جنگ غزه (۲۰۰۸–۲۰۰۹) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جنگ غزه ۲۰۰۸ - ۲۰۰۹
بخشی از نزاع اعراب و اسرائیل

دود برخاسته از بمباران، غزه، ۹ ژانویه ۲۰۰۹
تاریخ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ - ۱۷ ژانویه ۲۰۰۹
موقعیت
نوار غزه و جنوب اسرائیل
نتایج «آتش‌بس یکجانبه» از سوی اسرائیل.
تغییرات
قلمرو		 هیچگونه جابجایی در مرز نوار غزه و اسرائیل رخ نداد
طرف‌های درگیر
ارتش اسرائیل حماس
جهاد اسلامی[۲][۳]
کمیته‌های مقاومت مردمی[۴]
فرماندهان و رهبران
ایهود اولمرت
ایهود باراک
گبی اشکنازی
الی ماروم
یوآف گالانت
ایدو نهوشتان
ایال آیزنبرگ
یووال دیسکین		 خالد مشعل
اسماعیل هنیه
محمد الضیف
محمود الزهار
نزار ریان †
سعید صیام †
احمد الجعبری
توفیق جبر †
ابو زکریا الجمال †
اسامه المزینی
رمضان شلح
قوا
تعداد شبه‌نظامیان فلسطینی نامشخص است.
موشک قسام
موشک گراد
سلاحهای سبک
تلفات و خسارات

کشته‌ها:۱۳ نفر
سرباز:۱۰[۶][۷]
شهروند:۳[۷]
زخمی‌ها:۵۱۸ نفر[۸]

سرباز:۳۳۶
غیرنظامی: ۱۸۲		 کشته‌ها:۱٬۳۰۰ نفر[۹]
شبه‌نظامی:۴۰۰ تا ۶۵۰[۱۰]
غیرنظامی: ۷۰۰[۱۱] تا +۸۴۴[۱۲]
زخمی‌ها:۵۳۰۰+ نفر[۱۳]
در طول جنگ ۴۰۰۰ منزل مسکونی نوار غزه ویران شد.[۱]

نبرد اسرائیل و حماس در غزه بخشی از نزاع عرب‌ها و اسرائیل است که از ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ تا ۱۷ ژانویه ۲۰۰۹ به طول انجامید. در اسرائیل با نام عملیاتی عملیات سرب گداخته[۱۴] (به عبری: מבצע עופרת יצוקה)، و در میان اعراب با نام کشتار غزه (به عربی: مجزرة غزة) یاد می‌شود.[۱۵] از آن‌جا که اولین روز نبرد با بیشترین شمار کشته و زخمی فلسطینی در یک روز از سال ۱۹۴۸ تاکنون پایان یافت،[۱۶] این روز در میان بخشی از عرب‌ها به روز کشتار شنبه سیاه معروف شد.[۱۷]

نبرد اسرائیل و حماس در غزه اندکی پس از خاتمه توافقنامه شش‌ماهه‌ای که بین اسرائیل و حماس و ۱۲ گروه شبه‌نظامی به امضا رسیده بود، شروع شد. بر اساس آن توافقنامه حماس و اسرائیل متعهد شده بودند تا از دست‌زدن به عملیات مسلحانه علیه خاک یکدیگر خودداری کنند. در طول این شش ماه، اسرائیل حماس را به نقض قرارداد به‌دلیل پرتاب راکت به سمت خاک خود متهم کرده و حماس اسرائیل را به نقض قرارداد به دلیل ادامه محاصره اقتصادی و سوختی غزه متهم کرد.[۱۸]

اسراییل این حملات را در تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ میلادی و در ساعت ۱۱:۳۰ به وقت محلی آغاز کرد و در شبانگاه تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۰۹ میلادی و پس از سه هفته عملیات نظامی همه‌جانبه علیه حماس در نوار غزه، «آتش‌بس یکجانبه» اعلام کرد.[۱۹] اسرائیل بعد از اعلام آتش‌بس از بازگشایی گذرگاه‌های نوار غزه امتناع ورزیده و در نتیجه بازسازی ویرانه‌های این منطقه عملی نشده‌است. اسرائیل دلیل این کار را جلوگیری از ورود سلاح‌های بیشتر به این منطقه عنوان کرده.[۲۰] بعد از اعلام آتش‌بس، هر از چندگاهی درگیری‌های پراکنده‌ای میان طرفین گزارش شده‌است.[۲۱]

به گفته ارتش اسرائیل، تعداد کشته‌شدگان اسرائیلی تا روز نوزدهم جنگ، شامل ۳ غیرنظامی و ۱۰ نظامی بود.[۲۲][۲۳] در مورد تعداد کشته شدگان فلسطینی اختلاف نظر وجود دارد و به دلیل اجازه ندادن اسرائیل جهت ورود خبرنگاران بین‌المللی به غزه، امکان تأیید آمار تلفات و زخمی‌ها به‌طور مستقل وجود ندارد.[۲۴] بر اساس برآوردهای مرکز حقوق بشر فلسطین و وزارت بهداشت فلسطین، آمار کشته‌شدگان فلسطینی بین ۱۳۱۴ و ۱۴۳۴ متغیّر است.[۲۵][۲۶] جنگ غزه به زیرساخت‌های صنعتی، اقتصادی و بهداشتی نوار غزه خسارات متعددی وارد آورد.[۲۷]

در طول جنگ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در قطعنامه‌ای اسرائیل را متهم به «نقض فاحش حقوق بشر» کرد و در عین حال خواستار پایان یافتن حملات موشکی علیه شهروندان اسرائیل شد.[۲۸][۲۹] گزارش کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد که توسط ریچارد گلدستون تهیه شده بود، اسرائیل و حماس را متهم به ارتکاب جرایم جنگی کرد. از جمله استفاده از فسفر سفید برای حمله به ساختمان‌های آژانس امدادرسانی به آوارگان، هدف قرار دادن بیمارستان القدس و حمله به بیمارستان الوفا.[۳۰] اقدام حماس نیز در پرتاب راکت به اسرائیل به عنوان جنایت ضد بشری شمرده شد.[۳۱]

پیش‌زمینه

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: محاصره نوار غزه

محاصره غزه که از سال ۲۰۰۷ و در پی پیروزی حماس در انتخابات و شکست جنبش فتح و توافق امنیتی مصر و اسرائیل شروع شده بود،[۳۲] در سال ۲۰۰۸ با ادامه درگیری‌های پراکنده میان اسرائیل و حماس تشدید شد.[۳۳] براساس توافقنامه‌ای که در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۸ میلادی بین اسرائیل و حماس و ۱۲ گروه شبه نظامی با میانجی‌گری کشور مصر به امضا رسیده بود، حماس و نیروهای دفاعی اسرائیل متعهد شده بودند تا از دست‌زدن به عملیات مسلحانه علیه خاک یکدیگر خودداری کنند. اما در طول شش ماه، حماس و اسرائیل بارها یکدیگر را به نقض قرارداد متهم کردند.[۱۸][۳۴][۳۵] از طرفی اسرائیل پرتاب راکت به سمت خاک خود را نقض آتش‌بس در نظر گرفته و از طرف دیگر حماس ادامه محاصره اقتصادی و سوختی غزه توسط اسرائیل را نقض آتش‌بس عنوان کرد.[۳۶][۳۷]

اسرائیل و حماس یکدیگر را در این مدت به نقض توافق‌نامه ۱۹ ژوئن که با میانجی‌گری مصر امضا شده بود متهم می‌کردند. اسرائیل اعلام می‌کرد که موشک‌پرانی بعد از این توافق‌نامه هیچ‌گاه به‌طور کامل متوقف نشده‌است و قاچاق اسلحه به نوار غزه ادامه دارد. حماس نیز عنوان می‌نمود که محدودیت‌های ورود کالا به نوار غزه به‌طور کامل برطرف نشده‌است. همچنین نیروهای اسرائیلی نیز حملاتی به درون منطقه غزه داشته‌اند و نیروهایی از حماس در این حملات کشته شده‌اند.[۳۸]

سازمان ملل متحد و منابعی اسرائیلی پرتاب راکت و خمپاره از نوار غزه به خاک اسرائیل در طول تابستان ۲۰۰۸ را گزارش نموده‌اند.[۳۸] اسرائیل از روز ۵ نوامبر با بستن گذرگاه‌های باریکه غزه، ارتباط ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار فلسطینی را با جهان خارج کاملاً قطع کرد.[۳۹] در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۰۸ میلادی (آخرین روز از آتش‌بس شش‌ماهه)، حماس اعلام کرد که آتش‌بس شش‌ماهه با اسرائیل خاتمه یافته‌است. حماس محاصره اقتصادی غزه را دلیلی برای خودداری از تمدید آتش‌بس ذکر کرد.[۱۸] پس از ایجاد محاصره غزه، ارتباط این منطقه با دنیای خارج قطع شد. در این زمان صدمات اقتصادی به اقتصاد غزه وارد شد. به‌طور مثال تمام کارخانجات پوشاک و نود درصد کارخانجات ساختمانی تعطیل و کارگران آن بیکار شدند. سازمان ملل در ماه اوت ۲۰۰۸ هشدار داد که با ادامه این وضع طی چند هفته آینده، غزه صد درصد محتاج به کمک‌های بشر دوستانه خواهد بود.[۴۰] دفتر هماهنگی کمک‌های انسانی سازمان ملل متحد در غزه گزارش داد که نیمی از دستگاه‌های بیمارستان شفای غزه به خاطر فقدان انرژی و قطعات یدکی از کار افتاده بود. به گزارش نهاد امدادی اوکسفوم، تأمین آب آشامیدنی هم با اشکال روبرو شده و به علت عدم دسترسی به کلر، تصفیه آن از نیمه دسامبر غیرممکن بود.[۳۹]

گزارش جنگ

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: روزشمار جنگ غزه ۲۰۰۸–۲۰۰۹

عملیات نظامی جنگ غزه

[ویرایش]

در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۰۸ میلادی (آخرین روز از آتش‌بس شش‌ماهه)، حماس اعلام کرد که آتش‌بس شش‌ماهه با اسرائیل خاتمه یافته‌است و موافقت‌نامه آتش‌بس تمدید نخواهد شد. حماس محاصره اقتصادی غزه را دلیلی برای خودداری از تمدید آتش‌بس ذکر کرد.[۱۸] در جواب، اسرائیل عنوان کرد محاصره کامل تنها زمانی لغو می‌شود که هیچ موشکی به سوی اسرائیل پرتاب نشود.[۴۱]

اسرائیل ۵ روز پس از پایان آتش‌بس و شروع مجدد موشک‌پراکنی حماس به جنوب اسرائیل، در ساعت ۱۱:۳۰ صبح به وقت محلی، حملات هوایی گسترده‌ای را به وسیلهٔ ۶۴ هواپیمای جنگنده و هلیکوپتر آغاز کرد.[۴۲][۴۳]

در ساعات نخست حمله حدود ۱۰۰ تُن موشک و بمب به سوی اهداف متعلق به سازمان حماس در نوار غزه شلیک شد.[۴۴]

نیروی دریایی اسرائیل در ۲۹ دسامبر ۲۰۰۹ جنگ دریایی خود را آغاز کرد.[۴۵]

نیروی زمینی ارتش اسرائیل در ۳ ژانویه ۲۰۱۰ از گذرگاه کارنی اقدام به پیشروی به داخل نوار غزه کرد و به این ترتیب جنگ زمینی آغاز شد.[۴۶]

آتش‌بس یک‌جانبه از سوی اسرائیل

[ویرایش]

درحالی که ۳ هفته از آغاز نبرد هوایی، زمینی و دریایی در نوار غزه می‌گذشت؛[۴۷] اسرائیل در روز شنبه ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹ میلادی، با اعلان آتش‌بس یک‌جانبه، خبر از دست‌یابی به اهداف مورد نظر خود در «عملیات سرب گداخته» کرد. این در حالی است که تحلیل‌گران روزنامه آمریکایی یواس‌ای تودی معتقدند نیروی نظامی حماس بعد از جنگ تضعیف نشده و پابرجاست.[۴۸] مهم‌ترین اهداف به‌دست آمده از دید اسرائیل، آسیب زدن به شاخه نظامی حماس، کاهش توانایی پرتاب موشک از نوار غزه به سوی اسرائیل و جلوگیری از ورود سلاح قاچاق به غزه عنوان شده‌است. دولت اسرائیل همچنین این حمله را پیغامی برای حزب‌الله لبنان و نظام جمهوری اسلامی ایران خواند.[۴۹]

این درحالی است که اسرائیل پیشتر هدف حملهٔ خود را نابودی توان موشکی دولت حماس و توقف حملات موشکی عنوان کرده بود.[۵۰][۵۱]

بر اساس مفاد آتش‌بس اولیه، دولت اسرائیل باز شدن گذرگاه‌های نوار غزه را منوط به قبول مفاد آتش‌بس از سوی حماس کرده‌است.[۵۲]

به دنبال اعلام آتش‌بس یک طرفه از جانب اسرائیل در نوار غزه، از ساعت دو بامداد ۱۸ ژانویه به وقت اورشلیم آرامش موقت برقرار گردید ولی از ساعت هفت بامداد به وقت اسرائیل حملات موشکی از سرگرفته شد و چندین راکت به سوی شهرهای اسرائیلی پرتاب گردید.[۵۲] اسرائیل نیز با حملات هوایی خود، حملات موشکی حماس را پاسخ گفت.[۵۳] همچنین گزارش رسید که در داخل شهر غزه نیز افراد مسلح به سوی سربازان اسرائیلی آتش گشودند که با تیراندازی متقابل روبرو شدند.[۵۴]

یک روز پس از اعلام آتش‌بس یک جانبه اسرائیل در نوار غزه، حماس اعلام کرد این گروه و دیگر گروه‌های مبارز فلسطینی به مدت یک هفته آتش‌بس اعلام می‌کنند. این خبر را موسی ابومرزوق بیان کرد و از اسرائیل خواست که در این مدت سربازانش را از غزه خارج سازد.[۵۳]

یکی از شروط اسرائیل برای امضای یک قرارداد آتش‌بس طولانی‌مدت، آزادی گیلاد شالیت است. شائول موفاز به رهبران حماس هشدار داده که در صورت آزاد نشدن این سرباز که بیش از دو سال گروگان حماس است، ترور رهبران این سازمان را از سر خواهد گرفت.[۵۵]

هفته‌نامه آمریکایی تایم در شماره مورخ ۸ ژانویه ۲۰۰۹ در مقاله‌ای به بررسی نتایج جنگ پرداخت. تایم اظهار می‌کند که آنچه از این جنگ در اذهان ماند، تصویر غیرنظامیان کشته شده‌ای بود که در خارج یکی از مدارس متعلق به سازمان ملل پناه گرفته بودند. فرماندهان جنگی و سیاستمداران اسرائیل به خوبی از این واقعیت آگاهی دارند که حذف حماس تقریباً غیرممکن می‌باشد. نتیجه جنگ برای اسرائیل راضی‌کننده نیست، حماس صدمه خورده‌است اما قادر به بازسازی خود است و اسرائیل تنها موقتاً توانسته که از حملات مصون باشد. همچنین افکارعمومی خشمگین منطقه به سبب اقدامات اخیر اسرائیل، امکان نزدیکی دولت‌های عرب منطقه را به این رژیم برای تعامل در مورد ایران، کشور حامی حماس، را مشکل‌تر ساخته‌است.[۵۶]

جنگ رسانه‌ای

[ویرایش]
در طول جنگ ارتش اسرائیل از ورود خبرنگاران بین‌المللی به داخل نوار غزه جلوگیری به عمل آورد و بسیاری از آنان مجبور شدند از داخل مرزهای اسرائیل گزارش جنگ را مخابره کنند.[۵۷]

ارتش اسرائیل و دولت مصر از ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸(روز آغاز تهاجم) از ورود خبرنگاران خارجی به داخل نوار غزه جلوگیری به عمل آوردند. این عمل موجب اعتراض گسترده خبرنگاران بین‌المللی شد.[۵۸] بر همین اساس خبرنگاران بین‌المللی مجبور شدند از ارتفاعات مشرف به شهر غزه که در محدوده نوار مرزی طرفین درگیر است اخبار خود را مخابره کنند.[۵۹]

خبرگزاری CNN معتقد است این اقدام اسرائیل نوعی تغییر تاکتیک رسانه‌ای نسبت به جنگ سال۲۰۰۶ با حزب‌الله است که به خبرنگاران اجازه داده می‌شد از تمام صحنه‌ها تصویربرداری کنند.[۵۹] سیاستمداران اسرائیل به‌اتفاق هم‌نظرند که فعالیت آزادانه خبرنگاران در جنگ سال۲۰۰۶ یک فاجعه تبلیغاتی برای دولت اسرائیل بوده و می‌بایست از تکرار این اشتباه در جنگ با حماس جلوگیری به عمل آورد.[۶۰]

در همین راستا ارتش اسرائیل به تعدادی خبرنگار اسرائیلی(۳ نفر[۵۷]) اجازه همراهی با ارتش و ورود به غزه و انتشار اخبار از موضوعات مورد نظر آن‌ها را داد.[۵۹]

تصاویر از داخل غزه توسط ژورنالیست‌هایی که برای خبرگزاری‌هایی چون رامتان و الجزیره کار می‌کردند به جهان مخابره می‌شد. حماس در داخل غزه تصاویر ارسال شده توسط رسانه‌ها را کنترل می‌کرد و تصاویر معدوی از اعضای حماس یا موشک‌های شلیک شده به سمت اسرائیل مشاهده شد. ارتش اسرائیل به گروه‌های تصویربردار غربی اجازه فعالیت در مرز را داد با این وجود تصاویر گرفته شده توسط کارکنان بی‌بی‌سی مورد سانسور ارتش اسرائیل قرار می‌گرفت.[۵۷]

با بالا گرفتن کار و شدت‌گرفتن فشار رسانه‌گران، دادگاه عالی اسرائیل در روز ۳۱ دسامبر حکمی صادر کرد که طبق آن دولت اسرائیل بایست به رسانه‌گران اجازهٔ ورود به غزه را بدهد.[۶۱]

حماس و ارتش اسرائیل نیز تصاویری را مستقلاً در وبگاه یوتیوب منتشر کردند.[۵۹]

جنگ روانی

[ویرایش]

اسرائیل و حماس، هردو در خلال جنگ غزه از عملیات جنگ روانی علیه نیروهای طرف مقابل استفاده می‌کردند. در طول عملیات زمینی ارتش اسرائیل، حماس چندین مرتبه ادعا کرد که توانسته جمعی از نظامیان اسرائیل را کشته یا دستگیر نماید.[۶۲] اسرائیل نیز از طریق پخش اعلامیه با کمک هواگرد، ساکنان غیرنظامی منطقه بحران را تهدید می‌کرد که در صورتی که منازل خود را ترک نکنند، خانه‌های آن‌ها مورد هدف قرار خواهد گرفت.[۶۳]

تلفات

[ویرایش]

فلسطین

[ویرایش]

نیروهای دفاعی اسرائیل تعداد نظامیان فلسطینی کشته شده را ۷۰۰ و غیرنظامیان را حدود ۲۵۰ نفر برآورد کرده، اسرائیل اعلام کرده که ۷۰ درصد کشته‌شدگان فلسطینی را مبارزان تشکیل می‌دهند.[۶۴] این در حالیست که مرکز حقوق بشر فلسطین تعداد کشتگان جنگ را ۱۴۳۴ نفر شامل ۹۶۰ شهروند، ۲۳۵ مبارز و ۲۳۹ پلیس معرفی کرده‌است.[۲۵]

انهدام کامل یک مسجد در اثر بمباران-نوار غزه

بنابر گزارش وزارت بهداشت فلسطین ۱۳۱۴ فلسطینی کشته شده‌اند که در این میان ۴۱۲ نفر، کودک بوده‌اند. گروه‌های فلسطینی در مجموع از کشته شدن ۱۵۸ نظامی عضو گروه‌های خود خبر می‌دهند. حماس تعداد کشتگان خود را ۴۸ نفر، جهاد اسلامی ۳۸ نفر و کمیته‌های مقاومت مردمی ۳۴ نفر اعلام می‌کنند.[۲۶]

از آنجایی که اسرائیل اجازه ورود خبرنگاران بین‌المللی به غزه را نداد، امکان تأیید آمار تلفات و زخمی‌ها به‌طور مستقل وجود ندارد.[۶۵] نشریه آلمانی اشپیگل مدعی شده‌است که تصاویری که در سطح جهان انتشار می‌یابند، تصاویری است که از فیلتر سازمان حماس گذشته‌اند، تصاویر رزمندگان حماس به صورت مجروح، کشته یا در حال عملیات نظامی منتشر نمی‌شود و ناظران سازمان حماس مانع از گرفتن چنین عکس‌هایی می‌شوند. همچنین از وضعیت اعضای حماس خبری گزارش نمی‌شود.[۶۶] بنابر گزارش رادیو آلمان حماس در جریان جنگ غزه از خانهٔ غیرنظامیان به عنوان پناهگاه استفاده و بدین‌سان آتش اسراییل را به خود جلب می‌کردند؛ بسیاری از مردم غزه حماس را مقصر خرابی خانه‌های خود می‌دانند.[۶۷]

به گفته مقامات حماس بیشتر کشته شدگان اولین حمله اسرائیل از نیروهای پلیس عضو حماس بودند ولی در بین کشته شدگان افراد غیرنظامی از جمله زنان و کودکان نیز وجود داشتند.[۶۸] طبق اعلام یونیسف، تنها در بمباران‌های روز نخست تا روز سوم حمله، ۳۰ کودک فلسطینی کشته و بیش از ۱۵۰ کودک زخمی‌شده‌اند.[۶۹]

چند تن از فرماندهان امنیتی حماس از جمله توفیق جابر، رئیس پلیس نوار غزه و اسماعیل الجبری، رئیس یگان امنیت و حفاظت پلیس غزه از کشته‌شدگان این حملات بودند.[۷۰] چهل نفر از کشته‌شدگان نیز از نیروهای جدید پلیس بوده‌اند که در زمان حمله، برای مراسم دریافت سردوشی در مقر پلیس شهر غزه حضور داشته‌اند.[۷۱] در حملاتی که پس از حمله اول و شب هنگام انجام شد، اسرائیل با تلفن برخی از فلسطینیان را که در نزدیکی اهداف موشکی بودند درجریان حمله قرار داد و از آن‌ها خواست خانه‌های خود را ترک کنند تا کشته نشوند.[۷۲]

روبرت برنستین، رئیس سابق شورای دیده‌بان حقوق بشر عنوان کرد که گروه حماس عمداً خط مقدم جبهه خود را در مقابل نیروهای اسرائیلی به درون مناطق مسکونی متمایل می‌سازد. حماس از این طریق تلفات غیرنظامی را جایگزین تلفات نظامی قرار می‌دهد.[۷۳][۷۴]

اسرائیل

[ویرایش]
مصدومیت یک زن اسرائیلی در پی موشک پراکنی حماس

به‌گفتهٔ ارتش اسرائیل، تا روز نوزدهم جنگ سیزده اسرائیلی کشته شده‌اند که از این بین سه غیرنظامی و یک سرباز در اثر شلیک راکت از غزه به اسرائیل کشته و نه سرباز در جریان نبردهای نوار غزه کشته شده‌اند. همچنین ده نفر جراحت متوسط تا جدی برداشته و ۲۹ نفر جراحت سطحی. همچنین ۱۱۴ نفر نیز بخاطر «شوک» درمان شده‌اند. آمار ارائه شده از حماس در مورد تلفات جنگی وارده بسیار بیشتر است.[۲۳][۷۵][۷۶]

وبگاه خبرگزاری العالم اعلام کرد که نیروهای مقاومت فلسطینی نیز در بیانیه‌های خود آمارهایی متفاوت از کشته شدگان و زخمی‌های اسرائیلی جنگ غزه منتشر کرده‌اند. مبارزان فلسطینی تعداد کشته‌شدگان اسرائیلی را ۲۵۶ نفر و زخمی‌های آن‌ها را ۱۳۰۰ برآورد نموده‌اند. از میان کشته‌شدگان ۲۰۳ نفر نظامی و ۵۳ نفر غیرنظامی معرفی شده‌است.[۷۷]

اتهام جنایات جنگی

[ویرایش]

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ۱۲ ژانویه قطعنامه‌ای در محکومیت اقدامات اسرائیل در نوار غزه صادر کرده و این کشور را متهم به «نقض فاحش حقوق بشر» کرد در مقابل این شورا خواستار پایان یافتن حملات موشکی علیه شهروندان اسرائیل شد،[۲۹][۷۸] کانادا به این قطعنامه رأی مخالف و اعضای اتحادیه اروپا، ژاپن و کره جنوبی رأی ممتنع دادند. چین، روسیه، کشورهای آمریکای لاتین و کشورهای مسلمان‌نشین از این قطعنامه حمایت کردند.[۷۹] اسرائیل قطعنامه را غیرمنصفانه دانست و اظهار داشت که این قطعنامه کمکی به صلح و فلسطینیانی که در نوار غزه در حال رنج بردن هستند نمی‌کند.[۲۹]

اسرائیل

[ویرایش]

ارتش اسرائیل، خود نیز ۱۰۰ پرونده در باب تخلفات سربازان اسرائیلی در جنگ غزه گشوده‌است که ۲۰ تای آن‌ها جنبهٔ جنایی دارند.[۸۰]

کشتار غیرنظامیان

[ویرایش]

فالک، گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل در مورد فلسطینیان، گفت، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد، اسراییل در جنگ سه‌هفته‌ای غزه مرتکب جنایات جنگی شده‌است. او خواستار آن شد که این موضوع توسط یک تیم مستقل بررسی شود. به نظر فالک، اسراییل به غیرنظامیان ساکن در مناطق پرجمعیت فلسطینی، هیچ گونه شانسی برای تأمین امنیت خود نداده‌است.[۸۱]

صلیب سرخ بین‌المللی هم در ۸ ژانویه اتهام‌های سنگینی را متوجه اسرائیل کرد. صلیب سرخ گزارش داده‌است که در بازدید گذرا از غزه در فاصلهٔ آتش‌بس سه ساعتهٔ روز چهارشنبه، با صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای روبرو شده‌است.[۸۲]

استفاده از سلاح‌های ممنوعه

[ویرایش]
سازمان دیدبان حقوق بشر استفاده اسرائیل از سلاح‌های حاوی فسفر سفید را تأیید کرده‌است.[۸۳]

یوسف ابوالریش از مسئولان بیمارستانی در غزه مدعی است ارتش اسرائیل در حملات خود خمپاره‌های فسفری بکار بسته‌است. او می‌گوید: «بدن مجروح‌شدگان چنان سوخته‌است که فقط فسفر سفید می‌توانسته عامل این سوختگی بوده باشد». گفته می‌شود از اصابت این خمپاره‌ها دودی سفید بلند می‌شده‌است.[۸۴]

بازرسان ویژه فرستاده شده به غزه اظهار کرده‌اند که اسرائیل در حمله به مرکز کمک‌رسانی سازمان ملل در تاریخ ۱۵ ژانویه از فسفر سفید استفاده کرده‌است. این در حالیست که در تاریخ مذکور ۷۰۰ شهروند غیرنظامی در آن مرکز حضور داشته‌اند. اسرائیل همچنین متهم به استفاده از بمب‌های فسفر سفید در حمله به بیمارستان‌های القدس و الوفا شده‌است.[۸۵]

اسرائیل کاربرد این نوع سلاح‌ها را رد کرده[۸۴] اما گزارش نهادهای حقوق بشر و سازمان دیدبان حقوق بشر شلیک خمپاره‌های فسفری در محدوده اردوگاه آوارگان جبلیه را تأیید کرده‌است.[۸۶]

بنا برگزارش نشریه لوموند شکایتی دربارهٔ استفاده ارتش اسرائیل از سلاح Dime (فلز متراکم انفجاری) مطرح شده‌است.[۸۷] برخی کشورهای عربی نیز به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شکایت کرده‌اند که اسرائیل در حمله به باریکه غزه گلوله‌هایی را به کار گرفته‌است که در ترکیب آن‌ها اورانیوم ضعیف‌شده موجود است. خطر اصلی ناشی از اورانیوم ضعیف‌شده، مسمومیتی است که ایجاد می‌کند. سم اکسید اورانیوم در هوا پراکنده می‌شود و محیط زیست را آلوده می‌کند. جذب آن به ویژه باعث آسیب‌دیدگی کلیه می‌شود.[۸۸]

روزنامه هندو به نقل از جان هولمز، رئیس کمیته امور بشردوستانه سازمان ملل نیز از استفاده اسرائیل از بمبهای خوشه‌ای در جنگ خبر داد.[۸۹]

حمله به مدارس سازمان ملل

[ویرایش]

در یازدهمین روز جنگ، اسرائیل یک مدرسه ساخته شده توسط سازمان کمک به آوارگان ملل متحد در اردوگاه جبالیا را که عده‌ای از مردم در آن پناه گرفته بودند، بمباران کرد که به کشته شدن ۴۵ تن و مجروح شدن ۴۰ تن دیگر از غیرنظامیان انجامید.[۹۰] بیش از ۴۰۰ نفر در پی درگیری خیابانی بین سربازان اسراییلی و جنگجویان حماس، در ساختمان این مدرسه پناه گرفته بودند.[۹۱] خبرگزاری آلمان به نقل از اهالی اردوگاه اعلام کرد نیروهای حماس از نزدیکی این مدرسه به سربازان اسرائیلی شلیک کرده‌اند ولی اسرائیل اعلام کرد که نیروهای حماس در این مدرسه پناه گرفته بودند.[۹۲] سازمان ملل خواستار تحقیق در مورد این حمله شد. اسرائیل نیز اعلام کرد در مورد این موضوع تحقیق خواهد کرد.[۹۳] آلکس فیشمان نویسنده روزنامهٔ یدیعوت اخرونوت هدف اسرائیل از چنین حملاتی را ناامن کردن مکان‌هایی می‌داند که حماس در پس سپر انسانی، خود را در آن‌ها محفوظ می‌دید.[۹۴]

۱۷ ژانویه نیز جنگجویان فلسطینی از نزدیکی یک مدرسه در بیت لاهیا در شمال نوار غزه به سوی تانک‌های اسرائیلی خمپاره‌های زره‌شکن پرتاب کردند که با واکنش نیروی زرهی اسرائیل روبرو شدند. شماری از این خمپاره‌ها به بخشی از ساختمان این مدرسه اصابت کرد که چندصد نفر از اهالی ناحیه در آن پناه گرفته بودند. فلسطینیان می‌گویند که چند تن از این افراد کشته شده‌اند. گزارش شده که دست‌کم دو کودک در این مدرسه کشته شده‌اند.[۹۵]

همچنین بر اساس گزارشی از سازمان حقوق بشر فلسطین، اسرائیل در جنگ غزه به ۳۴ نفر از امدادگران فلسطینی حمله کرده که منجر به کشته شدن ۱۶ نفر از آن‌ها در حین کار شد.[۲۵]

حماس

[ویرایش]

شکنجه اعضای گروه فتح

[ویرایش]

در جریان حملات سه هفته‌ای اسرائیل به نوار غزه، حماس فرصت را برای تصفیه حساب با مخالفان سیاسی خود، از جمله هواداران فتح غنیمت شمرد.[۹۶] به گفته مسئولان جنبش فتح، اعضای حماس با حمله به منازل طرفداران شناخته‌شده جنبش فتح در نوار غزه، به پاهای ۷۵ فعال عضو جنبش فتح شلیک کردند، دست‌های تعداد دیگری را شکسته و ۳۵ فلسطینی عضو فتح را به اتهام «همکاری با اسرائیل» به قتل رساندند.[۹۶][۹۷]

تخریب کلاس یک مهدکودک در اثر موشک‌پراکنی حماس

محمود حبش وزیر رفاه اجتماعی فلسطین در واکنش به این اقدامات حماس گفت: «آن‌ها حقوق بشر را به روش بسیار وحشیانه‌ای نقض می‌کنند… تنها اسرائیل نیست که مرتکب جنایت جنگی می‌شود. بلکه حماس نیز فلسطینیان بی‌گناه را هدف قرار می‌دهد.»[۹۸]

بازجویان حماس حداقل ۳ عضو فتح را کور کرده‌اند. یکی از فعالان فتح وقایع نوار غزه را «کشتار اعضای فتح توسط حماس» نامیده بود.[۹۹] همچنین به گفته اهالی غزه، حماس تعدادی از مراکز دولتی را به بازداشتگاه دائمی اسرای فتح تبدیل کرده‌است. یک بیمارستان تخصصی کودکان و یک آسایشگاه روانی در شهر غزه و چند مدرسه در رفح و خان یونس به مراکز شکنجه تبدیل شده‌اند.[۹۸]

کشتار غیرنظامیان

[ویرایش]

دیدبان حقوق بشر، گروه حماس و سایر گروه‌های هم‌پیمان فلسطینی را به خاطر پرتاب صدها موشک به جنوب اسرائیل، کشتن ۳ شهروند اسرائیلی، زخمی‌کردن تعدادی دیگر از شهروندان و آوارگی هزاران نفر دیگر، «جنایتکار جنگی» نامید.[۱۰۰]

اقدامات سازمان ملل متّحد

[ویرایش]
در ۸ ژانویه ۲۰۰۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه ۱۸۶۰ خواستار توقف فوری درگیری‌ها شد.

در تاریخ ۸ ژانویه ۲۰۰۹ قطعنامه ۱۸۶۰ شورای امنیت سازمان ملل متحد و درخواست آتش‌بس بدون وقفه و با دوام در نوار غزه به تصویب شورای امنیت رسید.[۱۰۱]

در ۱۲ ژانویه همان سال نیز شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد قطعنامهٔ A/HRC/S-9/2 را در راستای گسیل‌داشتن فوری یک کمیته حقیقت‌یاب به منطقه جهت بازدید، تحقیق و تشخیص فعالیت‌هایی که تخطی از قوانین بشردوستانه سازمان ملل است را به تصویب رساند.[۱۰۲] در همان جلسه اسرائیل با ۳۳ رأی موافق و ۱ رأی مخالف محکوم به نقض قوانین حقوق بشر در جنگ غزه شد.[۱۰۳]

سازمان‌های امدادی سازمان کمک به آوارگان (آنروا) و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، اسرائیل را متهم می‌کنند که به درخواست‌های مکرر برای حفظ جان غیرنظامیان اعتنایی نمی‌کرد.[۱۰۴] یک سخنگوی دفتر سازمان ملل برای هماهنگی کمک‌های انسان‌دوستانه در اورشلیم گفت که ۵۰ درصد کشته‌شدگان، زنان، کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال بوده‌اند.[۹۴] بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد هم از اسرائیل به دلیل بمباران غزه و از حماس به دلیل پرتاب راکت به سوی شهرهای اسرائیل انتقاد کرد.[۱۰۵]

پس از جنگ

[ویرایش]

خسارت جنگ

[ویرایش]
ارزیابی صدمه وارده به نوار غزه با ماهواره توسط سازمان ملل متحد

جنگ غزه به زیرساخت‌های صنعتی، اقتصادی و بهداشتی نوار غزه خسارات متعددی را وارد آورد. برنامه توسعه سازمان ملل متحد هشدار داد به علت خسارات وارده به دارایی‌ها و امکانات امرار معاش ده‌ها هزار نفر از ساکنان غزه، جنگ اثری طولانی مدت خواهد داشت.[۲۷] همچنین تأثیرات روانی حملات موشکی به جنوب اسرائیل موجب فلج شدن زندگی عادی و امرار معاش مردم این مناطق شده‌است.[۶۲]

کشتار غیرنظامیان فلسطینی

[ویرایش]

بنابر گزارش لوموند اتهامات مستندی در مورد ۲۰ رخداد دربارهٔ شلیک سربازان اسرائیلی به سوی زنان و کودکان فلسطینی که پرچم سفید با خود به همراه داشته‌اند مطرح شده‌است.[۱۰۶]

گروهی از سربازان اسرائیلی در نامه‌ای سرگشاده شهادت دادند که در جریان حملهٔ ماه ژانویه به باریکه غزه، یک هم‌رزم آنان به سوی یک زن و دو کودک بی دفاعش شلیک کرده و آن‌ها را همراه با یک زن کهنسال دیگر کشته‌است. در این نامه همچنین از خشونت شدید ارتش و تخریب بی‌دلیل خانه‌های غیرنظامیان فلسطینی گزارش داده‌شده. این نامه ابتدا در آکادمی نظامی اسحاق رابین توزیع شد و پس از آن در ۱۹ مارس ۲۰۰۹ در روزنامهٔ هاآرتص منتشر و در چند فرستنده رادیوئی پخش شد.[۱۰۷]

وضعیت بهداشتی و غذایی مردم غزه

[ویرایش]

به گفته ماکسول گیلارد، هماهنگ‌کننده کمک‌های سازمان ملل در نوار غزه، اگرچه ارسال محموله‌های انسان‌دوستانه به غزه افزایش یافته ولی غزه با وضعیت بحرانی اضطراری روبروست. اسرائیل وجود بحران را رد کرده‌است. به ارسال محموله‌های بشردوستانه اشاره می‌کند و معتقد است دارو و غذای کافی در غزه موجود است. به گفته آکسفام، یک مؤسسه خیریه بین‌المللی فعال در غزه، کمبود آب آشامیدنی، سوخت و مواد غذایی هر روز شدیدتر شده، آب فاضلاب مستقیماً به برخی خیابان‌ها جاری شده و تعداد زخمی‌ها به حدی است که بیمارستان‌ها برای رسیدگی به آن‌ها در تقلا هستند.[۱۰۸] گفتنی است نابودی یا آسیب به نیمی از خودروهای امدادی نوار غزه و همچنین آسیب به ۱۵ بیمارستان از ۲۷ بیمارستان غزه، کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان را بسیار محدود ساخته بود.[۱۰۹]

سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی از مسدود کردن منابع آبی نوار غزه توسط اسرائیل خبر داد و عنوان کرد که هریک از اهالی غزه روزانه در حدود ۲۰ لیتر آب برای استفاده در اختیار دارد؛ این در حالی است که هر شهروند اسرائیلی روزانه از ۳۰۰ لیتر آب بهره‌مند می‌شود. بر اساس همین گزارش، در طول جنگ سال۲۰۰۹–۲۰۰۸ در حدود ۶ میلیون دلار به زیرساخت‌های آبی فلسطینیان آسیب خورده‌است.[۱۱۰]

استفاده ارتش اسرائیل از فلسطینیان به عنوان سپر انسانی

[ویرایش]

عفو بین‌الملل، اسرائیل را متّهم کرده‌است که در عملیات‌های خود در غزه از غیرنظامیان، از جمله کودکان، به عنوان سپر انسانی استفاده کرده‌است، چون آن‌ها را وادار می‌کرده در خانه‌هایی که این نیروها به عنوان مواضع نظامی از آن‌ها استفاده می‌کرده‌اند، بمانند.[۱۱۱] همچنین گزارش‌هایی نیز از استفاده نیروهای نظامی اسرائیل(IDF) از یک کودک ۱۱ ساله فلسطینی در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹ به عنوان سپر انسانی در مقابل حمله مبارزان فلسطینی به تانک‌های ارتش اسرائیل منتشر شده.[۱۱۲]

در روز ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹ گروهی از سربازان سابق ارتش اسرائیل که گروهی را به نام شکست سکوت تشکیل داده بودند، گزارشی۱۱۰ صفحه‌ای منتشر کردند که در آن گزارش‌هایی مبنی بر استفاده تنی چند از سربازان اسرائیلی از شهروندان ساکن نوار غزه به عنوان سپر انسانی وجود دارد.[۶۴] گزارش‌هایی نیز مبتنی بر استفاده بعضی سربازان اسرائیلی از ماشین‌های آمبولانس حمل مجروحان فلسطینی به عنوان سپر انسانی مخابره شده‌است.[۱۱۳]

این در حالیست که در سال۲۰۰۵ دادگاه عالی اسرائیل استفاده سربازان را از شهروندان فلسطینی محکوم و استفاده نظامیان از شهروندان فلسطینی به عنوان سپر انسانی را منع کرده بود.[۱۱۴]

گزارش عفو بین‌الملل دربارهٔ اقدامات فلسطینیان

[ویرایش]

عفو بین‌الملل در گزارش خود که بعد از جنگ غزه انتشار یافت پرتاب راکت به جنوب اسرائیل توسط فلسطینیان را جنایت جنگی دانست. در مورد سپر انسانی، این سازمان اعلام کرد که هیچ مدرکی به‌دست نیاورده که نشان دهد مبارزان فلسطینی با انگیزه نظامی، غیرنظامیان غزه را وادار کرده بوده‌اند در ساختمان‌های خود بمانند. این یافته عفو بین‌الملل با ادعای اسرائیل که حماس را بارها متهم به استفاده از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی کرده، مغایرت دارد. ولی این سازمان حماس و دیگر گروهای فلسطینی را متهم کرد که با انبار کردن مهمات در منطق مسکونی و راکت‌پراکنی از منطق مسکونی، جان غیرنظامیان را به خطر انداخته‌اند.[۱۱۱]

علت انسداد گذرگاه رفح

[ویرایش]

خبرگزاری ای‌بی‌سی در گزارشی نوشت که بسیاری در جهان عرب حکومت مصر را به جهت انسداد گذرگاه رفح همدست و شریک جرم اسرائیل می‌دانند. در نبود ناظران بین‌المللی و وجود نمایندگان صاحب اختیار فلسطینی که مطابق توافق انجام شده با جامعه اروپا به آن‌ها نیاز بود، مصر این گذرگاه را در سال ۲۰۰۷ یعنی زمانی که حماس کنترل غزه را به‌دست گرفت بست.[۱۱۵] دولت مصر در توجیه باز نکردن مرز رفح تأکید کرد که بازگشایی این نقطهٔ مرزی ضمن آنکه سبب هجوم غیرنظامیان فلسطینی به صحرای سینا و خالی شدن نوار غزه از سکنه و در نتیجه باز شدن دست ارتش اسرائیل برای نابودی تمام اهداف مورد نظر خود می‌شود، در عمل نیز مسئولیت‌های مربوط به اسرائیل در برابر ساکنان نوار غزه را به مصر منتقل می‌کند.[۱۱۶]

تحلیلگران روزنامه یواس‌ای تودی آمریکا معتقدند یکی از دلایل مخالفت اسرائیل با بازگشایی گذرگاه‌های نوار غزه و رساندن کمک‌های اولیه به اهالی آن بعد از جنگ، بیم اسرائیل از محبوبیت حماس و دیگر گروه‌های مبارز فلسطینی نزد اهالی غزه و فراموشی خاطرات تلخ جنگ غزه می‌باشد.[۱۱۷]

اجلاس شرم‌الشّیخ

[ویرایش]
سخنرانی نیکولای سارکوزی به عنوان دبیر اجلاس شرم‌الشّیخ

اجلاس بین‌المللی کمک به بازسازی ویرانی‌های جنگ در نوار غزه در تاریخ ۲ مارس ۲۰۰۹ و با شرکت مقامات ارشد و نمایندگان بیش از هفتاد کشور جهان از جمله فرانسه، آلمان، ایتالیا، بریتانیا، اسپانیا، ترکیه و اردن، محمود عباس رئیس دولت خودگردان فلسطین و بان کی مون برگزار شد. از اهداف این نشست گفتگو دربارهٔ راه‌های تحکیم ثبات در نوار غزه پس از جنگ ۲۲ روزه اسرائیل و حماس می‌باشد. در این اجلاس از اسرائیل و حماس که کنترل نوار غزه را در اختیار دارد، دعوت به عمل نیامد.[۱۱۸] شرکت‌کنندگان مجموعاً مبلغ ۲ میلیارد دلار کمک را برای کمک به بازسازی غزه در نظر گرفتند.[۱۱۹]

همچنین یکی از اهداف اصلی اجلاس شرم‌الشیخ مصر، حمایت از حسنی مبارک و ارتقای جایگاه سیاسی وی و دولت مصر در منطقه می‌باشد. وجهه وی و دولت مصر در طول جنگ غزه، با بستن گذرگاه‌های امدادرسانی بسیار مخدوش شده‌بود.[۱۱۶]

در این اجلاس، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس اختصاص ۱٬۶۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار برای بازسازی غزه را به تصویب رساندند که یک میلیارد دلار آن از جانب عربستان سعودی می‌باشد. این کمک‌ها راساً و بدون دخالت حماس به مردم غزه داده خواهد شد. دولت بریتانیا نیز وعده کمک ۳۰ میلیون پوندی را به جنگ‌زدگان اعلام کرد. اتحادیه اروپا نیز از کمک ۴۰۰ میلیون دلاری خبر داد.[۱۲۰] آمریکا نیز وعده کمک ۹۰۰ میلیون دلاری را از طریق سازمان ملل و تشکیلات خودگردان فلسطین مطرح کرد. بخشی از کمک آمریکا نیز به محمود عباس اعطا خواهد شد.[۱۱۹] حماس تأکید کرد که هر کمک بین‌المللی که در جهت بازسازی نوار غزه در نظر گرفته می‌شود، باید فقط از طریق سازمان‌های بین‌المللی و نه خود دولت‌ها به دست مردم غزه برسد. حماس همچنین از اعطای این کمک‌ها به رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی انتقاد کرد. جان گینگ، مدیر برنامه‌های امدادرسانی سازمان ملل متحد برای غزه، اظهار داشت مشکل اصلی وجوه نقدی نیست بلکه ادامه محاصره این اراضی توسط نیروهای نظامی اسرائیل است. وی ادامه داد حتی انتقال ابتدایی‌ترین کمک‌های انسانی به داخل غزه آسان نیست.[۱۱۸]

گزارش کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل متحد

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: هیئت حقیقت‌یاب سازمان ملل دربارهٔ مناقشه غزه
ریچارد گلدستون در حال بازدید از ویرانه‌های نوار غزه پس از جنگ غزه

قاضی ریچارد گلدستون در گزارشی ۵۴۷ صفحه‌ای که از ۲۰٬۰۰۰ صفحه، سند و عکس مختلف تشکیل شده،[۱۲۱] اسرائیل و سازمان حماس را متهم به ارتکاب جرایم جنگی کرد و با اشاره به ادامه تحریم نوار غزه و بسته بودن گذرگاه‌ها، اسرائیل را به علت استفاده از فسفر سفید برای حمله به ساختمان‌های آژانس امدادرسانی به آوارگان (آنروا)، هدف قرار دادن بیمارستان القدس و حمله به بیمارستان الوفا، ناقض قوانین بین‌المللی، مرتکب جنایات جنگی و ضدبشری دانسته.[۳۰] همچنین اقدام حماس در پرتاب راکت به اسرائیل به عنوان جنایت ضد انسانی در نظر گرفته شده‌است.[۳۱] بنیامین نتانیاهو در جلسه‌ای که در ۱۲ اکتبر در کنیست اسرائیل دایر بود، در بین سخنرانی خود اطمینان داد که اجازه ندهد هیچ‌یک از سربازان و افسران اسرائیلی در پی این گزارش محاکمه شوند.[۱۲۲]

شورای حقوق بشر سازمان ملل در روز جمعه ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹ و بعد از بررسی دو روزه، گزارش گلدستون را تصویب کرد.[۱۲۳] ۲۵ عضو از ۴۷ عضو این شورا به این قطعنامه رأی موافق دادند.[۱۲۴] ۱۱ عضو نیز به تصویب این گزارش رأی ممتنع دادند.[۱۲۵] این در حالی است که ۶ کشور آمریکا، ایتالیا، اوکراین، اسلوواکی، هلند و مجارستان به این گزارش رأی منفی دادند.[۱۲۶] خودداری دولت‌های فرانسه و بریتانیا از شرکت در رای‌گیری، موجب تعجّب سران اسرائیل شد.[۱۲۷][۱۲۸]

مقامات اسرائیل تصویب این گزارش را دیپلماسی خنده‌آور ضد اسرائیلی نامید، ولی فلسطینیان از تصویب گزارش استقبال کردند.[۱۲۹]

در پی ارجاع گزارش گلدستون به مجمع عمومی سازمان ملل توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل، این گزارش در تاریخ ۴ نوامبر ۲۰۰۹ در مجمع عمومی سازمان ملل مورد بررسی قرار گرفت. این گزارش به درخواست ۲۰ کشور از اعضای اتحادیه عرب در دستور کار مجمع قرار گرفت و در نهایت توانست با کسب ۱۱۴ رأی موافق در مقابل ۱۸ رأی مخالف[۱۳۰] به تصویب برسد و مجمع عمومی نیز قطعنامه خود را در مورد تصویب آن صادر کند.

ریاض منصور (نماینده فلسطین) از تصویب این گزارش ابراز خشنودی کرد؛ اما گابریلا شالو (نماینده اسرائیل) آن را جانبدارانه خواند.[۱۳۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Gaza: Humanitarian situation" (به انگلیسی). خبرگزاری بی‌بی‌سی. ۳۰ ژانویه ۲۰۰۹. p. middle_east. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 25 February 2010.
  2. ↑ Hamas: We're using PA arms to battle IDF, Jan 4, 2009 جروزالم پست، بازدید ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹
  3. ↑ Senior Jihad man, 14 others die in IDF strikes, 29 Dec, 2009 یدیعوت آخرونوت، بازدید ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹
  4. ↑ Tzippe Barrow (۳ ژانویه ۲۰۰۹). "Gaza War May Go All the Way". وبگاه خبرگزاری CBN (به انگلیسی). Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 14 December 2009.
  5. ↑ Jason Koutsoukis (۴ ژانویه ۲۰۰۹). "Israeli troops enter Gaza" (به انگلیسی). The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 25 February 2010.
  6. ↑ Israel, Hamas brush off U.N. cease-fire resolution
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3651651,00.html
  8. ↑ «Gaza humanitarian situation report» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۴ اوت ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۹.
  9. ↑ به نیروهای اسرائیل یک هفته مهلت داد تا از غزه خارج شوند بایگانی‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine، العربیه
  10. ↑ Discrepancies over number of Palestinian civilian deaths. Jan. 13, 2009. Jerusalem Post.
  11. ↑ After ceasefire, Israel examines fallout of Gaza war رویترز
  12. ↑ 22nd Day of Continuous IOF Attacks on the Gaza Strip بایگانی‌شده در ۲۴ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine مرکز فلسطینی حقوق بشر
  13. ↑ به نیروهای اسرائیل یک هفته مهلت داد تا از غزه خارج شوند بایگانی‌شده در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine، العربیه به نقل از وزارت بهداشت حماس
  14. ↑ اولمرت: جنگ هنگامی متوقف خواهد شد که تعرضات قطع شود و قاچاق جنگ‌افزار به نوار غزه متوقف گردد (وبگاه رسمی وزارت امور خارجه اسرائیل)
  15. ↑ [Achmat weighs in on Israeli war architect http://www.timeslive.co.za/sundaytimes/article82673.ece] Sunday Times
  16. ↑ Highest one-day death toll in 60 years of conflict At least 205 killed as Israel pounds Gaza العربیه انگلیسی
  17. ↑ اعلان جنگ گردان‌های ناصر صلاح‌الدین شاخه نظامی کمیته‌های مقاومت مردمی در ۲۷ دسامبر از اولین نمونه‌های استفاده از این واژه
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ «حماس به آتش‌بس با اسرائیل پایان داد». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری بی‌بی‌سی. ۲۰ دسامبر ۲۰۰۸. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۸.
  19. ↑ اسرائیل در غزه آتش‌بس اعلام کرد (بی‌بی‌سی فارسی)
  20. ↑ "UN condemns 'war crimes' in Gaza" (به انگلیسی). خبرگزاری وزارت امور خارجه بریتانیا. ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۹. p. Middle East. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 11 November 2009.
  21. ↑ "Kassam rocket strikes Eshkol Region" (به انگلیسی). اورشلیم پست. ۲۶ فوریه ۲۰۰۹. p. Middle East & Israel Breaking News. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 11 November 2009.
  22. ↑ YAAKOV LAPPIN (۶ ژانویه ۲۰۰۹). "Rocket slams into Ashdod kindergarten" (به انگلیسی). خبرگزاری اورشلیم پست. p. Middle East & Israel Breaking News. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 23 December 2020. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ «افزایش تلاش برای برقراری آتش‌بس در غزه». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹.
  24. ↑ [شمار کشته‌ها در غزه به بیش از هزار نفر رسید http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2009/01/090114_si-gaza-deaths.shtml]
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ Amira Hass (۳ مارس ۲۰۰۹). "Rights group: IDF killed 16 medical workers during Gaza op". روزنامه هاآرتص (به انگلیسی). Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 2 November 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Counting casualties of Gaza's war Bell, Bethany. BBC News
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ «Press release» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۵ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۰۹.
  28. ↑ «پیشروی نیروهای زمینی اسرائیل در پرجمعیت‌ترین نواحی غزه». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری BBC. ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ ۲۹٫۲ «UN Rights Council Condemns Israeli Action in Gaza». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ کمیته حقیقت یاب سازمان ملل: اسرائیل در جنگ غزه مرتکب جنایات جنگی شد بایگانی‌شده در ۱۰ مه ۲۰۲۱ توسط Wayback Machine آفتاب یزد
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Israel, Hamas Guilty of Gaza War Crimes, Probe Says خبرگزاری بلومبرگ
  32. ↑ Ellen Knickmeyer (۱۸ ژوئن ۲۰۰۹). "Gaza Straining At Egypt's Door". وبگاه روزنامه The Washington Post (به انگلیسی). Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 3 نومابر 2009. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  33. ↑ "UNITED NATIONS" (به انگلیسی). سازمان ملل متحد. ۲۴ ژانویه ۲۰۰۸. p. SIXTH SPECIAL SESSION OF HUMAN RIGHTS COUNCIL CONCLUDES WITH CALL ON ISRAEL TO END SIEGE IMPOSED ON OCCUPIED GAZA STRIP. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 3 November 2009.
  34. ↑ Ali Waked (۱۹ دسامبر ۲۰۰۸). "Islamic Jihad: Jihad, resistance the only way". وبگاه خبری یدیعوت آخرونوت (به انگلیسی). روزنامه یدیعوت آخرونوت. p. articles. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 30 December 2008.
  35. ↑ شیرین جزایری (۱۸ ژوئن ۲۰۰۸). «اسرائیل: گفتگو با لبنان، آتش‌بس با حماس». وبگاه دویچوله فارسی. خبرگزاری صدای آلمان. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۰۹.
  36. ↑ «حماس به آتش‌بس با اسرائیل پایان داد». بی‌بی‌سی فارسی. ۳۰ آذر ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۸.
  37. ↑ F.S (۲ آبان ۱۳۸۷). «حماس ادعای اسرائیل درمورد شلیک موشک از غزه را بی‌اساس خواند». مقاومت اسلامی لبنان. ص. خبر اجتماعی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۰۹.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ Bronner, Ethan (۱۹ دسامبر ۲۰۰۸). "Gaza Truce May Be Revived by Necessity". نیویورک تایمز. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 26 July 2010.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ «باریکه غزه در راه بازگشت به عصر حجر». وبگاه دویچوله. خبرگزاری صدای آلمان. ۴ دسامبر ۲۰۰۸. ص. منطقه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸.
  40. ↑ «هشدار سازمان ملل نسبت به وضع وخیم مردم غزه». بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری وزارت امور خارجه بریتانیا. ۱۰ اوت ۲۰۰۷. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۹.
  41. ↑ Israeli jets target Gaza tunnels خبرگزاری بی‌بی‌سی
  42. ↑ By Tim Butcher (۲۹ دسامبر ۲۰۰۸). "All out war declares Israel as it pounds Hamas in Gaza". وبگاه خبرگزاری دیلی تلگراف (به انگلیسی). روزنامه The Daily Telegraph. p. WORLD. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 29 December 2008.
  43. ↑ by Claire Ben-Ari (۲۸دسامبر ۲۰۰۸). "Israeli town has mixed feelings after Hamas counterattack". وبگاه خبرگزاری شینهوا (به انگلیسی). Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 29 December 2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  44. ↑ Harinder Mishra (۲۸ دسامبر ۲۰۰۸). "Israel continues to pound Gaza; Hamas fires 100 rockets". وبگاه خبرگزاری INDIA ABROAD (به انگلیسی). p. PTI. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 3 January 2009.
  45. ↑ "وبگاه ارتش اسرائیل" (به انگلیسی). ۲۹ دسامبر ۲۰۰۹. Archived from the original on 31 January 2009. Retrieved 25 November 2009.
  46. ↑ By Amos Harel (۴ ژانویه ۲۰۰۹). "Palestinians: Mother, 4 children killed in IDF Gaza offensive" (به انگلیسی). روزنامه هاآرتص. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 26 November 2009. Israeli ground troops entered Gaza on Saturday night
  47. ↑ By ETHAN BRONNER (۲۱ ژانویه ۲۰۰۹). "Israel Completes Gaza Withdrawal" (به انگلیسی). روزنامه نیویورک تایمز. p. Middle East. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 23 November 2009. After more than three weeks of fighting, Israeli troops completed their withdrawal from Gaza early on Wednesday. During the offensive, Israel moved against Hamas by land, sea and air in. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  48. ↑ Jim Michaels (۲۳ ژانویه ۲۰۰۹). "Hamas is battered, but resilient". روزنامه USA TODAY (به انگلیسی). p. A.1. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 30 October 2009. Hamas survived Israel's onslaught with its power intact
  49. ↑ Sebastian Rotella (۱۸ ژانویه ۲۰۰۹). "Israel hopes Iran and Hezbollah get message of Gaza offensive". وبگاه لس‌آنجلس تایمز (به انگلیسی). روزنامه لس‌آنجلس تایمز. p. Israel. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 22 November 2009.
  50. ↑ James Hider (۶ ژانویه ۲۰۰۹). "Hamas: Israel has legitimised the killing of its children". Times Online (به انگلیسی). p. Middle East News. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 16 November 2009.
  51. ↑ محمد منظرپور (۵ ژانویه ۲۰۰۹). «حمله زمینی اسرائیل به غزه آغاز شد». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. BBCnews. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ «راکت‌های فلسطینی آتش‌بس را هدف قرار دادند». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری بی‌بی‌سی. ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹.
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ «حماس آتش‌بس یک هفته‌ای در غزه اعلام کرد». خبرگزاری بی‌بی‌سی فارسی. وزارت امور خارجه بریتانیا. ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۰۹.
  54. ↑ [وبگاه وزارت امور خارجه اسرائیل http://www.hamdami.com/MFAFA/NewsAndReports/180109-Gaza1.htm]
  55. ↑ Israel vows to back soldiers accused of war crimes By JOSEF FEDERMAN,Associated Press
  56. ↑ By Tim McGirk (۸ ژانویه ۲۰۰۹). "Can Israel Survive Its Assault on Gaza?". تایمز آنلاین (به انگلیسی). هفته‌نامه تایم. p. World. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 28 February 2010.
  57. ↑ ۵۷٫۰ ۵۷٫۱ ۵۷٫۲ Oliver Luft (۱۴ ژانویه ۲۰۰۹). "Gaza: an ongoing challenge for the media". وبگاه خبرگزاری گاردین (به انگلیسی). Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 10 December 2009. The IDF did allow a BBC cameraman and three Israeli journalists to accompany one if its patrols into Gaza during the lull last Wednesday. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  58. ↑ Oliver Luft (۱۴ ژانویه ۲۰۰۹). "Media frustration over Gaza ban grows" (به انگلیسی). روزنامه گاردین. p. TV news. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 9 December 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ ۵۹٫۲ ۵۹٫۳ "Israel explains Gaza media restrictions". وبگاه CNN (به انگلیسی). خبرگزاری CNN. ۱۴ ژانویه ۲۰۰۹. p. world. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 9 December 2009.
  60. ↑ By Kim Sengupta in Jerusalem (۳۱ دسامبر ۲۰۰۸). "Israel ordered to allow journalists into Gaza". وبگاه خبرگزاری ایندیپندینت (به انگلیسی). p. Middle East. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 9 December 2009.
  61. ↑ Kim Senguptaو، "Israel ordered to allow journalists into Gaza", The Independant.(بازدید ۲۷ آوریل)
  62. ↑ ۶۲٫۰ ۶۲٫۱ from Associated Press (۱۱ ژانویه ۲۰۰۹). "Israel's Gaza war adds psychological operations" (به انگلیسی). خبرگزاری nbc. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 26 February 2010.
  63. ↑ "Israel continues Gaza assault". وبگاه خبرگزاری الجزیره (به انگلیسی). ۳ ژانویه ۲۰۰۹. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 26 February 2010.
  64. ↑ ۶۴٫۰ ۶۴٫۱ Kevin Flower and Paula Hancocks (۱۵ ژوئیه ۲۰۰۹). "Report claims Israelis used Palestinians as human shields" (به انگلیسی). خبرگزاری CNN. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 2 November 2009.
  65. ↑ شمار کشته‌ها در غزه به بیش از هزار نفر رسید' (بی‌بی‌سی )
  66. ↑ کنترل حماس بر تصاویر جنگ وبگاه دویچه وله صدای آلمان
  67. ↑ بازندهٔ واقعی جنگ غزه کیست؟ وبگاه دویچه وله صدای آلمان
  68. ↑ Massive Israeli air raids on Gaza وبگاه بی‌بی‌سی
  69. ↑ روزنامه اطلاعات، ش. شماره ۲۴۳۷۵، ص. صفحه ۱۶، ۱۱ دی ۱۳۸۷ پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک); از |مقاله= صرف‌نظر شد (کمک)
  70. ↑ Israel kills scores in Gaza air strikes وبگاه رویترز
  71. ↑ نوار غزه زیر بمباران کم سابقه اسرائیل وبگاه بی‌بی‌سی فارسی
  72. ↑ Israel kills scores in Gaza air strikes وبگاه رویترز
  73. ↑ James Bone (۲۱ اکتبر ۲۰۰۹). "Robert Bernstein, founder of Human Rights Watch, accuses it of anti-Israel bias" (به انگلیسی). روزنامه تایمز. p. US & Americas News. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 24 October 2009.
  74. ↑ by Tzvi Ben Gedalyahu (۲۰ اکتبر ۲۰۰۹). "Human Rights Watch Founder Denounces His Group as Anti-Israel" (به انگلیسی). IsraelNN Syndications. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 2 November 2009. Hamas and Hezbollah…go after Israeli citizens and use their own people as human shields
  75. ↑ Rocket slams into Ashdod kindergarten (اورشلیم پست)
  76. ↑ افزایش تلاش برای برقراری آتش‌بس در غزه' (بی‌بی‌سی)
  77. ↑ «آمار تلفات اسراییل رو به فزونی است مرگ ۲۵۶ صهیونیست در جنگ غزه». جام جم آنلاین. روزنامه جام جم. ۱۹ ژانویه ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۹. رزمندگان مقاومت موفق شده‌اند حداقل ۲۵۶ صهیونیست را به هلاکت رسانده و بیش از ۱۳۰۰ صهیونیست دیگر را زخمی کنند.
  78. ↑ پیشروی نیروهای زمینی اسرائیل در پرجمعیت‌ترین نواحی غزه
  79. ↑ U.N. rights council hits Israel over Gaza وبگاه رویترز
  80. ↑ "Israel mulls Gaza probes review" (به انگلیسی). خبرگزاری وزارت امور خارجه بریتانیا. ۲۶ اکتبر ۲۰۰۹. p. Middle East. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 10 November 2009. The military has opened about 100 investigations into wrongdoing in Gaza, of which about 20 are criminal.
  81. ↑ از نظر گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل، اسرائیل مرتکب "جنایات جنگی" شده‌است | خبرها | Deutsche Welle | ۲۳٫۰۱٫۲۰۰۹
  82. ↑ سازمان ملل کمک‌رسانی به غزه را متوقف کرد | منطقه | Deutsche Welle | ۰۸٫۰۱٫۲۰۰۹
  83. ↑ "Israel: Stop Unlawful Use of White Phosphorus in Gaza" (به انگلیسی). Human Rights Watch Official Website. January 10, 2009. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 20 بهمن 1387. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  84. ↑ ۸۴٫۰ ۸۴٫۱ ادامه پیشروی واحدهای اسرائیلی در نوار غزه | منطقه | Deutsche Welle | ۱۱٫۰۱٫۲۰۰۹
  85. ↑ James Bone (۱۶ سپتامبر ۲۰۰۹). "UN accuses Israel of committing war crimes in Gaza". Times Online (به انگلیسی). p. Middle East News. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 24 October 2009.
  86. ↑ اشتاین‌مایر به آتش‌بس در غزه امیدوار است | منطقه | Deutsche Welle | ۱۲٫۰۱٫۲۰۰۹
  87. ↑ Richard Falk (۳ مارس ۲۰۰۹). "Israel's war crimes". وبگاه انگلیسی روزنامه لوموند (به انگلیسی). Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 16 November 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  88. ↑ «اسرائیل متهم به استفاده از گلوله‌های حاوی اورانیوم ضعیف‌شده‌است». وبگاه دویچوله فارسی. خبرگزاری صدای آلمان. ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹. ص. منطقه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۰۹.
  89. ↑ Atul Aneja (۷ ژانویه ۲۰۰۹). "40 die in Israeli strike at school" (به انگلیسی). روزنامه هندو. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 8 December 2009.
  90. ↑ «بسیاری در مدرسه‌ای در غزه کشته شدند». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۷ دی ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۰۹.
  91. ↑ جنگ پر تلفات در غزه | منطقه | Deutsche Welle | ۰۶٫۰۱٫۲۰۰۹
  92. ↑ پیشروی ارتش اسرائیل؛ تلفات سنگین در یک مدرسه وبگاه رادیو فردا
  93. ↑ سازمان ملل خواستار تحقیق درباره حملات اسراییل در نوار غزه شد بایگانی‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine وبگاه رادیو فردا
  94. ↑ ۹۴٫۰ ۹۴٫۱ طرح آتش‌بس مصر و فرانسه قوت می‌گیرد | منطقه | Deutsche Welle | ۰۸٫۰۱٫۲۰۰۹
  95. ↑ غزه در انتظار آتش‌بس | منطقه | Deutsche Welle | ۱۷٫۰۱٫۲۰۰۹
  96. ↑ ۹۶٫۰ ۹۶٫۱ رقابت خشونت‌آمیز دو جناح فلسطینی در نوار غزه (دویچه وله)
  97. ↑ Hamas moves on Fatah 'collaborators' (جروزالم پست)
  98. ↑ ۹۸٫۰ ۹۸٫۱ Hamas executes suspected Fatah traitors in Gaza Matthew Kalman, San Francisco Chronicle, January 22, 2009
  99. ↑ 'Hamas torturing Fatah members in Gaza' KHALED ABU TOAMEH, Jerusalem Post, Jan 19, 2009
  100. ↑ Michal Zippori (۲ ژوئیه ۲۰۰۹). "Amnesty: Israel killed hundreds of Gaza civilians". وبگاه CNN (به انگلیسی). خبرگزاری CNN. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 2 November 2009.
  101. ↑ «شورای امنیت قطعنامه دربارهٔ غزه را تصویب کرد». دویچه وله فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۴ ژانویه ۲۰۰۹.
  102. ↑ "REPORT OF THE HUMAN RIGHTS COUNCIL ON ITS NINTH SPECIAL SESSION". document (به انگلیسی). سازمان ملل متحد. ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹. Archived from the original on 6 July 2010. Retrieved 29 October 2009. {{cite web}}: line feed character in |عنوان= at position 42 (help)
  103. ↑ Paul Craig Roberts (۲ فوریه ۲۰۰۹). "Israel Unable to Suppress Genocidal Nature". وبگاه AFP (به انگلیسی). American Free Press. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 1 November 2009.
  104. ↑ «اسرائیل، بمب فسفری و نقض حقوق بین‌الملل؟». وبگاه دویچوله. خبرگزاری صدای آلمان. ۱۴ ژانویه ۲۰۰۹. ص. منطقه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹.
  105. ↑ دبیرکل سازمان ملل خواستار آتش‌بس در غزه (بی‌بی‌سی فارسی)
  106. ↑ Richard Falk (۳ مارس ۲۰۰۹). "Israel's war crimes". وبگاه انگلیسی روزنامه لوموند (به انگلیسی). Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 16 November 2009. There are also documented claims of 20 occasions on which Israeli soldiers were seen firing at women and children carrying white flags. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  107. ↑ «شهادت سربازان اسرائیلی به کشتار و تخریب در غزه». وبگاه دویچوله. خبرگزاری صدای آلمان. ۲۰ مارس ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ مارس ۲۰۰۹.
  108. ↑ «غزه با وضعیت بحرانی روبروست». وبگاه بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری بی‌بی‌سی. ۲ ژانویه ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۰۹.
  109. ↑ "ISRAEL-OPT: Doctors struggling to treat Gaza war wounded" (به انگلیسی). globalsecurity. ۵ مارس ۲۰۰۹. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 25 November 2009.
  110. ↑ "Report: Palestinians denied water" (به انگلیسی). خبرگزاری وزارت امورخارجه بریتانیا. ۲۷ اکتبر ۲۰۰۹. p. Middle East. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 11 November 2009.
  111. ↑ ۱۱۱٫۰ ۱۱۱٫۱ «عفو بین‌الملل: اسرائیل در غزه مرتکب جنایات جنگی شد». وبگاه بی‌بی‌سی. خبرگزاری وزارت امور خارجه بریتانیا. ۲ ژوئیه ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۹.
  112. ↑ Natasha Mozgovaya (۲۳ مارس ۲۰۰۹). "IDF troops used 11-year-old boy as human shield in Gaza". روزنامه هاآرتص (به انگلیسی). Archived from the original on 26 March 2009. Retrieved 2 November 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  113. ↑ "Under attack: how medics died trying to help Gaza's casualties". وبگاه گاردین (به انگلیسی). ۲۳ مارس ۲۰۰۹. p. GAZA. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 2 November 2009. They were firing mortars and phosphorus bombs at the houses. They placed our vehicles in front of them while they continued to fire. They made us stay in the ambulances and used us as cover as they fired on civilians.
  114. ↑ Craig Nelson (۲ نوامبر ۲۰۰۹). "Israeli 'human shield' claim is full of holes". وبگاه روزنامه Natianal (به انگلیسی). p. World. Archived from the original on 9 November 2009. Retrieved 3 November 2009.
  115. ↑ By MIMI DAHER (۳۱ دسامبر ۲۰۰۸). "Egypt Comes Under Fire for Gaza Assaults". وبگاه ای‌بی‌سی نیوز (به انگلیسی). p. International. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 21 April 2010.
  116. ↑ ۱۱۶٫۰ ۱۱۶٫۱ احمد زیدآبادی (۱۸ ژانویه ۲۰۰۹). «اجلاس شرم‌الشیخ؛ حمایت از سیاست مصر دربارهٔ غزه». خبرگزاری بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری وزارت امورخارجه بریتانیا. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  117. ↑ Jim Michaels (۲۶ ژانویه ۲۰۰۹). "Hamas pays Gaza residents for damage". یواس‌ای تودی (به انگلیسی). p. A.11. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 30 October 2009.
  118. ↑ ۱۱۸٫۰ ۱۱۸٫۱ احمد زیدآبادی (۲ مارس ۲۰۰۹). «حماس از دعوت نشدن به کنفرانس بازسازی غزه انتقاد کرد». خبرگزاری بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری وزارت امورخارجه بریتانیا. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  119. ↑ ۱۱۹٫۰ ۱۱۹٫۱ HELENE COOPER (۲۴ فوریه ۲۰۰۹). «U.S. to Give $900 Million In Gaza Aid, Officials Say». روزنامه نیویورک تایمز. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  120. ↑ «کنفرانس بازسازی غزه؛ بیم‌ها و امیدها». خبرگزاری بی‌بی‌سی فارسی. خبرگزاری وزارت امورخارجه بریتانیا. ۲ مارس ۲۰۰۹. ص. جهان. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  121. ↑ «اسماعیل هنیه:تأیید گزارش گلدستون پیروزی حق بود». خبرگزاری مهر. ۲۵ مهر ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  122. ↑ "Netanyahu: No War Crimes Trials Vs. Israel" (به انگلیسی). خبرگزاری CBS. ۱۲ اکتبر ۲۰۰۹. p. World. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 13 November 2009.
  123. ↑ «پرزیدنت پرس:شورای حقوق بشر برود اوضاع ایران و و شعار نابودی اسرائیل را بررسی کند». وزارت امو خارجه اسرائیل. ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹. ص. نوشتارهای روزانه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۹.
  124. ↑ Associated Press Writers Ben Hubbard and Mohammed Daraghmeh in Ramallah. "Hamas Criticizes Abbas Over War Crimes Report". روزنامه نیویورک تایمز (به انگلیسی). p. WORLD. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 19 October 2009.
  125. ↑ Betsy Pisik (۱۷ اکتبر ۲۰۰۹). "U.N. Council backs Gaza war-crimes report". روزنامه واشینگتن تایمز (به انگلیسی). p. world. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 19 October 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |نشانی نویسنده= ignored (help)
  126. ↑ «گزارش گلدستون رأی مثبت گرفت». پایگاه اطلاع‌رسانی رجا. ۲۴ مهر ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۹.
  127. ↑ «واکنش اسرائیل ودیگرکشورها، پس ازتصویب گزارش گولدستون درشورای حقوق بشر سازمان ملل». وزارت امو خارجه اسرائیل. ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹. ص. نوشتارهای روزانه. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۹.
  128. ↑ Catherine Philp (۱۶ اکتبر ۲۰۰۹). "Middle East peace plan threatened after UN passes Gaza war crimes report". Times Online (به انگلیسی). p. Middle East News. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 24 October 2009.
  129. ↑ Rob Mudge (۱۶ اکتبر ۲۰۰۹). "UN Human Rights Council passes Gaza war crimes report" (به انگلیسی). خبرگزاری صدای آلمان. p. Middle East. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 18 October 2009.
  130. ↑ "Israel Rejects UN Vote Approving Gaza Report". CBS News (به انگلیسی). خبرگزاری CBS. ۶ نوامبر ۲۰۰۹. p. World. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 13 November 2009. The 192-member world body approved the resolution by a vote of 114-18, with 44 abstentions and 16 countries not voting.
  131. ↑ "General Assembly GA/10882". وبگاه سازمان ملل متحد (به انگلیسی). ۴ نوامبر ۲۰۰۹. Archived from the original on 11 May 2012. Retrieved 13 November 2009.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جنگ_غزه_(۲۰۰۸–۲۰۰۹)&oldid=40650728»