فهرست برندگان و نامزدهای جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آکادمی علوم و هنرهای سینما از سال ۱۹۴۵ به فیلمهای غیرانگلیسیزبان جایزه اسکار اهدا میکند. آکادمی، یک فیلم غیرانگلیسیزبان را به صورت فیلمی تعریف میکند که در خارج از ایالات متحده آمریکا ساخته شدهاست که زبان غالب آن زبانی غیر از زبان انگلیسی میباشد. تنها فیلمهایی که در این شروط را دارند میتوانند برای دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجیزبان نامزد شوند. در صورتی که این فیلمها در لس آنجلس اکران شده باشند و شرایط خاص هر رشته از جایزه اسکار را نیز برآورده کنند، میتوانند در ردههای دیگر جایزه اسکار نیز نامزد شوند.[۱]
زمانی که نخستین دوره جوایز اسکار در ۱۶ مه ۱۹۲۹، برای تقدیر از فیلمهایی که در سالهای ۱۹۲۷–۱۹۲۸ منتشر شده بودند، برگزار شد هنوز یک دستهبندی جداگانه برای فیلمهای زبان خارجی وجود نداشت. در بین سالهای ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵، آکادمی جایزه اسکار افتخاری را به بهترین فیلمهای زبان خارجی اهدا میکرد.[۲] با این حال این جایزهها بهطور منظم و هرساله اهدا نمیشدند (برای مثال جایزهای در سال ۱۹۵۳ داده نشد) و رقابتی نیز در کار نبود زیرا اصلاً نامزدی از پیش برای جایزه اعلام نمیشد، بلکه فقط یک فیلم برنده در هر سال انتخاب میشد. از بیست و نهمین دوره جوایز اسکار به بعد، جایزهٔ بهترین فیلم خارجیزبان برای فیلمهای غیر انگلیسیزبان ایجاد گردید که از آن به بعد این جایزه هر سال اهدا میشود.
بر خلاف سایر جایزههای اسکار، جایزه بهترین فیلم زبان خارجی به یک فرد خاص داده نمیشود. این جایزه توسط کارگردان فیلمِ برنده،[۱] دریافت میشود، اما به عنوان یک جایزه برای کشور ارسالکننده تلقی میشود. تا تاریخ ۲۰۱۴[بروزرسانی]، آکادمی قوانین خود را تغییر داد تا نام کارگردان علاوه بر کشور ارسالکننده فیلم، بر روی تندیس هک شود.[۳] لازم به ذکر است که کارگردان تندیس را نگه میدارد.
در طی اهدای این جایزه، اسکار بهترین فیلم خارجیزبان تقریباً به فیلمهای اروپایی داده شدهاست: از میان ۶۸ جایزه اهدا شده از زمان بیستمین دوره جوایز اسکار به فیلمهایی که زبان خارجی دارند، ۵۶ مورد به سینمای اروپا [الف] ، ۶ مورد به سینمای آسیا [ب] ، ۳ مورد به سینمای آفریقا و ۳ مورد به سینمای قاره آمریکا تعلق گرفتهاست. فدریکو فلینی، کارگردان ایتالیایی، ۴ بار توانسته این جایزه را دریافت کند که بیشترین تعداد برای یک کارگردان تاکنون است. اگر جایزه اسکار افتخاری هم در نظر گرفته شود، ویتوریو دسیکا، دیگر کارگردان ایتالیایی نیز ۴ جایزه دارد. فیلم جنگ و صلح از سینمای اتحاد جماهیر شوروی طولانیترین فیلمی است که اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان را بردهاست. این فیلم در بین سالهای ۱۹۶۲ و ۱۹۶۶ فیلمبرداری شد و زمان آن بیش از ۷ ساعت است.[۵]
نامزدیها و برندگان
[ویرایش]در جدول زیر سالهای متناظر به هر فیلم به شیوه آکادمی علوم و هنرهای سینما آورده شدهاند و بهطور کلی به سال اکران شدن فیلم اشاره دارند؛ مراسم اهدای جایزه همیشه در سال بعدی برگزار میشود. فیلمهای با عنوان پررنگ و با پس زمینه آبی تیره جایزه اسکار افتخاری را دریافت کردهاند؛ مواردی که به رنگ زرد و پررنگ هستند نیز برنده جایزه اسکار معمول شدهاند. فیلمهایی که نه برجسته و نه به صورت پررنگ هستند، تنها نامزد درافت جایزه شدهاند. هنگامی که جدول به ترتیب زمانی مرتب شود، همیشه در ابتدای فهرست، فیلم برنده و سپس چهار نامزد دیگر فهرست میشوند.
ستون کشور ارسالکننده نشان دهنده کشورهایی است که فیلم را بهطور رسمی به آکادمی ارائه کردهاند و لزوماً نشانگر کشور اصلی تولیدکننده فیلم نیست. عناوین اصلی فیلم نیز در کنار نام کارگردان(ها) و زبانهای مورد استفاده در فیلم ذکر شدهاست، با اینکه هیچیک از این عناصر بهطور رسمی در نامزدی ذکر نمیشود.
هنگامی که چندین زبان در یک فیلم استفاده شده باشد، زبان غالب در ابتدا آورده شده و زبانهای دیگر به شکل کوچکتر نوشته و در براکت قرار گرفتهاند. هنگامی که عنوان اصلی فیلم به زبانی است که از الفبای غیرلاتین استفاده میکند، ابتدا به الفبای لاتین نویسهگردانی شده و سپس به صورت خط اصلی خود نوشته شدهاست.
فیلمهای جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی سابق هم به صورت لاتین و هم به الفبای سیریلیک نوشته شدهاند، زیرا زبان رسمی سابق این کشور (زبان صربیکرواتی) از هر دو الفبا استفاده مینمود. نامهای فیلمهای چینی نیز طبق روش پینیین لاتیننویسی شده و به کمک کارکترهای مورد استفاده در کشور ارسالکننده نوشته شدهاند؛ بنابراین نویسههای چینی سنتی برای فیلمهای ارسالشده از هنگ کنگ و تایوان، و نویسههای چینی سادهشده برای فیلمهای ارائه شده توسط چین استفاده شدهاست.
جایزه ویژه/افتخاری (۱۹۴۷–۱۹۵۵) |
دهه ۱۹۴۰
[ویرایش]سال | عنوان فیلم برای نامزدی جایزه | عنوان اصلی | کارگردان(ها) | کشور مبدأ | زبان |
---|---|---|---|---|---|
۱۹۴۷ (۲۰ام) | واکسی [پ] | Sciuscià | ویتوریو دسیکا | ایتالیا | ایتالیایی انگلیسی |
۱۹۴۸ (۲۱ام) | آقای ونسان [ت] | Monsieur Vincent | موریس کلوش | فرانسه | فرانسوی |
۱۹۴۹ (۲۲ام) | دزد دوچرخه [ث] | Ladri di biciclette | ویتوریو دسیکا | ایتالیا | ایتالیایی |
دهه ۱۹۵۰
[ویرایش]دهه ۱۹۶۰
[ویرایش]دهه ۱۹۷۰
[ویرایش]دهه ۱۹۸۰
[ویرایش]دهه ۱۹۹۰
[ویرایش]دهه ۲۰۰۰
[ویرایش]دهه ۲۰۱۰
[ویرایش]دهه ۲۰۲۰
[ویرایش]سال | عنوان فیلم برای نامزدی جایزه | عنوان اصلی | کارگردان(ها) | کشور مبدأ | زبان |
---|---|---|---|---|---|
۲۰۲۰/۲۰۲۱ [ص] (۹۳ام) | یک دور دیگر | Druk | توماس وینتربرگ | دانمارک | دانمارکی/سوئدی |
Better Days | Shàonián dě nǐ (少年的你) | Derek Tsang | هنگ کنگ | ماندارین/انگلیسی | |
Collective | Colectiv | Alexander Nanau | رومانی | رومانیایی/انگلیسی | |
مردی که پوستش را فروخت | الرجل الذی باع ظهره L'Homme qui a vendu sa peau | Kaouther Ben Hania | تونس | عربی/انگلیسی/فرانسوی/فلامان | |
کجا میروی آیدا؟ | Quo Vadis, Aida? | یاسمیلا ژبانیچ | بوسنی و هرزگوین | بوسنیایی/ انگلیسی/ صربستانی/ هلندی | |
۲۰۲۱ (۹۴ام) | ماشینم را بران | Doraibu mai kā (ドライブ・マイ・カー) | ریوسوکی هاماگوچی | ژاپن | ژاپنی |
Flee | Flugt | Jonas Poher Rasmussen | دانمارک | دانمارکی | |
دست خدا | È stata la mano di Dio | پائولو سورنتینو | ایتالیا | ایتالیایی | |
Lunana: A Yak in the Classroom | ལུང་ནག་ན | Pawo Choyning Dorji | بوتان | دزونگخا | |
بدترین آدم دنیا | Verdens verste menneske | یواکیم ترییر | نروژ | نروژی | |
۲۰۲۲ (۹۵ام) | در جبهه غرب خبری نیست | Im Westen nichts Neues | ادوارد برگر | آلمان | آلمانی/فرانسوی |
آرژانتین، ۱۹۸۵ | Argentina, 1985 | سانتیاگو میتره | آرژانتین | اسپانیایی | |
نزدیک | Close | لوکاس دونت | بلژیک | فرانسوی/هلندی | |
ئو | IO | یژی اسکولیموفسکی | لهستان | لهستانی | |
دختر آرام | An Cailín Ciúin | کولم بایرد | ایرلند | ایرلندی | |
۲۰۲۳ (۹۶ام) | منطقه دلخواه | The Zone of Interest | جاناتان گلیزر | پادشاهی متحد | آلمانی، لهستانی، ییدیش |
من کاپیتان هستم | Io Capitano | ماتئو گارونه | سینمای ایتالیا | ولوف، فرانسوی | |
روزهای عالی | Perfect Days | ویم وندرس | ژاپن | ژاپنی | |
انجمن برف | La sociedad de la nieve | خوان آنتونیو بایونا | اسپانیا | اسپانیایی | |
اتاق دبیران | Das Lehrerzimmer | İlker Çatak | آلمان | آلمانی، ترکی، لهستانی، انگلیسی |
برندگان چندباره
[ویرایش]فیلمسازانی که بیش از یک بار برنده شدهاند:
مقالههای مرتبط
[ویرایش]- جایزه اسکار بهترین فیلم خارجیزبان
- فهرست کشورها بر پایه تعداد جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان
- فهرست بازیگرانی که به خاطر نقشهای خارجیزبانشان نامزد جایزه اسکار شدهاند
- فهرست برندگان جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان (در گروههایی غیر از خود بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان)
یادداشتها
[ویرایش]- ↑ آمار اروپا شامل سه جایزه دریافت شده توسط اتحاد جماهیر شوروی و یک جایزه دریافتشده توسط روسیه است. همچنین، شامل پنج جایزه اسکار افتخاری میشود که دو تا توسط ایتالیا، دو جایزه توسط فرانسه و یک جایزه بهطور مشترک به این دو کشور به خاطر فیلم دیوارهای مالاپاگا داده شدهاست.[۴]
- ↑ از چهار جایزه ژاپن سه مورد جایزه اسکار افتخاری است.[۴]
- ↑ واکسی جایزه ای ویژه با ذکر دلیل «کیفیت بالای این فیلم که در کشوری جنگزده ساخته شدهاست نشاندهنده توان پیروزی خلاقیت بر دشمنی است» دریافت کرد.[۶]
- ↑ آقای ونسان جایزه ویژه برای فیلمهای خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان استثناییترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۴۸ انتخاب شد.[۶]
- ↑ دزد دوچرخه جایزه ویژه برای فیلمهای خارجی رادریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان استثناییترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۴۹ انتخاب شد.[۶]
- ↑ دیوارهای مالاپاگا جایزه ویژه برای فیلمهای خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان استثناییترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۵۰ انتخاب شد.[۶]
- ↑ راشومون جایزه ویژه برای فیلمهای خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان استثناییترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۵۱ انتخاب شد.[۶]
- ↑ بازیهای ممنوعه جایزه افتخاری برای فیلمهای زبان خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان بهترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۵۲ انتخاب شد.[۶]
- ↑ دروازه جهنم جایزه افتخاری برای فیلمهای زبان خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان بهترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۵۳ انتخاب شد.[۶]
- ↑ سامورایی ۱: موساشی میاموتو جایزه افتخاری برای فیلمهای زبان خارجی را دریافت کرد. این فیلم توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما به عنوان بهترین فیلم خارجی اکرانشده در ایالات متحده در سال ۱۹۵۳ انتخاب شد.[۶]
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ در بیست و نهمین دوره جوایز اسکار نام تهیهکنندهها نیز در نامزدی دریافت جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان قرار گرفته بود. دینو دلارنتیس و کارلو پونتی به خاطر جاده جایزه را دریافت کردند (سال ۱۹۵۴). گولا تربیچ و والتر کوپل به خاطر ناخدای کپنیک (سال ۱۹۵۶)، آنی دورفمن به خاطر ژروز (سال ۱۹۵۶)، ماسایوکی تاکاگی به خاطر غربال برمه (سال ۱۹۵۶) و او. دلزگارد-اولسن به خاطر کیویتق (سال ۱۹۵۶) موفق به دریافت جایزه شدند.[۷]
- ↑ این فیلم تحت عنوان شب من نزد مود در سال ۱۹۶۹ نامزد ریافت بهترین فیلم غیر انگلیسیزبان شد. در آن زمان، در آمریکا توزیعکنندهای نداشت. وقتی که در ۱۵ آوریل ۱۹۷۰ در لسآنجلس به نمایش در آمد، برای نامزدی جایزه اسکار در دیگر رشتهها مجاز شد و در سال ۱۹۷۰ در دستهٔ بهترین فیلمنامه غیراقتباسی تحت عنوان شب من در مود نامزد شد. این عنوان رایجترین عنوان مورد استفاده برای اشاره به این فیلم در کشورهای انگلیسیزبان است.[۷]
- ↑ عنوان اصلی این فیلم La Victoire en chantant بود، اما پس از بردن جایزه در سال ۱۹۷۶، در انتشار دوباره این فیلم در فرانسه تحت عنوان Noirs et Blancs en couleur (ترجمه تحتاللفظی از عنوان سیاه و سفیدِ رنگی) پخش شد.[۸]
- ↑ با وجود اینکه فیلمهای تولیدشده در خودِ ایالات متحده مجاز به دریافت این جایزه نیستند، اما فیلمهای تولیدشده در جزایر تحت حاکمیت ایالات متحده میتوانند برای این جایزه نامزد شوند، از این رو پورتوریکو که تحت حاکمیت سیاسی آمریکا است برای فیلم چه اتفاقی برای سانتیاگو افتاد (۱۹۸۹) نامزد دریافت این جایزه شد.[۹] این