لهجه خنجی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لهجه خُنجی لهجه ای از گویش فراسویی زبان لارستانی (اچمی) است زبان لارستانی زبان مناطق جنوب فارس و غرب هرمزگان مانند شهرستان‌های لارستان، اوز، و بستک است و در مقایسه با زبان فارسی امروزی، دست‌نخورده‌تر است، به طوری که بیشتر کلمات آنان کلمات ایرانی اصیل و قدیمی است؛ مانند «هشتن» (اجازه‌دادن).

گرچه لارستانی (اچمی) زبانی جدا از زبان فارسی است، اما به‌خاطرِ دربرداشتن بسیاری از کلمات فارسی اصیل، گاهی آن را گونه‌ای از فارسی تلقی می‌کنند.

قبل از ورود اسلام، مردم خنج با زبانی نزدیک پارسی اصیل صحبت می‌کردند^{[نیازمند منبع]}. این زبان تا به حال تغییراتی بسیار کرده و امروزه زبان خنجی اصیل از بین رفته این زبان با گذشت زمان شکل و حالت اصیل خود را از دست داده و همچنان می‌دهد. سالمندان خنج کلماتی بکار می‌برند که افراد جوانتر نمی‌فهمند. این نشانی از نابودی لهجه خنجی است.

• کتاب: لهجه خنجی نوشته دکتر لطفعلی خنجی
• خنجی
• بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine