قانون اساسی روسیه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قانون اساسی فدراسیون روسیه
نسخه ریاست‌جمهوری قانون اساسی
عنوان اصلی	Конституция Российской Федерации
قلمرو	فدراسیون روسیه
تصویب	۱۲دسامبر ۱۹۹۳
اجرا	۲۵ دسامبر ۱۹۹۳
حکومت	فدرالیسم نظام نیمه‌ریاستی قانون‌اساسی جمهوری
شاخه‌ها	سه
رئیس کشور	ریاست‌جمهوری روسیه
مجلس(ها)	Bicameral (مجلس دوما: فدراسیون شورای، مجلس دوما)
مجری	Prime Minister led دولت روسیه
دادگاه‌ها	Judiciary (دادگاه قانون اساسی، دیوان عالی)
فدرالیسم	Federation
مجمع برگزینندگان	No
بازنگری	۹
قانون‌گذار	۱۲ دسامبر ۱۹۹۳
نخستین مجری	۹ اوت ۱۹۹۶
بازنگری‌ها	4 (plus 11 alternations on Federal subjects)
آخرین بازنگری	۱ ژوئیه ۲۰۲۰
موقعیت	کرملین، مسکو
به سفارش	مجلس قانون اساسی
امضاکنندگان	رفراندم قانون اساسی توسط شهروندان روس
جایگزین	قاون اساسی فدراسیون روسیه

روسیه
این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت فدراسیون روسیه
قانون اساسی روسیه حقوق قانون سلامت روانی قانون جزای روسیه قانون مالیات
ریاست‌جمهوری فهرست رؤسای جمهور فدراسیون روسیه: ولادیمیر پوتین ستاد ریاست‌جمهوری شورای امنیت شورای کشور
قوه مجریه نخست‌وزیر روسیه: میخائیل میشوستین دولت کابینه (۵۴ام)
قوه مقننه شورای فدراسیون (سنا) رئیس شورای فدراسیون: والنتینا ماتوینکو دومای دولتی مجمع هفتم رئیس: ویاچسلاو وولودین
نظام قضایی روسیه دادگاه قانون اساسی دیوان عالی دادستان کل دیوان عالی داوری نظام قضایی
انتخابات در روسیه انتخابات ریاست‌جمهوری انتخابات تقنینی کمیسیون مرکزی انتخابات جغرافیای انتخاباتی احزاب سیاسی فهرست نامزدهای ریاست‌جمهوری
فدرالیسم واحدهای فدرال روسیه سران واحدهای فدرال پارلمان‌های منطقه‌ای
روابط خارجی اتحادیه اروپا ناتو سازمان ملل مناقشه اعراب و اسرائیل
موضوعات مرتبط تقسیمات کشوری روسیه نیروهای مسلح فدراسیون روسیه تالار مدنی دیوان محاسبات دولت الکترونیک اپوزیسیون حقوق بشر آزار روانی سیاسیون
دیگر کشورها اطلس
ن ب و

قانون اساسی روسیه (به روسی: Конститу́ция Росси́йской Федера́ции) مهمترین سند حقوقی در فدراسیون روسیه است. این قانون در همه‌پرسی روز ۱۲ دسامبر ۱۹۹۳ جایگزین قانون اساسی جمهوری فدراتیو شوروی سوسیالیستی شد که در ۱۲ آوریل ۱۹۷۸ میلادی به تصویب رسیده بود.

در این همه‌پرسی ۵۸٬۱۸۷٬۷۵۵ نفر^[۱] شرکت کرده و ۳۲٬۹۳۷٬۳۰ (بیش از ۵۸ درصد) نفر به آن رأی موافق دادند.^[۲]

در این قانون اختیارات گسترده‌ای به رئیس‌جمهور اعطا شده که این امر با سنت تاریخی تمرکز قدرت سیاسی در این کشور هماهنگ و متناسب است.

در اصل ۶۵ این قانون ساختار فدرال کشور تشریح شده‌است. بر این اساس فدراسیون روسیه متشکل از تعدادی جمهوری، ۶ ناحیه خودگردان، ۱۰ ناحیه خودمختار، تعدادی منطقه، دو شهر فدرال (مسکو و سن پترزبورگ) و یک منطقه خودمختار یهودی‌نشین است.

• منشأ مردمی قدرت در حکومت روسیه (اصول دو، سه، هجده)
• برتری قوانین حکومت مرکزی بر قوانین محلی (بند دو اصل چهار)
• اجازه مالکیت خصوصی (اصول ۸ و ۹ و ۳۵ و ۳۶)
• حق فعالیت اقتصادی آزاد (اصول ۸ و ۳۴)
• حق ارث بردن (بند ۴ اصل ۳۶)
• غیر مذهبی بودن حکومت (اصل ۱۴)

• فهرست قانون‌های اساسی کشورها
• قانون اساسی

• «قانون اساسی فدراسیون روسیه»، قوانین اساسی فدراسیون روسیه و جمهوری‌های آسیای مرکزی، ترجمهٔ الهه کولائی، تهران: دادگستر، ۱۳۷۷، شابک ۹۶۴-۶۳۵۲-۲۷-۸

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قانون اساسی روسیه موجود است.

• قانون اساسی روسیه در وبگاه رسمی دولت بایگانی‌شده در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
• قانون اساسی روسیه (متن اصلی و ترجمه انگلیسی، فرانسه و آلمانی)
• قانون اساسی روسیه
• نکاتی جالب درباره قانون اساسی فدراسیون روسیه (فارسی)
• متن قانون اساسی در وبگاه ریاست جمهوری روسیه
• در مورد قانون اساسی روسیه