حقوق زمین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حقوق زمین (انگلیسی: Land law) یا قانون زمین، شاخه ای از حقوق است، که قوانین و مقررات مربوط به حق استفاده، کاربری، انتقال، شراکت یا حذف از مشارکت در خشکی را مورد بررسی قرار می‌دهد. در بسیاری از حوزه‌های قضایی، این نوع اموال و دارایی‌ها تحت عنوان ملک یا املاک و مستغلات در نظر گرفته می‌شود و به‌طور مجزا از اموال منقول تعریف می‌شوند. مالکیت یا حق استفاده در قوانین و مقررات زمین، اغلب از طریق انعقاد قرارداد، موافقت‌نامه یا تفاهم‌نامه، تحت عناوین اجاره، رهن یا خریداری، به دیگری انتقال می‌یابد. حقوق زمین توسط حقوق بین‌الملل همچنین نظام حقوقی مدنی، به رسمیت شناخته شده‌است.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Land law». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۱۸.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ حقوق زمین موجود است.