قیمومت بریتانیا بر عراق - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
قیمومت بریتانیا بر عراق الانتداب البريطاني على العراق | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۲۰–۱۹۳۲ | |||||||||
وضعیت | تحت قیمومت بریتانیا | ||||||||
پایتخت | بغداد | ||||||||
زبان(های) رایج | زبان عربی • زبان کردی آرامی جدید آشوری • زبان فارسی | ||||||||
دین(ها) | اسلام • مسیحیت یهودیت • یزیدیان مندائیان | ||||||||
کمیسیونر عالی | |||||||||
رهبر ملی | |||||||||
دوره تاریخی | دوره میاندوجنگ | ||||||||
۲۶ آوریل ۱۹۲۰ | |||||||||
۱۰ اوت ۱۹۲۰ | |||||||||
• تاجگذاری فیصل یکم | ۱۹۲۱ | ||||||||
۱۹۳۰ | |||||||||
• استقلال | ۳ اکتبر ۱۹۳۲ | ||||||||
مساحت | |||||||||
۱۹۳۲ | ۴۳۸٬۳۱۷ کیلومتر مربع (۱۶۹٬۲۳۵ مایل مربع) | ||||||||
جمعیت | |||||||||
• ۱۹۳۲ | ۳۴۴۹۰۰۰ | ||||||||
|
قیمومت بریتانیا بر عراق (به عربی: الانتداب البريطاني على العراق)، دورهای از تاریخ عراق پس از انقلاب ۱۹۲۰ است.[۱] عراق تحت قیمومیت بریتانیا از سه استان سابق عثمانی یعنی موصل، بغداد و بصره تشکیل شد. پس از شروع جنگ جهانی دوم رشید عالی گیلانی نخستوزیر عراقی عراق به سمت آلمان نازی گرایش پیدا کرد. این عامل تنها کافی بود تا امپراتوری بریتانیا بار دیگر در سال ۱۹۴۱ این کشور را اشغال کند.