نمین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارائهٔ منابع معتبر به بهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "نمین" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

بخش آغازین این مقاله ممکن است نیازمند بازنویسی باشد. لطفاً در مورد این مشکل در صفحهٔ بحث گفتگو کنید و راهنمای چیدمان مقاله را مطالعه کنید تا مطمئن شوید این بخش همهٔ جزئیات لازم را در بر بگیرد. (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

نمین
کشور	ایران
استان	اردبیل
شهرستان	نمین
بخش	مرکزی
مردم
جمعیت	۱۳٬۶۵۹ نفر (۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع	۱۷۰۰ متر
آب‌وهوا
روزهای یخبندان سالانه	۱۵۰ روز
اطلاعات شهری
شهردار	بازرگان مرسلی
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۴۵
وبگاه	شهرداری نمین
شناسهٔ ملی خودرو	ایران۹۱ ن
کد آماری	۱۱۹۷
نمین روی نقشه ایران ۳۸°۲۵′۳۴″شمالی ۴۸°۲۹′۰۱″شرقی / ۳۸٫۴۲۶۰°شمالی ۴۸٫۴۸۳۶۹°شرقی / 38.4260; 48.48369

نَمین منطقه ای کوهستانی در غرب رشته کوه های باغرو و در حاشیه دریای خزر، با ارتفاع ۱۷۰۰ متر از سطح دریا در استان اردبیل قرار دارد و دریای خزر از کوه های مرزی آن دیده میشود. نمین دارای آب و هوایی معتدل، زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی ملایم است.

این شهر با فرهنگ غنی از هنر و موسیقی پیشتاز در عرصه ی فرهنگ می‌باشد. نمین دارای جنگل‌های طبیعی فندق، ازگیل، زالزالک، تمشک ، سیب و باغ‌های میوه فراوان است. فاصله نمین از اردبیل ۲۰ کیلومتر بوده و از سویی دیگر پس از عبور از گردنه حیران به شهر ساحلی آستارا می‌رسد. نمین از دیرباز به داشتن فرهنگی غنی معروف است. طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ در مجموع جمعیت این شهر نزدیک به ۹۶۴۵۷ نفر است.زبان شهر نمین واکثریت شهرستان ترکی آذربایجانی است همچنین در بخش عنبران و برخی روستاها تالشی صحبت میکنن ^{[۲] [۳][۴][۳][۴][۵][۶]}

• آرامگاه بابا روشن در ۶ کیلومتری شرق نمین و ۲ کیلومتری روستای خشه حیران با دره‌ای سرسبز و جنگلی، چشمه آب معدنی و درخت بلوط کهنسال
• مقبره شیخ بدرالدین در شهر نمین
• جنگل و منطقه توریستی فندقلو در حدود ۳۰ کیلومتری آستارا و ۲۵ کیلومتری شمال اردبیل و ۶ کیلومتری نمین
• مقبره پیرلنگ در ننه کران
• زَرده بَره هونی چشمه آب شیرین در روستای هشنه پیله رود که به دلیل وجود مواد رادیو اکتیو و فلوراید بالا قادر به دفع سنگ کلیه می باشد ، گفته میشود سرچشمه این آب از روستای زَرده بره شهرستان لریک در استان لنکران است که بعد از طی کردن مسافت ۲۵ کیلومتری در هشنه سر از خاک بیرون می آورد.زرد در زبان تالشی هم‌معنی با شکل فارسی آن است و برد یا بارد به‌معنی گذرگاه یا محل گذر و عبور است و معنای کامل آن گذرگاه زرد رنگ یا با خاک زرد رنگ است.^[۷]
• شهر عنبران با آب و هوای خوب و طبیعت سرسبز و زیبا و مردمان سنی شافعی و زبان تالشی که محل تولید و بافت عمده بهترین نوع گلیم است
• میناباد روستایی تالش زبان در بخش عنبران شهرستان نمین و محوطه جنگلی شغالدره و هم‌مرز با جمهوری آذربایجان است.
• آبهای معدنی قره‌چناق در روستای قره‌چناق، مشه سوئی بعد از عبور از روستای گللو و گذشتن از قوشادگرمان به مشه آوی می‌رسد، گرده آوی نزدیک روستای گرده در غرب نمین
• روستاهای پیله رود که در این منطقه باغات فراوانی با درختانی مانند زردآلو ، گردو ، آلوچه ، آرمود(گلابی) و آلبالو وجود دارد ، همچنین نقاط مرزی این منطقه ناحیه رویش جنگل های هیریکانی است و از کوه های مرزی منطقه میتوان یک قاب از جنگل ، کوه و دریا را مشاهده نمود.

ایجاد منطقه ویژه اقتصادی نمین (اردبیل) با دو هزار و ۵۵ هکتار مساحت در سال ۱۳۸۵ در هیئت دولت و در سال ۱۳۸۹ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. اما پس از گذشت یک دهه هنوز روند و تحقق آن از مطالبات جدی مردم این استان محسوب می‌شود. در خصوص نامگذاری این شهر چنین گفته می‌شود که این شهر در قدیم پوشیده از جنگل و درخت بوده و به دلیل فاصله اندک آن از دریای خزر هوایی مرطوب و پر باران داشته‌است.درختان به دلایلی همچون تهیه هیزم یا آتش سوزی ها از بین رفته اند و امروزه جنگل های این شهرستان اکثرا در نقاط مرزی این شهرستان با استان های گیلان و لنکران واقع شده اند. اشیایی که از اطراف موزهٔ نمین پیدا شده قدمتی بالغ بر ۵۰۰۰ سال دارند.^[۸]

تاریخ نمین با تاریخ شهرهای اطراف خود که مهمترین آن آستارا ،اردبیل ، لنکران و به خصوص منطقه تالش است عجین شده و با این مناطق دارای تاریخ مشترک است.

حفریات باستان شناسی که در مناطق مختلف نمین انجام شده است موید وجود تاریخی کهن برای این سرزمین است . شواهد حاکی از این است که ابتدایی ترین پناهگاه های دست ساز انسان در نمین است که با تخته سنگ ها و بدون استفاده از ملات تحت نام عمومی دلمن شناخته میشود. به‌طوریکه مطابق با روایات کتب تاریخی سهم عمده کشف دلمن ها در منطقه تالش بر عهده "ژاک و هنری دومورگان" دو برادر باستان شناس فرانسوی است که مطالعات این دو برادر در سالهای 1888 تا 1890 در این مناطق به کشف منطقه ای انبوه از دلمنها در تالش ، لنکران ، آستارا ، نمین، مشگین شهر واردبیل منتج شد^[۹].از کاربردهای احتمالی آن میتوان به کاربرد نجومی ، قربانگاهی برای پیشگاه خدایان ، آرامگاه مردگان و مکانی به عنوان سکونتگاه و محلی برای خورشید پرستی اشاره نمود. به دلیل وجود نمونه های مشابه این بنا در آستارا ، تالش و حاشیه شمالی رود ارس ، ارتباط تنگاتنگی بین ساکنان اولیه نمین و این مناطق (حداقل در نوع ساخت خانه ها) وجود دارد و در مجموع این مکان ها محل سکونت مردمی بوده که فرهنگ ، آداب و رسوم تقریبا مشابهی داشتند^{[۱۰][۱۱][۱۲]}.

• آبگینه
• بافته و نساجی سنتی
• رودوزی‌های سنتی
• سفال و سرامیک سنتی
• صنایع دستی تلفیقی
• صنایع دستی چرمی
• صنایع دستی چوبی و حصیری
• صنایع دستی سنگی
• نمدمالی
• ملیله کاری
• گلیم بافی
• ورنی (گلیم)
• چرم اردبیل
• معرق(نمین)
• جاجیم(خلخال)
• مرصع چوب(خلخال)
• معرق چوب(خلخال)
• گلیم عنبران
• ساز سنتی^[۱۳]

در ۱۵ دی ماه ۱۳۹۹ شهر عنبران به عنوان شهر ملی گلیم و شهر اصلاندوز به عنوان شهر ملی ورنی در سطح کشور معرفی گردید.^[۱۴]

• 
  نقشه شهرستان نمین
• 
  نگاره‌ای از یک دلمن
• 

• همشهری آنلاین^{[پیوند مرده]}
• کتاب تاریخ و فرهنگ نمین (استاد ستودی)

ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای نمین دارد.

• شهرداری نمین