سکاستان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سکاستان یا سرزمین سکاها یا سکیتیه (به یونانی کهن: Σκυθία، Skuthia، سکوثیا) سرزمینی بود در اوراسیا که از ۴۰۰۰ پیشامیلاد تا سدهٔ ۲ پسامیلاد (به مدت حدود ۴۲۰۰ سال) زیستگاه گروهی از مردمان ایرانی‌تبار^[۱]^[۲]^[۳]^[۴]^[۵]^[۶]^[۷]^[۸] و از قوم آریایی بودند.

گمان می‌رود اجداد مردمان کنونی شمال ایران و کشورهای حاشیه قفقاز سکاهای باستانی باشند. دین سکائی بسیار شبیه به دین ایران باستان بوده و آن دسته از سکایی‌هایی که در اثر مهاجرت‌های گسترده در مجاورت یونان قرار گرفتند تحت تأثیر دین و فرهنگ یونانی قرار گرفتند.^[۹]

تأثیر سکاها بر ایرانیان

سکاها از کهن‌ترین اقوام بشری در منطقهٔ آسیا می‌باشند که دارای فرهنگ و هنر غنی و تمدن باشکوه نیز بوده‌اند. سکاها در پهنای وسیعی از سرزمین‌های باستانی پراکنده بودند و به علت هجوم این بیابان گردانان به اطراف، معمولاً از قبایل پرنفوذ و با ظرفیت‌های جنگاوری و دلاوری بالا نیز بوده‌اند. این قوم به دلیل اینکه سده‌های متمادی بر تمدن‌های بزرگ مجاور خود، همچون مادها، نفوذ داشته‌اند، بسیاری از مظاهر زندگی آن‌ها در این تمدن‌ها و اقوام همسایه تبلوریافته، و با شکل دیگری به حیات خود ادامه داده‌است؛ بنابراین نشانه‌های آداب و ادیان و فرهنگ و تمدن سکاها را می‌توان در ریشه و بنیان فرهنگ ایرانی مخصوصاً ادبیات فارسی کهن نیز یافت که ازجملهٔ این آثار شاهنامهٔ فردوسی است که به‌صراحت از سگزی بودن (سکایی بودن یا سکستانی، سیستانی بودن) رستم و خاندانش یادکرده است.^[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

↑ Rüdiger Schmitt, “SCYTHIAN LANGUAGE,” Encyclopædia Iranica, online edition, 2018, available at http://www.iranicaonline.org/articles/scythian-language (accessed on 10 April 2018).
↑ دانشنامه بریتانیکا، ذیل Scythian، نسخه آنلاین
↑ Brunner، «Iran v. Peoples of Iran. (2) Pre-Islamic»، ENCYCLOPÆDIA IRANICA.
↑ رضایی باغ‌بیدی، تاریخ زبان‌های ایرانی، 35-37.
↑ Sulimirski، «THE SCYTHS»، Cambridge History of Iran.
↑ شاپور شهبازی، جهانداری داریوش بزرگ، 53-54.
↑ زرشناس، میراث ادبی روایی در ایران باستان، 15.
↑ Szemerényi، Four Old Iranian Ethnic Names.
↑ Giovanni Boccaccio’s Famous Women translated by Virginia Brown 2001, p. 25; Cambridge and London, Harvard University Press; ISBN 0-674-01130-9 " می‌نویسد: "... از دریای سیاه به سوی شمال تا اقیانوس گسترده بود …" در زمان بوکاچیو (Boccaccio) دریای بالتیک را اقیانوس سرمتیان (Oceanus Sarmaticus) می‌نامیدند.
↑ «تأثیر سکاها و پارت‌ها بر حماسهٔ ملی ایرانیان با تکیه بر شاهنامه». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۰۴.‏

[1] Rüdiger Schmitt, “SCYTHIAN LANGUAGE,” Encyclopædia Iranica, online edition, 2018, available at http://www.iranicaonline.org/articles/scythian-language (accessed on 10 April 2018).

[2] دانشنامه بریتانیکا، ذیل Scythian، نسخه آنلاین

[3] Brunner، «Iran v. Peoples of Iran. (2) Pre-Islamic»، ENCYCLOPÆDIA IRANICA.

[4] رضایی باغ‌بیدی، تاریخ زبان‌های ایرانی، 35-37.

[5] Sulimirski، «THE SCYTHS»، Cambridge History of Iran.

[6] شاپور شهبازی، جهانداری داریوش بزرگ، 53-54.

[7] زرشناس، میراث ادبی روایی در ایران باستان، 15.

[8] Szemerényi، Four Old Iranian Ethnic Names.

[9] Giovanni Boccaccio’s Famous Women translated by Virginia Brown 2001, p. 25; Cambridge and London, Harvard University Press; ISBN 0-674-01130-9 " می‌نویسد: "... از دریای سیاه به سوی شمال تا اقیانوس گسترده بود …" در زمان بوکاچیو (Boccaccio) دریای بالتیک را اقیانوس سرمتیان (Oceanus Sarmaticus) می‌نامیدند.

[gtobj-10] «تأثیر سکاها و پارت‌ها بر حماسهٔ ملی ایرانیان با تکیه بر شاهنامه». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۰۴.‏

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]