بچاقچی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

منطقه متمرکز سکونت ایل بچاقچی
کوهستان چهارگنبد(نقطه قرمز در نقشه)
منطقه متمرکز سکونت ایل بچاقچی
مختصات: ۲۹°۳۴′۳۳″ شمالی ۵۶°۲۰′۱۵″ شرقی / ۲۹٫۵۷۵۸۳°شمالی ۵۶٫۳۳۷۵۰°شرقی / 29.57583; 56.33750
کشور	ایران
استان	استان کرمان
شهرستان	شهرستان سیرجان
بخش	بخش مرکزی شهرستان سیرجان
دهستان	دهستان چهارگنبد
جمعیت  (۲۰۲۳)
• کل	نامشخص
منطقهٔ زمانی	یوتی‌سی +۳:۳۰ (ساعت رسمی ایران)
• تابستانی (DST)	یوتی‌سی +۴:۳۰ (ساعت رسمی ایران)

بچاقچی، یکی از بزرگ‌ترین ایلات در جنوب ایران و به ویژه در استان کرمان است. بچاقچی از ایلات ترک استان کرمان است. ایشان در گذشته از منطقه آذربایجان به جنوب کوچ کرده و به گویش قره‌داغی از زبان ترکی صحبت می‌کردند ولی امروزه اکثراً ساکن شده و به فارسی صحبت می‌کنند.این ایل از ۱۸ طایفه تشکیل شده که از مهم‌ترین طوایف این ایل می‌توان به طایفه‌های خرسلو (اَسدی‌پور، خان‌آقایی)، قره سعدلو (اسفندیارپور ،ایل پور، شکوه بچاقچی)، صار سعدلو، ارشلو ،(پورشهسواری،حلوایی )، عباسلو(پورمعصومی،اکبری نسب) و انکلو (پورحسینعلی،پوررضاقلی) اشاره کرد.

بچاقچی‌ها در گذشته به پرورش اسب مشغول بودند و در سوارکاری شهره بودند. حتی در دورهٔ رضاشاه واحدهای سواره‌نظام ارتش در کرمان را تشکیل می‌دادند. امروزه اما مردان به دامپروری و باغداری و کار در معادن مشغول‌اند و زن‌ها قالی، جاجیم و گلیم می‌بافند. غیر از آن بز معروف فارسی راینی نیز پرورش می‌دهند. ایشان به تدریج آبادی‌نشین شده‌اند و امروزه بیشترشان در بخش بلورد (روستای چهارگنبد و روستای سوخته چال)در شهرستان سیرجان و روستای چاه قلعه ساکن‌اند.

در سال ۱۹۱۶ در جریان جنگ جهانی اول بچاقچی‌ها به رهبری حسین‌خان بچاقچی با انگلیسی‌ها جنگیدند و با نیروهای پلیس جنوب درگیر شدند. وی در سال بعد به آلمانی‌هایی که از دست ژنرال سایکس گریخته بودند پناه داد. همچنان در سال ۱۳۲۲ خورشیدی ارتش ایران به مدت چهار ماه با سواران وی درگیر بود.

ترک‌های کرمان

• خسروی، خسرو. «جبال بارزی». [[دانشنامه جهان اسلام]]. دریافت‌شده در ۲۹ مارس ۲۰۱۳. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)