زوگزازولامین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زوگزازولامین
داده‌های بالینی
نام‌های دیگرMcN-485
روش مصرف داروخوراکی
شناسه‌ها
  • 5-Chloro-1,3-benzoxazol-2-amine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC7H5ClN2O
جرم مولی۱۶۸٫۵۸ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • C1=CC2=C(C=C1Cl)N=C(O2)N
  • InChI=InChI=1S/C7H5ClN2O/c8-4-1-2-6-5(3-4)10-7(9)11-6/h1-3H,(H2,9,10)
  • Key:YGCODSQDUUUKIV-UHFFFAOYSA-N

زوگزازولامین (انگلیسی: Zoxazolamine) شل کننده عضلانی است که دیگر به بازار عرضه نمی شود.[۱][۲] در سال ۱۹۵۳ میلادی سنتز شد و در سال ۱۹۵۵ به صورت بالینی معرفی شد، اما به دلیل سمیت کبدی کنار گذاشته شد. یکی از متابولیت های فعال آن، کلرزوکسازون، سمیت کمتری نشان داد و متعاقباً به جای زوگزازولامین به بازار عرضه شد.[۳] این داروها کانال های IKCa را فعال می کنند.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. Elks J (14 November 2014). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 48–. ISBN 978-1-4757-2085-3.
  2. Kar A (1 January 2005). Medicinal Chemistry. New Age International. pp. 185–. ISBN 978-81-224-1565-0.
  3. Lowry W (6 December 2012). Forensic Toxicology: Controlled Substances and Dangerous Drugs. Springer Science & Business Media. pp. 166–. ISBN 978-1-4684-3444-6.
  4. Offermanns S (14 August 2008). Encyclopedia of Molecular Pharmacology. Springer Science & Business Media. pp. 996–. ISBN 978-3-540-38916-3.