحت سرپرستی بنیاد علوی قرار گرفت. در سال ۱۳۵۹ سازمانی وابسته به بنیاد علوی و بنیاد مستضعفان شد. در پایان سال ۱۳۶۰ با تغییراتی که در سازمان بنگاه ترجمه و نشر کتاب صورت گرفت به مرکز انتشارات علمی و فرهنگی تغییر یافت.^[۲]

این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود این بخش کمک کنید. مطالب بدون منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "بنگاه ترجمه و نشر کتاب" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (ژانویه ۲۰۲۴) (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

مجموعه‌های عمده انتشارات بنگاه عبارت بود از:

مجموعه ادبیات خارجی مشتمل بر ۷۱ جلد که در ۱۳۳۳ با ترجمه آثاری چون ویلهلم تل (ترجمهٔ محمدعلی جمالزاده)، روایت ژوزف بدیه از تریستان و ایزولد (ترجمهٔ پرویز ناتل خانلری) و پنج رساله افلاطون (ترجمهٔ محمود صناعی) آغاز شد. نشر این مجموعه با بهره‌گیری از حسن شهرت مترجمان، کیفیت تولید و چاپ و فقدان اشتباهات چاپی، تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر ناشران و خوانندگان ایرانی نهاد. شماری از ترجمه‌های این مجموعه در چارچوب «مجموعه آثار برگزیده» یونسکو قرار گرفت:

۱- ویلهلم تل،‌ (ترجمهٔ محمدعلی جمالزاده) ۲- تریستان و ایزولد، ژوزف بدیه (ترجمهٔ پرویز ناتل خانلری) ۳- پنج رساله، افلاطون (ترجمهٔ محمود صناعی) ۴- پدران و پسران، ایوان تورگنیف (ترجمهٔ مهری آهی) ۵- باباگوریو،‌ انوره دو بالزاک (ترجمهٔ ادوارد ژوزف)، اشعار منتخب ویکتور هوگو – ویکتور هوگو (ترجمة نصرالله فلسفی)، سفرنامه گالیور، جاناتان سویفت (ترجمة منوچهر امیری)، شاهزاده خانم بابل، ولتر (ترجمة ناصح ناطق)، قربانی و چهار نمایشنامه دیگر (پستخانه ، مرتاض ، مالینی ، شاه و ملکه)، رابیندرانات تاگور (ترجمة فریدون گرگانی)، «هلن ،هیپولیت، آلسِست، ایون»،‌ اوریپید (ترجمة محمد سعیدی)، عیش پیری و راز دوستی، سیسرون (ترجمة محمد حجازی)

در 76 جلد، دربرگیرنده ترجمه آثار خاورشناسان غربی و نویسندگان کلاسیک و ایران‌شناسان روسی که کمتر در دسترس خوانندگان فارسی‌زبان بود:

در ۴۸ جلد که به چاپ انتقادی متون چاپ‌نشده فارسی اختصاص داشت.

زنده بیدار،‌ این طفیل (ترجمهُ‌ بدیع الزمان فروزانفر)

در 14 جلد

در ۱۳۸ جلد که به دانستنی‌های عمومی می پرداخت.

مهم‌ترین اثر این مجموعه فهرست کتاب‌های چاپی فارسی خانبابا مشار و دومین اثر از این مجموعه کتابشناسی موضوعی ایران (سالهای ۱۳۴۳–۱۳۴۸)

در آغاز شامل سه مجموعه کودکان،‌ نوجوانان و جوانان بود که بعدها چهار مجموعه دیگر «‌چهره ملل»،‌ «داستانهای ملل»،‌ «سرگذشت بزرگان» و «آیینه ایران»‌ هم در این چارچوب قرار گرفت.

مجموعه ای برای گروه سنی ۴–۷ سال در ۲۴ جلد:

مجموعه ای برای گروه سنی ۸–۱۱ سال در 24 جلد:

مجموعه ای برای گروه سنی ۱۲–۱۵ سال در 37 جلد:

در۳۱ جلد:

در 27 جلد:

در ۵ جلد:

در ۳ جلد:

مشتمل بر ترجمه ویرایش دوم «دائرةالمعارف اسلام» به فارسی، با مقالات تکمیلی ویژه برای مدخلهای ایران.

در 1 جلد

در 5 جلد

در 5 جلد

در 13 جلد

در 7 جلد:

این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود این بخش کمک کنید. مطالب بدون منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "بنگاه ترجمه و نشر کتاب" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (ژانویه ۲۰۲۴) (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

در ۳۶ عنوان،‌ این مجموعه بر اساس پیشنهاد یارشاطر و برنامه یونسکو برای ترجمه آثار برگزیده فارسی آغاز شد. در ۱۳۴۰، یونسکو با حضور شماری از شرق شناسان، از جمله مورگنستیرنه، آربری، ماسه، گوستاو فون گرونبام، الساندرو بوزانی و مقامات یونسکو، موافقتنامه مجموعه تازه‌ای با عنوان میراث ایران را تنظیم کرد. کتابهای این مجموعه آثار ادبی، تاریخی، فلسفی و عرفانی به انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی و ژاپنی را شامل می‌شد.

شامل تک‌نگاریهای تحقیقی در زمینه مطالعات ایرانی (دوازده جلد منتشر شده‌است).

در هشت جلد