تکاثر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تکاثر صد و دومین سوره قرآن و از سوره های مکی است. واژهٔ تکاثر به معنی «افتخار کردن به فراوانی ثروت» است. نام دیگر این سوره المُغَیرَه است. این سوره در جزء 30 قرآن قرار گرفته و دارای 8 آیه است.

سورهٔ ۱۰۲ قرآن
تکاثر
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
ترتیب در قرآن۱۶
جزء۳۰
شمار آیه‌ها۸
شمار واژه‌ها۳۲
شمار حرف‌ها۱۴۴
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
۱۰۱: قارعه
۱۰۳: عصر

نام

[ویرایش]

نام این سوره از آیهٔ اول آن گرفته شده‌است.

نزول

[ویرایش]

این سوره بعد از سوره کوثر نازل شده‌است.

محتوای سوره

[ویرایش]

این سوره نخست سرزنش کسانی است که بر یکدیگر تفاخر می‌کردند. سپس هشداری به مسئله معاد و قیامت و آتش دوزخ، و در پایان هشداری در زمینه بازپرسی از نعمت‌ها می‌دهد.

لغات سوره

[ویرایش]

تکاثر یعنی فخر فروختن به دیگران به خاطر داشتن مال و فرزند زیاد[۱]

مقابر یعنی محل قبر مرده‌ها که تفسیر مشهور می‌گوید آن قوم کارشان به جایی رسیده بود که برای فخر فروشی به سراغ قبر مردگان خود رفته و می‌شمردند که کدامشان مرده بیشتری دارد[۲]

نعیم به معنی نعمت است که در روایات شیعه و اهل سنت معانی و مصادیق مختلفی برای آن ذکر شده مثلاً پیامبر و امام و صحت و فراغت و امنیت و در روایات اهل سنت آمده‌است که خداوند از لباسی که با آن عورت پوشیده می‌شود و تکه نانی که گرسنگی را برطرف کند و خانه‌ای که انسان را از گزند سرما و گرما حفظ کند سؤال نمی‌کند که البته محمد حسین طباطبایی این حدیث را بر عدم سخت‌گیری خداوند تعالی در ضروریات زندگی می‌داند[۳]

روایات مرتبط با سوره

[ویرایش]

پیامبر اسلام: تکاثر الاموال جمعها من غیر حقها و منعها من حقها و سدّها فی الاوعیة. ترجمه فارسی: تکاثر جمع کردن مال از راه نامشروع و ندادن حقوق واجب مال (مثل خمس یا زکات و …) و نگهداری مال در در صندوق‌ها است (در گذشته صندوق‌ها محل نگهداری پول‌ها بوده‌است)[۱]

فضیلت سوره

[ویرایش]

در حدیثی از پیامبر اسلام آمده:

کسی که آن را بخواند خداوند در برابر نعمتهایی که در دنیا به او داده او را مورد حساب قرار نمی‌دهد و پاداشی به او می‌دهد که گوئی هزار آیه قرآن را تلاوت کرده.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ قرائتی، محسن، تفسیر نور، ذیل سوره تکاثر.
  2. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ذیل سوره تکاثر.
  3. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ذیل سوره تکاثر.