فهرست میراث جهانی در مصر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

میراث جهانی در مصر
اطلاعات
کشور	مصر
تاریخ ثبت	۲۸ اکتبر ۱۹۷۵
آثار ثبت شده	۷
فهرست آزمایشی	۳۴
وبگاه	eg

میراث جهانی در مصر شامل ۷ میراث فرهنگی می‌باشد که تا سال ۲۰۲۴ در یونسکو به ثبت رسیده‌اند. میراث جهانی یونسکو نام عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید.^[۱] موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، می‌باشند. برپایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت، در عین باقی‌ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوط، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود. مکان‌های میراث جهانی ثبت‌شده در سازمان یونسکو، مکان‌هایی مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه یا شهر هستند.^[۲] مصر که در شمال شرقی قاره آفریقا قرار گرفته، از جمله کشورهایی است که دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی کهن است. این کشور در ۷ فوریه ۱۹۷۴، به عنوان دومین کشور پس از ایالات متحده، کنوانسیون میراث جهانی یونسکو را پذیرفت و بدان پیوست که باعث شد مکان‌های تاریخی آن واجد شرایط قرار گرفتن در این فهرست شوند.^[۳] در مراکش ۷ مکان میراث جهانی وجود دارد که همگی به خاطر اهمیت فرهنگی‌شان انتخاب و در فهرست میراث جهانی جای گرفته‌اند.^[۴]

یونسکو سایت‌ها را با ده معیار فهرست می‌کند. هر ورودی باید حداقل یکی از معیارها را داشته باشد.^[۵]

#	نگاره	نام	موقعیت	سال ثبت	ش ثبت معیارها	شرح	منبع
۱		ممفیس و نکروپولیس آن – محدوده اهرام از جیزه تا دهشور	جیزه	۱۹۷۹	۸۶ (i)(iii)(vi)	ممفیس پایتخت پادشاهی کهن مصر بود و حدود سال ۳۰۰۰ پیش از میلاد بنیان‌گذاری شد. مهم‌ترین معبد آن به پتاح اختصاص داشت. میدان‌های اهرام شامل برخی از مهم‌ترین مجموعه‌های اهرام مصر می‌شود، از جمله مجموعه اهرام جیزه (در تصویر) با هرم بزرگ جیزه (تنها بازمانده از عجایب هفت‌گانه) و ابوالهول بزرگ جیزه، اهرام دهشور، مجموعه سقاره و مجموعه ابو صیر. در این منطقه بیش از ۳۸ هرم وجود دارد که به همراه پیشگامان معماری آن‌ها شامل مصطبه‌ها، مقبره‌های سنگی و معابد می‌شوند.	[۶]
۲		تبس باستانی و نکروپولیس آن	اقصر	۱۹۷۹	۸۷ (i)(iii)(vi)	تبس در دوره‌های طولانی از پادشاهی میانه مصر و پادشاهی نوین مصر پایتخت مصر بود. این شهر، شهر مقدس آمون و پایتخت مذهبی مصر در بیشتر دوره‌های تاریخی آن به‌شمار می‌رفت. بناهای اصلی آن که از دوره ۱۵۰۰ تا ۱۰۰۰ پیش از میلاد برجای مانده‌اند، شامل معابد عظیم کرنک و اقصر (در تصویر) و آرامگاه‌های سلطنتی در دره پادشاهان و دره شهبانوان است. از مشهورترین آن‌ها می‌توان به معبد حتشپسوت و آرامگاه توت‌عنخ‌آمون اشاره کرد.	[۷]
۳		یادمان‌های نوبه از ابوسمبل تا فیله	اسوان	۱۹۷۹	۸۸ (i)(iii)(vi)	این سایت شامل ده بنای تاریخی از دوره‌های مختلف تاریخ مصر است که در یک کمپین بین‌المللی بین دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ برای نجات از آب‌های خروشان نیل پس از ساخت سد اسوان جابه‌جا شدند. این بناها عبارتند از: ابوسمبل (سفارشی‌شده توسط رامسس دوم، تصویر مربوط به جابه‌جایی)، آماده جدید، وادی السبوع جدید، کلابشه جدید، مجموعه معابد فیله (در جزیره آگیلکیا از دوره جهان یونانی رومی)، قبه الهوا (آرامگاه‌های دوره پادشاهی کهن مصر و پادشاهی میانه مصر)، خرابه‌های شهر الفانتین، هرم‌سنگ ناقص، صومعه سنت سیمئون، و گورستان فاطمی.	[۸]
۴		قاهره تاریخی	قاهره	۱۹۷۹	۸۹ (i)(v)(vi)	قاهره در قرن دهم میلادی به‌عنوان مقر خلافت فاطمیان در محل شهرهای پیشین بنیان‌گذاری شد. این شهر در دوران دوران طلایی اسلام نقش مهمی داشت و محل سکونت یا بازدید دانشمندان، پزشکان، هنرمندان، نویسندگان، و تاجران بود. در قرن نوزدهم، ساخت‌وساز به دیگر بخش‌های شهر منتقل شد و بخش تاریخی آن نسبتاً دست‌نخورده باقی ماند، هرچند که در قرن بیست‌ویکم، این منطقه از فرسایش بافت سنتی، بی‌توجهی، کمبود نگهداری، و ازدحام جمعیت رنج می‌برد. قاهره تاریخی شامل مجموعه‌هایی از بناهای طولونیان، فاطمی، و سلطنت ممالیک است، از جمله مسجد ابن طولون از قرن هشتم، زیارتگاه‌های متعدد، مدرسه (اسلام)ها، حمام (گونه معماری)ها، و آب‌نماها.	[۹][۱۰]
۵		ابو مینا	اسکندریه	۱۹۷۹	۹۰ (iv)	مرکز مسیحیت اولیه در اطراف قبر مینا اسکندریه که در سال ۲۹۶ درگذشت، شکل گرفت. این مکان به‌عنوان یک مرکز زیارتی در اروپای دوران باستان شناخته می‌شد و در قرون بعدی برای کلیسای ارتدکس قبطی اهمیت داشت. سایت باستان‌شناسی شامل کلیسا، تعمیدگاه، بازیلیکاها، بناهای عمومی، خیابان‌ها، صومعه‌ها، خانه‌ها و کارگاه‌ها می‌باشد. بناهای اصلی از سنگ نما و سنگ آهک ساخته شده‌اند، در حالی که خانه‌های ساده از خشت خام ساخته شده‌اند. این سایت از سال ۲۰۰۱ به‌عنوان فهرست میراث جهانی در معرض خطر به ثبت رسیده است، زیرا بالا رفتن سطح ایستابی موجب کاهش پایداری خاک‌های مبتنی بر رس شده و تهدیدهایی برای یکپارچگی ساختاری آثار تاریخی ایجاد کرده است.	[۱۱][۱۲]
۶		محوطه سنت کاترین	سینای جنوبی	۲۰۰۲	۹۵۴ (i)(iii)(iv)(vi)	صومعه کلیسای ارتدکس یونانی سنت کاترین در قرن ۶ میلادی تأسیس شد و قدیمی‌ترین صومعه مسیحی فعال است. این صومعه در مکانی ساخته شده که به‌طور سنتی به‌عنوان کوه حُورِب شناخته می‌شود – جایی که طبق عهد عتیق، موسی لوح‌های شریعت را دریافت کرد. این منطقه برای مسیحیان، مسلمانان و یهودیان مقدس است. صومعه نمونه‌های استثنائی از هنر بیزانسی را در خود جای داده است و همچنین مجموعه‌هایی از دست‌نوشته‌ها را نگهداری می‌کند.	[۱۳]
۷		وادی الحیتان	فیوم	۲۰۰۵	۱۱۸۶ (viii)	وادی الحیتان مهم‌ترین سایت فسیلی برای مطالعه فرگشت آب‌بازسانان از پستانداران خشکی‌زی به آبزی است. حفاری‌ها فسیل‌های متعددی از نخستین انواع نهنگها، کهن‌آب‌بازسانان، که در آخرین مراحل از دست دادن اندام‌های پشتی خود بودند، کشف کرده‌اند. این سایت همچنین سرنخ‌هایی در مورد محیطی که این حیوانات در آن زندگی می‌کردند ارائه می‌دهد.	[۱۴]

ابو مینا

تبای

قاهره اسلامی

مجموعه اهرام جیزه

دیر کاترین مقدس

وادی الحیتان

موقعیت فهرست میراث جهانی در مصر. نقاط آبی‌رنگ نشان‌دهنده یادمان‌های نوبه هستند.

افزون بر سایت‌های موجود در فهرست میراث جهانی، کشورهای عضو می‌توانند فهرستی از سایت‌های آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر بگیرند، در این فهرست قرار دهند. نامزدها در فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته می‌شوند که سایت پیش‌تر در فهرست آزمایشی قرار داشته باشد.^[۱۵]

مصر ۳۴ نامزد در این فهرست دارد.^[۴]

#	نگاره	نام	موقعیت	سال ثبت	ش ثبت معیارها	شرح	منبع
۱		محوطه باستان‌شناسی سیوه	مطروح	۱۹۹۴	۱۸۶	واحه سیوا شامل چندین سایت باستان‌شناسی است، از جمله وخشور آمون.	[۱۶]
۲		معبد سرابیط الخادم	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۸۷	این نامزد شامل معبد صربیت خدِم و دیر کاترین مقدس است. دومی در سال ۲۰۰۲ به عنوان میراث جهانی ثبت شد.	[۱۷]
۳		محوطه سایت‌های باستان‌شناسی سینای شمالی	سینای شمالی	۱۹۹۴	۱۸۹	پل خشکی میان مصر و کنعان در طول تاریخ مسیر مهمی برای اعزام‌های نظامی در هر دو جهت بوده است. این منطقه مجموعه‌ای از سایت‌های باستانی را شامل می‌شود که میان کانال سوئز و نوار غزه در سواحل دریای مدیترانه قرار دارند.	[۱۸]
۴		معبد حاثور ساخته‌شده توسط رامسس سوم		۱۹۹۴	۱۹۰	«هیچ اطلاعاتی در مستندات نامزدی ارائه نشده است.»	[۱۹]
۵		محوطه باستان‌شناسی دهشور	جیزه	۱۹۹۴	۱۹۱	داهشور بخشی از گورستان ممفیس است که از سال ۱۹۷۹ به عنوان یک سایت میراث جهانی ثبت شده است. این منطقه ابتدا توسط سنفرو از دودمان چهارم مصر مورد استفاده قرار گرفت که هرم خمیده را ساخت. سپس توسط فراعنه پادشاهی میانه مصر مورد استفاده قرار گرفت.	[۲۰]
۶		الفیوم	فیوم	۱۹۹۴	۱۹۲	این نامزدی شامل هشت سایت است، از جمله کوم آوشیم (کارانیس)، دیمای (سوکنوپایو نسوس، تصویر شده)، قصر قارون (دیونیسیا)، بطن احریت (تئودفیلیا)، و بیاهما-فیوم.	[۲۱]
۷		قلعه الجندی	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۳	دژ در سال ۱۱۸۳ تحت فرمان صلاح‌الدین ایوبی روی کوه با ارتفاع ۲٬۱۵۰ متر (۷٬۰۵۰ فوت) ساخته شد. این دژ دارای چندین برج، دو مسجد و اتاق‌هایی برای سربازان است.	[۲۲]
۸		صومعه ریثو	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۴	صومعه روتو در قرن ۶ میلادی ساخته شد. ویرانه‌های آن در سال ۱۹۸۴ کشف شد. این مجموعه شامل دو کلیسای بازالیک، یک دستگاه پرس روغن و اتاق‌هایی برای راهبان بود. این صومعه با دیوارهای دفاعی احاطه شده بود.	[۲۳]
۹		وادی فیران	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۵	واحه فیران دارای بقایای صومعه‌ها و کلیساهای قدیمی است، همچنین صخره‌هایی با کتیبه‌های نبطی‌ها نیز در این منطقه وجود دارد.	[۲۴]
۱۰		جزیره فرعون	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۶	جزیره در موقعیتی استراتژیک در خلیج عقبه واقع شده است. این جزیره دارای سازه‌هایی از دوره‌های مختلف است، از جمله دژ ساخته‌شده در زمان صلاح‌الدین ایوبی برای حفاظت از مسیرهای تجاری.	[۲۵]
۱۱		دهب	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۷	در دهب، بقایای یک فانوس دریایی امپراتوری بیزانس و بقایای یک سکونتگاه از قرون ۵ و ۶ میلادی وجود دارد.	[۲۶]
۱۲		منیا	منیا	۱۹۹۴	۱۹۸	این نامزدی شامل مقبره‌های بنی حسن، مقبره‌های عمارنه، الاشمونین و سایت‌های تونای الجبل می‌باشد.	[۲۷]
۱۳		ثلعه نویبع	سینای جنوبی	۱۹۹۴	۱۹۹	قلعه‌ای که در سال ۱۸۹۳ ساخته شده است، بر روی سایت قلعه‌ای قدیمی‌تر از دوره ایوبیان ساخته شده است.	[۲۸]
۱۴		رأس محمد	سینای جنوبی	۲۰۰۲	۱۶۳۶ (vii)(viii)(ix)(x)	رأس محمد به‌عنوان یک منطقه حفاظت‌شده توسط نخست‌وزیر مصر اعلام شده است. این منطقه دارای آب‌وهوای بسیار خشک و تنوع چشمگیری از زیستگاه‌های دریایی، ساحلی و زمینی است که از گوناگونی زیستی پشتیبانی می‌کنند. برجسته‌ترین ویژگی‌های آن، اکوسیستم صخره‌های مرجانی سایر زیست‌بوم‌های حیاتی، همراه با سایت‌های زمین‌شناسی جالبی از جمله فسیل‌های مرجانی، سکوهای مرتفع و یک گسل باشکوه است.	[۲۹]
۱۵		محوطه جبل قطرانی، ذخیرگاه طبیعی دریاچه قارون	فیوم	۲۰۰۳	۱۷۹۷	معدن‌های معدن سنگ اطراف دریاچه قارون (در محل دریاچه باستانی موریس) از دوران مصر پیش از تاریخ (هزاره چهارم پیش از میلاد) مورد استفاده قرار می‌گرفتند و سنگ‌های استخراج‌شده از این منطقه در معابد پادشاهی کهن مصر به کار رفته‌اند. کاوش‌ها همچنین ابزارهای سنگی متعلق به دوران نوسنگی و بقایای یک فیل‌سانان باستانی، فیل‌سان قارون، را آشکار کرده‌اند.	[۳۰]
۱۶		واحه‌های جنوبی و کوچکتر، صحرای غربی	بحیره، مطروح، وادی‌الجدید	۲۰۰۳	۱۸۰۸ (vii)(viii)(ix)(x)	این نامزدی شامل پنج سایت در بیابان غربی است: خارجه، واحه الداخله (تصویر)، واحه مغره، واحه دونقُل و فرورفتگی وادی نطرون. این مناطق از دوران باستان مسکونی بوده‌اند. مردم در این نواحی خرما، زیتون، درختان میوه و برخی غلات کشت می‌کنند. چندین گونه گیاهی خشکی‌رست و گیاهان شورپسند در این منطقه یافت می‌شود. این ناحیه همچنین زیستگاه آهوی گرمسیری است.	[۳۱]
۱۷		مسیرهای مهاجرت پرندگان	اسوان، سینای شمالی، بحرالاحمر	۲۰۰۳	۱۸۰۹	این نامزدی شامل پنج سایت است: دریاچه بردویل (تصویر) و زرانیک در ساحل دریای مدیترانه، منطقه شایب‌البنات در ساحل دریای سرخ، و جزایر سالوگا و غزال و دریاچه ناصر در نیل. این مناطق توقفگاه‌های مهمی برای پرندگان مهاجر و همچنین زیستگاهی برای پرندگان بومی هستند.	[۳۲]
۱۸		صحرا وادی	اسوان، بحرالاحمر	۲۰۰۳	۱۸۱۰ (vii)(viii)(ix)(x)	این نامزدی شامل سه خشک‌رود (وادی) بیابانی است: وادی العلاقی، وادی الجمال و وادی قنا. این مناطق در دوران دوره پربارش نوسنگی دره‌های رودخانه‌ای بودند. آن‌ها به دلیل بقایای تاریخی که از دوران پیشاتاریخ تا دوره مصر (استان رومی) امتداد دارند، همچنین به دلیل تنوع زیستی، نامزد شده‌اند. وادی الجمال (تصویر) در ساحل دریای سرخ قرار دارد و توقفگاهی مهم برای پرندگان مهاجر، محل تخم‌گذاری لاک‌پشت سبز دریایی و زیستگاهی برای فیل دریاییاست.	[۳۳]
۱۹		کوه زنجیرها	اسوان، وادی‌الجدید، بحرالاحمر	۲۰۰۳	۱۸۱۱ (vii)(viii)(ix)(x)	این نامزدی شامل پنج منطقه با رشته‌کوه‌هایی است که در برخی نقاط به ارتفاعی بیش از ۲٬۰۰۰ متر (۶٬۶۰۰ فوت) می‌رسند. این مناطق به دلیل تشکیلات زمین‌شناسی، پوشش گیاهی و جانوری و همچنین وجود برخی سنگ‌نگارههای پیشاتاریخی نامزد شده‌اند.	[۳۴]
۲۰		چشم‌اندازهای صحرای بزرگ	بنی‌سویف، مطروح	۲۰۰۳	۱۸۱۲ (vii)(viii)(ix)	این نامزدی شامل سه سایت است: فرورفتگی قطاره، یک فرورفتگی با اشکال مختلف ژئومورفولوژیکی، دریای ماسه‌ای بزرگ (تصویر)، که گستره‌ای وسیع از تپه‌های ماسه‌ای است، و منطقه غار سنور، جایی که در زمان‌های باستان مرمر گچی استخراج می‌شد.	[۳۵]
۲۱		اسکندریه، آثار باقی‌مانده باستانی و کتابخانه جدید	اسکندریه	۲۰۰۳	.	اسکندریه در سال ۳۳۲ پیش از میلاد توسط اسکندر مقدونی بنیان‌گذاری شد و به‌عنوان یکی از مراکز مهم هنر و دانش در اروپای دوران باستان شناخته می‌شد. از جمله سازه‌های مشهور آن می‌توان به فانوس اسکندریه و کتابخانه اسکندریه اشاره کرد. آثار باقی‌مانده شامل ستون السواری (در تصویر)، سراپئوم اسکندریه، چندین مقبره و بقایای زیرآبی هستند. همچنین، کتابخانه جدید اسکندریه در سال ۲۰۰۲ افتتاح شد.	[۳۶]
۲۲		ابیدوس، شهر زیارتی فرعونیان	سوهاج	۲۰۰۳	.	آبیدوس در دوران اینتف دوم از دودمان یازدهم مصر به‌عنوان شهر ازیریس، خدای جهان پس از مرگ، اعلام شد. به دلیل اهمیت آن به‌عنوان یک مکان مذهبی، فراعنه بسیاری از این شهر بازدید کرده و در آن معابد ساختند، از جمله ستی یکم و رامسس دوم (معبد در تصویر). اطراف شهر، شهر مردگان‌هایی متعلق به دوره‌های مختلف تاریخی وجود دارد.	[۳۷]
۲۳		معابد فراعنه در مصر علیا از دوره‌های بطامیوسی و رومی	اسوان، اقصر، قنا	۲۰۰۳	.	این پرونده نامزدی شامل چهار معبد است که در دوران امپراتوری بطلمیوسی و مصر (استان رومی) ساخته شده‌اند و برخی از آن‌ها اجزایی از سازه‌های قدیمی‌تر را دربردارند. این معابد شامل معبد دندره المرکب (معبد هاتور در تصویر)، معبد کوم امبو، معبد خنوم در اسنا و معبد حوروس در ادفو هستند.	[۳۸]
۲۴		نکروپولیس مصر میانه، از دوره پادشاهی میانه تا دوره رومی	منیا	۲۰۰۳	.	این پرونده نامزدی شامل آرامگاه‌های بنی حسن (در تصویر)، آرامگاه‌های عمارنه (مصر), الاشمونین و سایت‌های تونا الجبل است. این آرامگاه‌ها متعلق به دوره پادشاهی میانه مصر تا دوران مصر (استان رومی) هستند. بسیاری از این آرامگاه‌ها با نقاشی‌ها، کنده‌کاری‌ها و تندیس‌هایی تزئین شده‌اند.	[۳۹]
۲۵		نیل‌شمار روضه در قاهره	قاهره	۲۰۰۳	.	یک نیلومتر سازه‌ای بود که برای اندازه‌گیری شفافیت و سطح آب رود نیل در فصل سالانه طغیان نیل استفاده می‌شد. نیلومتر واقع در جزیره روضه به اوایل قرن هشتم میلادی بازمی‌گردد و چندین بار مرمت شده است. این سازه دارای یک چاه سه‌طبقه و یک ستون مرمری برای پایش سطح آب است.	[۴۰]
۲۶		صومعه‌های صحرای عرب و وادی نطرون	بحیره، سوئز	۲۰۰۳	.	این نامزدشده شامل دو گروه از صومعه‌های کلیسای ارتدکس قبطی است، یک گروه در وادی نطرون و دیگری در صحرای شرقی. کهن‌ترین آن‌ها صومعه سنت آنتونی است که با راهب آنتونی بزرگ، یکی از بنیان‌گذاران رهبانیت مسیحی در اواخر سدهٔ سوم میلادی، پیوند دارد. دیگر صومعه‌ها شامل سنت پل منزوی، سنت پیشوی، سنت مکاریوس بزرگ و سنت مریم دیپارا (در تصویر) هستند.	[۴۱]
۲۷		دو دژ درسینا از دوره صلاح‌الدین ایوبی	سینای جنوبی	۲۰۰۳	.	این دو دژ، یکی در ال‌جُندی و دیگری در جزیره فرعون (در تصویر)، در سدهٔ دوازدهم میلادی به فرمان صلاح‌الدین ایوبی ساخته شدند. این دژها در دوران جنگ‌های صلیبی نقش استراتژیک داشتند اما پس از سال ۱۲۹۱ اهمیت خود را از دست دادند. بخش‌هایی از این دژها به‌خوبی حفظ شده‌اند.	[۴۲]
۲۸		قلعه النخل، توقفگاهی در مسیر زیارتی به سمت مکه	سینای شمالی	۲۰۰۳	.	این دژ در اوایل سدهٔ شانزدهم میلادی به فرمان قانصوه غوری ساخته شد و تا پایان سدهٔ نوزدهم مورد استفاده قرار گرفت. این مکان به عنوان توقفگاهی برای زائرانی که در راه حج به مکه بودند، عمل می‌کرد و به آنان امکان استراحت، تأمین غذا و دسترسی به آب آشامیدنی را می‌داد.	[۴۳]
۲۹		واحه فیوم، بقایای هیدرولیک و مناظر فرهنگی باستانی	فیوم	۲۰۰۳	.	واحه فیوم از دوران پیشاتاریخ مسکون بوده و یکی از نخستین مناطق در شمال مصر بود که در آن کشاورزی رواج یافت. در دوران باستان، در این ناحیه دریاچه‌ای بزرگ وجود داشت. کارهای مدیریت منابع آبی در این منطقه از دوران دودمان دوازدهم مصر آغاز شد و این واحه در دورهٔ یونانی-رومی به اوج شکوفایی خود رسید، زمانی که یکی از حاصلخیزترین مناطق کشاورزی مصر محسوب می‌شد.	[۴۴]
۳۰		محله‌ها و بناهای تاریخی رشید	بحیره	۲۰۰۳	.	واقع در دلتای نیل، رشید معمولاً در سایهٔ شهر بزرگ‌تر اسکندریه قرار داشت، اما پس از جنگ عثمانی و مملوکان (۱۵۱۶–۱۵۱۷) در سال ۱۵۱۷ رونق یافت. این شهر بار دیگر در قرن نوزدهم، با احداث کانال سوئز، دچار افول شد. در رشید، چندین بنای تاریخی وجود دارد، از جمله قلعه جولیان (دیوارهای آن در تصویر)، که در سال ۱۴۷۹ توسط Qaitbay ساخته شد و محل کشف سنگ روزتا در سال ۱۷۹۹ بود.	[۴۵]
۳۱		دبابیه	قنا	۲۰۰۸	.	دبابیه یک محوطه زمین‌شناسی است که دوره زمانی از پالئوسن بالایی تا ائوسن پایینی، از جمله دوره مربوط به بیشینه گرمایی پالئوسن-ائوسن را در بر می‌گیرد. این محوطه شامل لایه‌هایی از رسوبات دریایی است که گونه‌های مختلف روزن‌داران را در خود جای داده‌اند. نقطه نقطه و برش چینه‌گون مرزی جهانی برای آغاز مرحله ایپرزین در دبابیه تعریف شده است.	[۴۶]
۳۲		رصدخانه حلوان	حلوان	۲۰۱۰	۵۵۷۴ (ii)(vi)(vii)	رصدخانه نجومی در حلوان در سال ۱۹۰۳ برای میزبانی از یک تلسکوپ بازتابی ۳۰ اینچی، که نخستین تلسکوپ بزرگ در آفریقا بود، ساخته شد. این رصدخانه برای مطالعه دنباله‌دار هالی، کهکشان‌ها، و همچنین به دلایل مذهبی، برای بررسی حرکات خورشید، ماه و شباهنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت.	[۴۷]
۳۳		واحه خارجه و واحه‌های کوچک جنوبی	وادی‌الجدید	۲۰۱۵	۶۰۶۷ (i)(ii)(iii)(iv)(v)(vii)(viii)(ix)(x)	این محوطه شامل واحه خارگا و دو محوطه دیگر، واحه دانقل و کورکور و نبطه پلایا است. این مناطق از دوران پیشاتاریخ سکونت‌گاه بوده‌اند، اما اکثر محوطه‌های باستان‌شناسی متعلق به دوره امپراتوری روم متأخر هستند. بقایای برجای‌مانده شامل دژها، قبرستان مسیحی باگوات، و سیستم‌های آبیاری با قنات‌های زیرزمینی است. در این منطقه چندین گونه خشکی‌رست و گیاهان شورپسند یافت می‌شود. همچنین، این ناحیه زیستگاه آهوی گرمسیری است. بخش‌هایی از این محوطه قبلاً در سال ۲۰۰۳ نامزد ثبت شده‌اند.	[۴۸]
۳۴		موزه مصر در قاهره	قاهره	۲۰۲۱	۶۵۱۱ (iv)(vi)	موزه توسط معمار فرانسوی، مارسل دورنیون، به‌عنوان طرحی برای مسابقه سال ۱۸۹۵ جهت ساخت موزه‌ای برای نگهداری مجموعه عظیمی از آثار باستانی طراحی شد. این ساختمان به سبک معماری هنرهای زیبا، نخستین موزه‌ای بود که به‌طور ویژه برای این منظور در منطقه ساخته شد و طراحی آن بر سایر موزه‌ها نیز تأثیر گذاشت. به دلیل مجموعه‌هایش، این موزه مرکز مصرشناسی به‌شمار می‌رود.	[۴۹]

• میراث جهانی یونسکو در مصر

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فهرست میراث جهانی در مصر موجود است.