قانون اساسی ایتالیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون اساسی جمهوری ایتالیا (ایتالیایی: Costituzione della Repubblica italiana) قانونی اساسی ایتالیا می‌باشد که در ۲۲ دسامبر ۱۹۴۷ توسط مجلس مؤسسان با ۴۵۲ رای موافق و ۶۲ رای مخالف تصویب شد. متن قانون اساسی که تاکنون ۱۵ متمم به آن افزوده شده، در ۲۷ دسامبر ۱۹۴۷ در شماره ۲۹۸ مجله گازتا آفیسیال منتشر شد. مجلس مؤسسان ایتالیا در ۲ ژوئن ۱۹۴۶ توسط حق رای همگانی انتخاب شد. این انتخابات همزمان با رفراندوم لغو سلطنت انجام شد.. قانون اساسی در ۱ ژانویه ۱۹۴۸ یک قرن پس از تصویب اساسنامه آلبرتینو به اجرا درآمد.^[۱] اگر چه این اساسنامه پس از رژه بنیتو موسولینی در رم در سال ۱۹۲۲ پابرجا ماند، اما پس از این تاریخ ارزش اساسی خود را از دست داد.

منابع

↑ Einaudi, Mario <661:TCOTIR>2.0.CO;2-5 The Constitution of the Italian Republic^{^{[پیوند مرده]}} The American Political Science Review vol. 42 no. 4 (pp. 661-676), August 1948

پیوند به بیرون

La Costituzione della Repubblica Italiana Senato della Repubblica (ایتالیایی)
قانون اساسی جمهوری ایتالیا سنای جمهوری (انگلیسی)
راهنمای حقوقی، تحقیقاتی و منابع ایتالیا در وب
اعضای مجلس مؤسسان (ایتالیایی)
بایگانی فیلم از امضای قانون اساسی (ایتالیایی)

[1] Einaudi, Mario <661:TCOTIR>2.0.CO;2-5 The Constitution of the Italian Republic^{^{[پیوند مرده]}} The American Political Science Review vol. 42 no. 4 (pp. 661-676), August 1948

[۱]

ن ب و قانون اساسی کشورهای اروپایی
کشورهای مستقل	جمهوری آذربایجان آلبانی آلمان آندورا اتریش ارمنستان اسپانیا استونی اسلواکی اسلوونی اوکراین ایتالیا جمهوری ایرلند ایسلند بریتانیا بلاروس بلژیک بلغارستان بوسنی و هرزگوین پرتغال ترکیه جمهوری چک دانمارک روسیه رومانی سان مارینو سوئد سوئیس صربستان فرانسه فنلاند قبرس قزاقستان کرواسی گرجستان لتونی لوکزامبورگ لهستان لیتوانی لیختن‌اشتاین مالت مجارستان مقدونیه مولداوی موناکو مونته‌نگرو نروژ هلند یونان
واحدهای سیاسی کم‌رسمیت	آبخاز اوستیای جنوبی ترنسنیستریا قبرس شمالی جمهوری آرتساخ کوزوو
متعلقات و دیگر قلمروها	آزور جزایر آلند جبل طارق جرزی سوالبارد جزایر فارو گرنزی مادیرا جزیره من یان ماین
نهاد مرتبط	اتحادیه اروپا