محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محافظه کاران و اصلاح طلبان اروپا
فراکسیون‌های اروپایی
ناممحافظه کاران و اصلاح طلبان اروپا
مخفف انگلیسیECR[۱]
مخفف فرانسویECR
نام رسمیEuropean Conservatives and Reformists Group
ایدئولوژیشکاکیت به اروپا[۲]
ضد-فدرالیزاسیون اتحادیه اروپا[۳]
محافظه‌کاری[۲]
لیبرالیسم اقتصادی[۳]
محافظه‌کاری ملی[۲]
احزاب اروپاییAlliance of Conservatives and Reformists in Europe[۴]
سازمان‌های مرتبطMovement for European Reform
New Direction
از22 June 2009[۵]
تاpresent
Chaired byسید کمال
عضو پارلمان اروپا
۷۴ از ۷۵۱
وبسایتwww.ecrgroup.eu

محافظه کاران و اصلاح طلبان اروپا یک گروه پارلمانی شکاک به اروپا[۶][۷][۸][۹][۱۰] و ضد فدرالیست[۵][۶][۱۱] در پارلمان اروپا است. این گروه پس از انتخابات پارلمان اروپا (۲۰۰۹) به امر دیوید کامرون رهبر حزب محافظه کار بریتانیا ایجاد شد. پس از انتخابات پارلمان اروپا (۲۰۱۴), این گروه با عضویت ۷۵ نماینده سومین گروه بزرگ در پارلمان اروپاست.

این گروه راست میانه[۱۲] تا راست تلقی می‌شود.[۱۳] بزرگترین احزاب در این گروه حزب محافظه‌کار بریتانیا و قانون و عدالت (PiS) لهستان هستند.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "ECR formation - Press release june 22 2009". Scribd.com. 2009-06-22. Retrieved 2015-05-14.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Nordsieck, Wolfram. "Parties and Elections in Europe". www.parties-and-elections.eu. Retrieved 2017-05-28.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Watson, Iain (3 June 2014). "New German party causes Cameron EU Parliament dilemma". بی‌بی‌سی نیوز. Retrieved 2014-07-03.
  4. ↑ Further MEPs from EFA و ECPM.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ François Foret (2015). Religion and Politics in the European Union: The Secular Canopy. Cambridge University Press. p. 103. ISBN 978-1-107-08271-7.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Christophe Gillissen (2010). Ireland: Looking East. Peter Lang. p. 157. ISBN 978-90-5201-652-8.
  7. ↑ Jørn Holm-Hansen (2011). "Continuity and Change in Polish Party Politics Since 1989". In Ingo Peters; Elisabeth Bakke (eds.). 20 Years Since the Fall of the Berlin Wall: Transitions, State Break-Up and Democratic Politics in Central Europe and Germany. BWV Verlag. p. 277. ISBN 978-3-8305-1975-1. Retrieved 2013-02-06.
  8. ↑ Senem Aydin-Düzgit (2012). Constructions of European Identity: Debates and Discourses on Turkey and the EU. Palgrave Macmillan. p. 16. ISBN 978-1-137-28351-1.
  9. ↑ Hans Slomp (2011). Europe, A Political Profile: An American Companion to European Politics [2 volumes]: An American Companion to European Politics. ABC-CLIO. p. 245. ISBN 978-0-313-39182-8.
  10. ↑ Matt Cole; Helen Deighan (2012). Political Parties in Britain. Oxford University Press. p. 39. ISBN 978-0-7486-6903-5.
  11. ↑ "Conservative MEPs form new group". BBC. 2009-06-22. Retrieved 2009-06-22.
  12. ↑ Andreas Staab (2013). The European Union Explained: Institutions, Actors, Global Impact. Indiana University Press. p. 69. ISBN 978-0-253-00976-0.
    Mulholland, Hélène (22 June 2009). "Tories unveil group of controversial new allies in European parliament". گاردین. London. Retrieved 2011-03-05.
    "Conservative MEPs form new 'anti-federalist' group in the European Parliament". دیلی تلگراف. London. 22 June 2009. Retrieved 2011-03-05.
    "Cuban dissident wins Sakharov Prize". European Voice. 21 October 2010. Retrieved 2011-03-05.
  13. ↑ Ingeborg Toemmel (2014). The European Union: What it is and how it Works. Palgrave Macmillan. p. 158. ISBN 978-1-137-42754-0.
    "EU parliament sees birth of new right-wing group", EUobserver, 22 June 2009, retrieved 2011-07-18
    "Tory minders gag right-wing allies in the ECR", The Times, London, 8 Nov 2009, retrieved 2011-07-18[پیوند مرده]
    New-look European Parliament, BBC News, 3 Sep 2009, retrieved 2011-07-18

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=محافظه‌کاران_و_اصلاح‌طلبان_اروپا&oldid=40694297»