سمفونی شماره ۲۵ (موتسارت) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سمفونی در سل مینور
سمفونی در سل مینور
شماره ۲۵
ولفگانگ آمادئوس موتسارت
	موتسارت در ۱۷۷۳، پرتره اثر: مارتین نولر
مایه‌نما	سل مینور
شمارهٔ اثر	فهرست کشل. ۱۸۳/۱۷۳dB
سبک	موسیقی کلاسیک
شکل	سمفونی
آفرینش	۱۷۷۳
موومان‌ها	چهار
سازبندی	ارکسترال

سمفونی شماره ۲۵ در سُل مینور، ک. ۱۸۳، در اکتبر ۱۷۷۳ (زمانی که ولفگانگ آمادئوس موتسارت تنها ۱۷ سال داشت)، مدت کوتاهی پس از موفقیت اپرای Lucio Silla نوشته شد. گمان می‌رود که موتسارت، این اثر را در ۵ اکتبر در زالتسبورگ کامل کرده باشد؛ تنها دو روز بعد از اتمام سمفونی شماره ۲۴. این سمفونی یکی از دو سمفونی موتسارت در تنالیتهٔ مینور است (دیگری سمفونی شماره ۴۰ در سُل مینور ک. ۵۵۰) است و با عنوان «سُل مینورِ کوچک» به آن اشاره می‌شود.

موومان‌ها

موتسارت این سمفونی را در سبک کلاسیک و در چهار موومان نوشته‌است:

ارکستر آن را ۲ ابوا، ۲ فاگوت، ۲ هورن (کُر) و سازهای زهی تشکیل می‌دهند.

موومان اول

$\relative c''' { \tempo "Allegro con brio" \key g \minor g8 g4 g g g8 | d8 d4 d d d8 | es8 es4 es es es8 | fis,8 fis4 fis fis fis8 | }$

موومان دوم

$\relative c''' { \version "2.18.2" \tempo "Andante" \key ees \major \time 2/4 \tempo 4 = 50 \partial 4 \partial 8 bes,8\p^\markup { \italic {con sordini} } (aes g) r8 c8 (bes aes) r8 aes (g f) r8 bes (aes g) r8 ees'-! ees (f,) r8 bes-! aes (g) r8 c-! c (bes) r8 d, (ees4) r8 }$

موومان سوم

$\relative c''' { \version "2.18.2" \tempo "Menuetto" \key bes \major \time 3/4 g,4\f d g bes2 c8 (a) g4 fis g a8 (fis) d4 r4 c'4\p c c b4. \fp (c16 d c4) ees ees ees d4. \fp (ees16 f ees4) g4\f g g fis (c') bes-! \grace bes16 (a4) g fis g2 r4\bar ":|." }$

$<< \new Staff \with { instrumentName = #"Hb1 "} \relative c'' { \version "2.18.2" \key g \major \tempo "Trio" \time 3/4 d2 \p b'8 (g) g (fis) fis4 fis fis (c') b16 (a g fis) g8 (b) d,4 r4 g (fis e) a4. \fp (g8) e4 \grace a16 (g4) fis e d2 r4 \bar ":|." } \new Staff \with { instrumentName = #"Hb2 "} \relative c'' { \key g \major \time 3/4 b2\p r4 r4 c c c (fis,) g16 (a b c) b8 (d) b4 r4 e4 (d cis) fis4. \fp (e8) d4 \grace fis16 (e4) d cis d2 r4 \bar ":|." } >>$

موومان چهارم

$\relative c'' { \version "2.18.2" \key bes \major \tempo "Allegro" \time 2/2 g4 \p d bes'4. a8 g4 bes (a g) fis d c'4. bes8 a4 c (bes a) g bes ees4. d8 c4 a d4. c8 bes4 g ees cis d! c' (bes a) g8\f d'4 d d d8~ d4 g (fis g) }$

فرم و سبک

خطوط ملودیک زیاد و سنکپ‌های فراوان (اتصال کشش ضرب ضعیف به کشش ضرب قوی باعث جابه‌جا شدن تأکیدها در ضرب‌ها می‌شود و قسمت ضعیف با تأکید بیشتری اجرا می‌گردد. این‌گونه موارد حالت خاصی را در موسیقی ایجاد می‌کند که به آن سنکپ می‌گویند). این سمفونی به‌اصطلاح با «طوفان و استرس یا کوبشِ و انگیزشِ شدید» (به آلمانی: Sturm und Drang) همراه است. (یک اثر موسیقایی کلاسیک از این نوع، عموماً در تونالیتهٔ مینور نوشته می‌شود تا احساس سختی و انگیزش غم و استرس را منتقل کند. تم‌های اصلی با خشم و گام‌های طولانی و بیان‌های ملودیک غیرمنتظره ابراز می‌گردند و دینامیک و تمپو به‌سرعت عوض می‌شود تا منجر به تغییر سریع احساسات شود. در مورد سمفونی‌ها و سازهای زهی، این سبک شامل ترمولوها و تغییرات دراماتیک در تأکیدها و دینامیک می‌شود). در نتیجه، این سمفونی ویژگی‌های مشترکی با دیگر سمفونی‌های هم‌کاراکتر زمان خود دارد؛ مانند سمفونی شماره ۳۹ هایدن در سُل مینور.

اجراها و ضبط‌ها

اولین اجرای این به سال ۱۸۹۹ بازمی‌گردد. ارکستر سمفونیک بوستون در ۲۷ اکتبر، تحت رهبری [۱]ویلهلم گریکه، قطعه را در رپرتوار خود جای داد، و بعدها ارکستر فیلارمونیک نیویورک در سال ۱۹۴۱ آن را به‌عنوان بخشی از برنامهٔ یادبود صدسالهٔ خود اجرا کرد.

در فرهنگ عامه

موومان اولِ آن، موسیقیِ صحنهٔ آغازینِ فیلم آمادئوس (میلوش فورمن، ۱۹۸۴) است.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Symphony No. 25 (Mozart)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون

سمفونی شماره ۲۵ موتسارت در پروژه بین‌المللی کتابخانه نت‌های موسیقی.

ن ب و سمفونی‌های ولفگانگ آمادئوس موتسارت
سمفونی‌های بدون شماره	ک. ۱۶-الف (اُدِنسه) ک. ۱۹-الف ک. ۴۵-الف (لامباخِ کهن) ک. ۷۶ ک. ۴۵-ب ک. ۷۴-چ ک. ۸۱ ک. ۹۵ ک. ۹۷ ک. ۷۵ ک. ۹۸ ک. ۱۱۱+۱۲۰ ک. ۹۶ ک. ۱۶۱ ک. ۱۳۵+۶۱-ح ک. ۱۹۵+۱۲۱ ک. ۲۰۸+۱۰۲
سمفونی‌های شماره‌دار	شماره ۱ (ک. ۱۶) شماره ۲ (ک. ۱۷)^الف شماره ۳ (ک. ۱۸)^ب شماره ۴ (ک. ۱۹) شماره ۵ (ک. ۲۲) شماره ۶ (ک. ۴۳) شماره ۷ (ک. ۴۵) شماره ۸ (ک. ۴۸) شماره ۹ (ک. ۷۳) شماره ۱۰ (ک. ۷۴) شماره ۱۱ (ک. ۸۴) شماره ۱۲ (ک. ۱۱۰) شماره ۱۳ (ک. ۱۱۲) شماره ۱۴ (ک. ۱۱۴) شماره ۱۵ (ک. ۱۲۴) شماره ۱۶ (ک. ۱۲۸) شماره ۱۷ (ک. ۱۲۹) شماره ۱۸ (ک. ۱۳۰) شماره ۱۹ (ک. ۱۳۲) شماره ۲۰ (ک. ۱۳۳) شماره ۲۱ (ک. ۱۳۴) شماره ۲۲ (ک. ۱۶۲) شماره ۲۳ (ک. ۱۸۱) شماره ۲۴ (ک. ۱۸۲) شماره ۲۵ (ک. ۱۸۳) شماره ۲۶ (ک. ۱۸۴) شماره ۲۷ (ک. ۱۹۹) شماره ۲۸ (ک. ۲۰۰) شماره ۲۹ (ک. ۲۰۱) شماره ۳۰ (ک. ۲۰۲) شماره ۳۱ (ک. ۲۹۷، پاریس) شماره ۳۲ (ک. ۳۱۸) شماره ۳۳ (ک. ۳۱۹) شماره ۳۴ (ک. ۳۳۸) شماره ۳۵ (ک. ۳۸۵، هافنِر) شماره ۳۶ (ک. ۴۲۵، لینتس) شماره ۳۷ (ک. ۴۴۴)^پ شماره ۳۸ (ک. ۵۰۴، پراگ) شماره ۳۹ (ک. ۵۴۳) شماره ۴۰ (ک. ۵۵۰) شماره ۴۱ (ک. ۵۵۱، ژوپیتر)
سمفونی‌های گم‌شده	ک. ۱۹-ب ک. ۶۶-پ ک. ۶۶-ت ک. ۶۶-ث ک. «ضمیمهٔ پ»، ۱۱٫۰۷ ک. «ضمیمهٔ پ»، ۱۱٫۰۸
^الف اکنون سمفونی شماره ۲ موتسارت را به پدرش لئوپلد موتسارت نسبت می‌دهند. ^ب اکنون سمفونی شماره ۳ موتسارت را به کارل فریدریش آبل نسبت می‌دهند. ^پ اکنون سمفونی شماره ۳۷ (ک. ۴۴۴) موتسارت را به میشائل هایدن (برادر کوچکِ یوزف هایدن) نسبت می‌دهند. فهرست سمفونی‌های ولفگانگ آمادئوس موتسارت سمفونی‌های مجعول و مشکوک ولفگانگ آمادئوس موتسارت