شافعیان ایران - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مسلمانان شافعی‌مذهب ایرانی

راست به چپ از بالا: مسلم نیشابوری • عطار نیشابوری • ابوحامد غزالی

شافعیان ایران به مسلمانان سنی پیرو فقه شافعی در ایران می‌گویند که از کهن‌ترین مذاهب اسلامی در سرزمین ایران است. شافعیان ایران هم‌اکنون در استان‌های کرمانشاه، کردستان، گیلان (شهرستان رضوان‌شهر)، فارس (شهرستان خنج و شهرستان لارستان)، هرمزگان (شهرستان بندرخمیر و شهرستان بستک)، استان اردبیل (نمین)، و استان آذربایجان غربی پراکنده‌اند.

برپایهٔ سخن مقدسی در احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم نوشتهٔ ۹۸۵م؛ در ربع نیشابور در خوره‌های چاچ، طوس، ابیورد، اسفراین و حومهٔ آن شافعی مذهب‌اند و آیین ایشان به کار بسته می‌شود. خطیب‌های شهر نیشابور، همه شافعی‌مذهب بودند.^[۱]
از سدهٔ سوم تا ششم قمری نیشابور از مراکز تصوف بوده و بیشتر صوفیان در نیشابور اهل سنت و پیروی مذهب شافعی بودند که مشهورترین اینان، عطار نیشابوری است.^[۲]

این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.