سرود ملی فیلیپین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Bayang magiliw,
Perlas ng silanganan,
Alab ng puso,
Sa dibdib mo’y buhay

Lupang hinirang,
Duyan ka ng magiting
Sa manlulupig,
Di ka pasisiil.

Sa dagat at bundok,
Sa simoy at sa langit mong bughaw,
May dilag ang tula
At awit sa paglayang minamahal.

Ang kislap ng watawat mo’y
Tagumpay na nagniningning.
Ang bituin at araw niya
Kailan pa ma’y di magdidilim

Lupa ng araw, ng luwalhati’t pagsinta,
Buhay ay langit sa piling mo.
Aming ligaya na pag may mang-aapi,
Ang mamatay nang dahil sa iyo.

Tierra adorada,
hija del sol de Oriente,
su fuego ardiente
en ti latiendo está.

Tierra de amores,
del heroísmo cuna,
los invasores
no te hollarán jamás.

En tu azul cielo, en tus auras,
en tus montes y en tu mar
esplende y late el poema
de tu amada libertad.

Tu pabellón que en las lides
la victoria iluminó
no verá nunca apagados
sus estrellas ni su sol.

Tierra de dichas, de sol y amores,
en tu regazo dulce es vivir;
es una gloria para tus hijos,
cuando te ofenden por ti morir.

Land of the morning,
Child of the sun returning,
With fervor burning,
Thee do our souls adore.

Land dear and holy,
Cradle of noble heroes,
Ne'er shall invaders,
Trample thy sacred shores.

Even within thy skies and through thy clouds,
And o’er thy hills and seas.
Do we behold the radiance,
Feel the throb of glorious liberty.

Thy banner, dear to all our hearts,
Its sun and stars alight.
O, never shall its shining fields,
Be dimmed by tyrant’s might!

Beautiful land of love, O land of light,
In thine embrace ’tis rapture to lie.
But it is glory ever, when thou art wronged,
For us, thy sons, to suffer and die.