لریسترون - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لریسترون
داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	F-0930-RS
کد ATC	None;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 1-Benzyl-2-piperazin-1-yl-1H-benzimidazole;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	143257-98-1 ;
پاب‌کم CID	65997;
کم‌اسپایدر	59389 ;
UNII	Q36R82SXRG;
ChEMBL	ChEMBL56900 ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID90162368 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C18H20N4
جرم مولی	۲۹۲٫۳۸۶ g·mol−1
	InChI InChI=1S/C18H20N4/c1-2-6-15(7-3-1)14-22-17-9-5-4-8-16(17)20-18(22)21-12-10-19-11-13-21/h1-9,19H,10-14H2 ; Key:PWWDCRQZITYKDV-UHFFFAOYSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

لریسترون (انگلیسی: Lerisetron) دارویی است که به عنوان یک آنتاگونیست در گیرنده 5-HT3 عمل میکند.^[۱] این دارو یک ضد تهوع قوی است^[۲]^[۳] و در آزمایش های بالینی برای درمان تهوع مرتبط با شیمی درمانی سرطان قرار داشت.^[۴]

منابع

↑ Orjales A, Mosquera R, Labeaga L, Rodes R (February 1997). "New 2-piperazinylbenzimidazole derivatives as 5-HT3 antagonists. Synthesis and pharmacological evaluation". Journal of Medicinal Chemistry. 40 (4): 586–93. doi:10.1021/jm960442e. PMID 9046349.
↑ Gomez-de-Segura IA, Grande AG, De Miguel E (1998). "Antiemetic effects of Lerisetron in radiation-induced emesis in the dog". Acta Oncologica. 37 (7–8): 759–63. doi:10.1080/028418698430160. PMID 10050999.
↑ Cooper M, Sologuren A, Valiente R, Smith J (2002). "Effects of lerisetron, a new 5-HT3 receptor antagonist, on ipecacuanha-induced emesis in healthy volunteers". Arzneimittel-Forschung. 52 (9): 689–94. doi:10.1055/s-0031-1299952. PMID 12404884. S2CID 24423582.
↑ Huckle R (July 2003). "Lerisetron. FAES". Current Opinion in Investigational Drugs. 4 (7): 874–7. PMID 14619411.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lerisetron». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۲۴.

پیوند به بیرون

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Orjales A, Mosquera R, Labeaga L, Rodes R (February 1997). "New 2-piperazinylbenzimidazole derivatives as 5-HT3 antagonists. Synthesis and pharmacological evaluation". Journal of Medicinal Chemistry. 40 (4): 586–93. doi:10.1021/jm960442e. PMID 9046349.

[2] Gomez-de-Segura IA, Grande AG, De Miguel E (1998). "Antiemetic effects of Lerisetron in radiation-induced emesis in the dog". Acta Oncologica. 37 (7–8): 759–63. doi:10.1080/028418698430160. PMID 10050999.

[3] Cooper M, Sologuren A, Valiente R, Smith J (2002). "Effects of lerisetron, a new 5-HT3 receptor antagonist, on ipecacuanha-induced emesis in healthy volunteers". Arzneimittel-Forschung. 52 (9): 689–94. doi:10.1055/s-0031-1299952. PMID 12404884. S2CID 24423582.

[4] Huckle R (July 2003). "Lerisetron. FAES". Current Opinion in Investigational Drugs. 4 (7): 874–7. PMID 14619411.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

ن ب و داروهای ضد تهوع (A04)
آنتاگونیست‌های کانالی یون‌های سروتونین 5-HT₃	آلوسترون آزاسترون بمسترون سیلانسترون کلوزاپین Dazopride دولاسترون گرانیسترون لریسترون متوکلوپرامید میانسرین میرتازاپین الانزاپین اندانسترون پالونوسترون (+netupitant) کوئتیاپین راموسترون ریکاسترون تروپیسترون زاتوسترون
آنتاگونیست‌های گیرنده G-پروتئین‌های 5-HT	کلوزاپین سیپروهپتادین هیدروکسی‌زین الانزاپین ریسپریدون زیپراسیدون
آگونیست های CB₁ (کانابینوئیدها)	Dronabinol نابیلون تتراهیدروکانابینول (ماری‌جوآنا)
آنتاگونیست‌های دوپامین	آلیزاپرید Bromopride کلرپرومازین کلبوپرید دومپریدون هالوپریدول هیدروکسی‌زین Itopride متوکلوپرامید Metopimazine پروکلرپرازین تی اتیل پرازین Trimethobenzamide
آنتاگونیست‌های H₁ (آنتی‌هیستامین)	سیکلیزین دیمن هیدرینات دیفن‌هیدرامین هیدروکسی‌زین مکلیزین پرومتازین
آنتاگونیست‌های گیرنده mACh (آنتی‌کولینرژیک‌ها)	آتروپین دیفن‌هیدرامین هیدروکسی‌زین (بسیار ملایم) هیوسیامین هیوسین
آنتاگونیست‌های NK₁	اپرپیتانت کاسوپیتانت ازلوپیتانت فوس‌آپرپیتانت ماروپیتانت نتوپیتانت رولاپیتانت وستی‌پیتانت
سایرین	سریم اکسالات دگزامتازون لورازپام میدازولام پروپوفول