عصارخانه شاهی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
عصارخانه شاهی | |
---|---|
نام | عصارخانه شاهی |
کشور | ایران |
استان | اصفهان |
شهرستان | اصفهان |
اطلاعات اثر | |
سالهای مرمت | ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ |
کاربری | عصارخانه |
کاربری کنونی | موزه |
دورهٔ ساخت اثر | صفویه |
بانی اثر | شاه عباس اول |
مالک فعلی اثر | شهرداری اصفهان |
عصارخانه شاهی یک عصارخانه تاریخی در شهر اصفهان است که در سال ۱۰۲۱ هجری قمری همزمان با احداث بازار بزرگ قیصریه و مدرسه ملا عبدالله[۱] به دستور شاه عباس اول ساخته شده است.[۲]
در حال حاضر مساحت عصارخانه ۳۸۰ متر مربع است ولی در گذشته مساحت اصلی آن ۱۸۰۰ مترمربع بوده که اکنون مکانهایی مانند شترخان، بارانداز و ورودی بازرگانان از بین رفته است و فقط یک تیرخانه و دو انبار تو در تو در بخش شرقی تیرخان، در دو طبقه باقی مانده است؛[۳] در محل بارانداز عصارخانه هم اکنون پاساژ طلافروشان قرار دارد.[۴]
این عصارخانه در یک طبقه با ارتفاع حدود ۱۱ متر و سه فضای گنبدی شکل با مقطع کجاوه ایجاد شده است که سقفها به سبک طاق و چشمه و نورگیرهای سقف، روشنایی عصارخانه را تأمین میکنند، دلیل ساخت سقف گنبدی شکل به دلیل خنک نگه داشتن محل برای نگهداری روغن موجود در عصارخانه بوده است. دیوارها و سقف خشتی بدون کاربندی، قابسازی، تزئینات و پنجره ساخته شده است، فضای اصلی دارای پنج قسمت پیشخوان، بارانداز، شترخوان، گرمخانه و تیرخانه بوده است.[۵]
دیوارها و سقف خشتی و به دلیل کاربری آن بدون کاربندی، قابسازی، تزئینات و پنجره ساخته شده است، فضای اصلی دارای پنج قسمت پیشخوان، بارانداز، شترخوان، گرمخانه و تیرخانه بوده است. دانههای روغنی که در این عصارخانه به کار میرفته و مورد روغن کشی قرار میگرفته معمولاً کنجد، پنبه دانه، خشخاش، آفتاب گردان بوده است.[۶]
از سال ۱۳۴۰ تا سال ۱۳۴۹ برای حرکت دادن تیر بزرگ و چرخش سنگ آسیاب، از موتور برق استفاده شده و بعد از آن زمان، به دلیل صنعتی شدن این حرفه و وجود تجهیزات مکانیزه، ادامه کار مقرون به صرفه نبوده و عصارخانه به مدت ۳۰ سال تعطیل شده است؛ تا اینکه در سال ۱۳۷۹ سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان، عصارخانه را از مالک اعیانی آن خریداری و از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ اقدام به مرمت و ساماندهی آن نموده است[۶] و به عنوان موزه مورد بازدید مردم و گردشگران قرار دارد.[۷] ساعت بازدید عصارخانه شاهی شنبه تا چهارشنبه از ساعت 9:30 تا ساعت 16:30 و پنجشنبهها از ساعت 9:30 تا 15:30 می باشد. جمعه ها نیز روز تعطیل این مجموعه محسوب میشود. صبحها به علت وجود نور طبیعی بهترین ساعت بازدید از موزه می باشد.[۸] کتاب عصارخانه شاهی از سوی موزه عصارخانه شاهی به سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی از سوی سعید سیاحیان خلاصه وگردآوری شده و در سال ۹۵ به چاپ رسیده است. این کتاب به بررسی کارکرد مختصر عصارخانهها و معرفی موزه عصارخانه شاهی میپردازد، معرفی قسمتهای مختلف عصارخانه، دانههای روغنی و کاربردشان در مصارف مختلف از دیگر بخشهای این کتاب است.[۹] این مکان در دوره صفویه (شاه عباس اول) و در سال ۱۰۲۱ هجری قمری و بانی آن شاه عباس اول بوده است. در گذشته از این مکان به عنوان عصارخانه و محل آسیاب دانه های روغنی بهره برداری می شد اما امروزه از این مکان به عنوان موزه و مرکز مطالعات فرهنگ عامه اصفهان مورد استفاده قرار گرفته است.[۱۰]
نگارخانه
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «عصارخانه شاهی». اصفهان سیتی. بایگانیشده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ «وقتی "عصارخانه شاهی" زیر سایه شهرت میدان نقشجهان گم میشود/ موزهای به وسعت تاریخ اصفهان». تسنیم. ۱۱ فروردین ۱۳۹۵. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ «عصارخانه شاهی اصفهان، اثری فراموش شده در قلب میدان نقش جهان است». باشگاه خبرنگاران جوان. ۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۴. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ ««عصارخانه شاهی» گوهری پنهان شده در صدف بازار اصفهان». مهرنیوز. ۱۳ فروردین ۱۳۹۵. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ «عصارخانه شاهی تنها عصارخانه باقی مانده اصفهان است». فارس نیوز. بایگانیشده از اصلی در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۸. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ «عصار خانه شاهی اصفهان». صداوسیمای مرکز اصفهان. بایگانیشده از اصلی در ۱۴ مارس ۲۰۱۹. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ «عصارخانه شاهی اصفهان، نقبی به گذشته فراموش شده». ایرنا. ۱۳ اسفند ۱۳۹۳. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
- ↑ «برترین موزه کوچک ایران». اصفهان زیبا. دریافتشده در ۱۴۰۳-۰۹-۲۶.
- ↑ «چاپ کتاب "عصارخانه شاهی" به سه زبان». سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان. ۷ شهریور ۱۳۹۵. دریافتشده در ۱۷ مارس ۲۰۱۷.[پیوند مرده]
- ↑ «برترین موزه کوچک ایران». اصفهان زیبا. دریافتشده در ۱۴۰۳-۰۹-۲۶.