French
Deutschاحزاب سیاسی اروپایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک حزب سیاسی اروپایی که با عنوان رسمی یک حزب سیاسی در سطح اروپا[۱] و به‌طور غیررسمی به عنوان یک حزب اروپایی شناخته می‌شود، نوعی حزب سیاسی است که به صورت فراملی در اروپا و در درون نهادهای اتحادیه اروپا فعالیت می‌کند.[note ۱] آنها توسط مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ اتحادیه اروپا در مورد اساسنامه و تأمین مالی احزاب سیاسی اروپایی و بنیادهای سیاسی اروپایی تنظیم و تأمین می‌شوند و کنش‌های آنها توسط «مرجع احزاب سیاسی اروپایی و بنیادهای سیاسی اروپایی» (APPF) نظارت می‌شود.
احزاب سیاسی اروپایی –که عمدتاً از اعضای احزاب ملی و تعداد کمی عضو مستقل تشکیل شده‌اند– حق دارند در طول انتخابات اروپا کمپین تبلیغاتی کنند، که اغلب برای آن بیانیه‌هایی را اتخاذ می‌کنند که در آن مواضع و جاه‌طلبی‌هایشان را مشخص می‌کنند. پیش از انتخابات، برخی از آنها نامزد مورد نظر خود (معروف به Spitzenkandidat یا نامزد اصلی) را به عنوان رئیس بعدی کمیسیون اروپا تعیین می‌کنند. کار احزاب اروپایی را می‌توان با تشکیل و وابستگی به یک بنیاد سیاسی اروپایی تکمیل کرد. بنیادها مستقل از احزاب اروپایی هستند و به بحث عمومی در مورد مسائل سیاست و ادغام اروپایی کمک می‌کنند.[۲]
همتایان احزاب اروپایی در پارلمان اروپا، گروه‌های سیاسی پارلمان هستند.[۳] احزاب اروپایی از طریق جلسات هماهنگی با سران کشورها و دولت‌های خود بر روند تصمیم‌گیری در شورای اروپا تأثیر می‌گذارند. آنها همچنین با اعضای خود در کمیسیون اروپا همکاری نزدیک دارند.
تاریخچه
[ویرایش]دهه ۱۹۷۰
[ویرایش]اولین احزاب سیاسی اروپایی در دهه ۱۹۷۰ و در آستانه اولین انتخابات پارلمان اروپا با حق رای عمومی (که در سال ۱۹۷۶ تصویب شد و برای اولین بار در سال ۱۹۷۹ برگزار شد) تشکیل شدند. در سال ۱۹۷۳، به دنبال گسترش جامعه اروپا به دانمارک، ایرلند و بریتانیا، کنگره بزرگ سوسیالیست در بن تشکیل جلسه دادند و کنفدراسیون احزاب سوسیالیست جامعه اروپا اعلام حضور کرد.[۴] در مارس ۱۹۷۶، فدراسیون احزاب لیبرال و دمکرات در اروپا توسط احزاب دانمارک، فرانسه، آلمان ایتالیا، لوکزامبورگ و هلند در اشتوتگارت تأسیس شد.[۵] چند ماه بعد، در ژوئیه، نمایندگان احزاب بلژیک، فرانسه، آلمان، ایرلند، ایتالیا، لوکزامبورگ و هلند در لوکزامبورگ گرد هم آمدند و حزب مردم اروپا را تأسیس کردند.[۶]
دهه ۱۹۹۰
[ویرایش]در سال ۱۹۹۲، بخش ۴۱ معاهده ماستریخت[۷] ماده ۱۳۸الف را به معاهده رم اضافه کرد. ماده ۱۳۸ الف (اصطلاحاً به آن ماده احزاب می‌گویند) بیان می‌کرد که «احزاب سیاسی در سطح اروپا به عنوان عاملی برای ادغام در اتحادیه اهمیت دارند. آنها به شکل‌گیری آگاهی اروپایی و بیان اراده سیاسی شهروندان اتحادیه کمک می‌کنند». بدین ترتیب رسماً وجود احزاب اروپایی به رسمیت شناخته شد.
در سال ۱۹۹۷ در معاهده آمستردام[۸] تعیین شد که چه کسی باید مخارج تعین شده در ماده احزاب را پرداخت کند (و از ۱۲۸الف به ماده ۱۳۹ تغیر شماره داد). این مکانیسمی را فراهم کرد که به موجب آن احزاب اروپایی می‌توانستند از بودجه اتحادیه اروپا هزینه کنند و احزاب اروپایی شروع به خرج کردن این پول کردند. چنین هزینه‌هایی شامل تأمین مالی احزاب ملی نیز شد، نتیجه‌ای که در ابتدا در نظر گرفته نشده بود.
۲۰۰۳–۲۰۰۴
[ویرایش]در ژوئن ۲۰۰۰، دیوان محاسبات اروپا در نظر گرفت که دیگر نباید تأمین مالی احزاب سیاسی اروپایی با تخصیص بودجه برای گروه‌های سیاسی در پارلمان اروپا انجام شود. این تصمیم باعث شد که معاهده نیس در سال ۲۰۰۱ پاراگراف دومی را به ماده ۱۹۱ معاهده عملکرد اتحادیه اروپا (که در آن زمان نام آن «معاهده تأسیس جامعه اقتصادی اروپا» بود) اضافه کند تا صراحتاً اجازه تأمین مالی احزاب سیاسی اروپایی را از بودجه اتحادیه بدهد.[۹] در بند جدید آمده بود که «شورا طبق روال مذکور در ماده ۲۵۱، مقررات حاکم بر احزاب سیاسی در سطح اروپا و به ویژه قوانین مربوط به تأمین مالی آنها را وضع خواهد کرد».
در نوامبر ۲۰۰۳، پارلمان اروپا و شورای اتحادیه اروپا مقررات ۲۰۰۴/۲۰۰۳ «در مورد مقررات حاکم بر احزاب سیاسی در سطح اروپا و قوانین مربوط به بودجه آنها» را تصویب کردند. مقررات ۲۰۰۳/۲۰۰۴ اولین تعریف رسمی احزاب سیاسی اروپایی را ارائه کرد و چارچوبی را برای تأمین مالی عمومی آنها ایجاد کرد.[۱۰]
این چارچوب مقرر کرد که از مجموع بودجه احزاب اروپایی، ۱۵٪ به‌طور مساوی (مقطوع) و ۸۵٪ به نسبت تعداد اعضای هر حزب در پارلمان اروپا توزیع شود. علاوه بر این، بودجه عمومی هر حزب نمی‌تواند از ۷۵٪ هزینه‌های قابل بازپرداخت یک حزب اروپایی تجاوز کند (که به آن «نرخ تأمین مالی مشترک» گفته می‌شود). این بدان معناست که احزاب اروپایی موظفند ۲۵٪ از بودجه خود را از منابع خصوصی («منابع خود»)، مانند کمک‌های مالی یا کمک‌های اعضا تأمین کنند. همچنین مقررات ۲۰۰۴/۲۰۰۳ قانون‌هایی برای شفافیت مالی احزاب، محدودیت‌های اهدای مالی و ممنوعیت مخارج احزاب (از جمله ممنوعیت تأمین مالی مستقیم یا غیرمستقیم احزاب ملی و نامزدها) را وارد قوانین کرد.[۱۱]
۲۰۰۴–۲۰۰۷
[ویرایش]این مقررات بعداً با تصمیم دفتر پارلمان اروپا در ۲۹ مارس ۲۰۰۴[۱۲] شرح و بسط داده شدند و با مقررات ۱۵۲۴/۲۰۰۷ اصلاح شدند.[۱۳]
مقررات ۱۵۲۴/۲۰۰۷ به احزاب اروپایی اجازه داد تا بنیادهای سیاسی اروپایی وابسته راه‌اندازی کنن. نهادهایی مجزا که در بحث در مورد مسائل اروپایی، سازماندهی کنفرانس‌ها و انجام تحقیقات و پیوندهای سیاسی در سطح ملی همفکری و مشارکت داشته باشند. در نهایت، مقررات اصلاح شده به صراحت به احزاب اروپایی اجازه می‌دهد تا کمپین‌های برگزار شده برای انتخابات پارلمان اروپا را تأمین مالی کنند.
۲۰۱۴
[ویرایش]در اکتبر ۲۰۱۴، پارلمان اروپا و شورای اروپا مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ را تصویب کردند که جایگزین مقررات ۲۰۰۴/۲۰۰۳ شد و چارچوب احزاب و بنیادهای سیاسی اروپایی را از جمله با دادن وضعیت حقوقی اروپایی به آنها بازنگری کرد.[۱۴] همچنین مرجع احزاب سیاسی اروپایی و بنیادهای سیاسی اروپایی (APPF)[۱] را تأسیس کرد که یک نهاد مستقل به منظور ثبت، کنترل و اعمال تحریم‌ها علیه احزاب و بنیادهای اروپایی است.
۲۰۱۸–۲۰۱۹
[ویرایش]در ماه مه ۲۰۱۸، پارلمان و شورای اروپا مقررات ۲۰۱۸/۶۷۳ را تصویب کردند که جزئیات مقررات مربوط به ثبت احزاب و بنیادهای سیاسی و شفافیت در مورد برنامه‌های سیاسی و نشان احزاب را در مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ اصلاح کرد.[۱۵]
در ژوئن ۲۰۲۱، در راستای ماده ۳۸ مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴، چارلز گورن (از حزب اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌ها برای اروپا ALDE) و راینر ویلند (از حزب مردم اروپا ای‌پی‌پی) از کمیته امور قانون اساسی پارلمان اروپا (AFCO) پیش‌نویس گزارشی را در مورد اجرای این مقررات ارائه کردند. در رابطه با تأمین مالی، پیش‌نویس گزارش از کمیسیون و قانون‌گذاران دیگر خواست که تعریف تأمین مالی غیرمستقیم از احزاب و بنیادهای سیاسی اروپایی را برای احزاب ملی عضو شفاف کنند، ممنوعیت تأمین مالی کمپین‌های همه‌پرسی در مورد مسائل اروپایی را حذف کنند، و اجازه تأمین مالی احزاب اروپایی را از احزاب کشورهای غیر اروپایی را بدهند (که پس از برگزیت به این معنی بود که احزاب سیاسی در بریتانیا دیگر نمی‌توانستند احزاب اروپایی را تأمین مالی کنند).
سازمان‌ها
[ویرایش]ثبت احزاب
[ویرایش]ماده ۳ مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ معیارهای زیر را برای ثبت یک نهاد به عنوان یک حزب سیاسی اروپایی در APPF فهرست می‌کند:[۱۶]
- باید یک اتحاد سیاسی باشد، که در ماده ۲ به عنوان «همکاری ساختاریافته بین احزاب سیاسی و/یا شهروندان» تعریف شده است.[note ۲] علاوه بر این، دادگاه عمومی اتحادیه اروپا در رای نوامبر ۲۰۲۰ «ACRE v Parliament» حکم راند که «شهروند» ی که در مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ استفاده می‌شود به معنای «شهروندان اتحادیه» است و احزاب سیاسی خارج از اتحادیه اروپا نمی‌توانند به عنوان احزاب سیاسی به معنای مقررات ۱۱۴۱/۲۰۱۴ در نظر گرفته شوند زیرا آنها از شهروندان اتحادیه تشکیل نشده‌اند.[۱۷]
- باید مقری را در یک کشور عضو داشته باشد، همان‌طور که در اساسنامه آن مشخص شده است.
- احزاب عضو نهاد باید حداقل در یک چهارم کشورهای عضو، پارلمان اروپا، پارلمان‌های ملی، پارلمان‌های منطقه‌ای یا مجامع منطقه‌ای نماینده داشته باشند، یا آنکه احزاب عضوش باید در آخرین انتخابات یک چهارم کشورهای عضو، حداقل سه درصد از آرای پارلمان اروپا را برده باشند؛
- احزاب عضو آن نباید عضو یک حزب سیاسی اروپایی دیگر باشند.
- باید در برنامه‌ها و فعالیت‌هایش ارزش‌هایی را که اتحادیه بر آنها بنا شده است، همان‌طور که در ماده 2 TEU بیان شده است، رعایت کند.[۱۸]
- نهاد یا یا اعضای آن باید در انتخابات پارلمان اروپا شرکت کرده باشند، یا تمایل خود را برای شرکت در انتخابات بعدی پارلمان اروپا به‌طور علنی ابراز داشته باشند؛ و
- نباید اهداف سودآوری را دنبال کند.
علاوه بر این، ماده ۴ شرایط زیر را در مورد حاکمیت احزاب اروپایی اعمال می‌کند:[۱۹]
- اساسنامه نهاد باید مطابق با قوانین مربوط کشور عضوی که حزب در آن مقر دارد، باشد.
- اساسنامه باید شامل موارد زیر باشد:
- نام و نشان حزب (که باید به وضوح از سایر احزاب و بنیادهای اروپایی متمایز باشد)؛
- آدرس محل اقامت آن؛
- یک برنامه سیاسی که هدف نهاد را مشخص می‌کند؛
- بیانیه‌ای مبنی بر اینکه اهداف انتفاعی را دنبال نمی‌کند؛
- نام بنیاد سیاسی وابسته به آن و شرح روابط رسمی بین آنها (در صورت وجود)؛
- مشخص کردن سازمان اداری و مالی و تشریفات آن، به ویژه ارگانها و دفاتری که دارای اختیارات نمایندگی اداری، مالی و قانونی هستند و ضوابط مربوط به تشکیل، تصویب و تأیید حسابهای سالانه؛ و
- رویه داخلی که در صورت انحلال داوطلبانه آن باید دنبال شود.
- اساسنامه همچنین باید شامل مقرراتی در مورد تشکیلات درون حزبی باشد که حداقل موارد زیر را پوشش دهد:
- نحوه پذیرش، استعفا و حذف اعضای آن، به ضمیمه فهرست احزاب عضو آن؛
- حقوق و وظایف مرتبط با انواع عضویت و حق رای‌های مربوط؛
- اختیارات، مسئولیت‌ها و ترکیب هیئت‌های حاکمیتی آن، با تعیین معیارهای انتخاب نامزدها و نحوه انتصاب و عزل آنها.
- فرآیندهای تصمیم‌گیری داخلی آن، به ویژه رویه‌های رأی‌گیری و الزامات حد نصاب؛
- رویکرد آن به شفافیت، به ویژه در رابطه با حسابداری، حساب‌ها و کمک‌های مالی، حریم خصوصی و حفاظت از داده‌های شخصی؛ و
- رویه داخلی برای اصلاح اساسنامه آن.
عضویت
[ویرایش]احزاب سیاسی اروپایی عمدتاً از احزاب کشورهای عضو تشکیل شده‌اند. علاوه بر این، شهروندان اروپایی بسته به مفاد اساسنامه آن احزاب می‌توانند به عضویت برخی احزاب اروپایی درآیند.
احزاب سیاسی اروپایی
[ویرایش]احزاب ثبت شده اروپایی
[ویرایش]تا تاریخ فوریه ۲۰۲۴[بروزرسانی]، ده حزب اروپایی در APPF ثبت شده:[۲۰]
| حزب سیاسی اروپایی | سیاست‌ها | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نام | مخفف | رئیس حزب | دبیرکل | تاسییس | گروه سیاسی | بنیاد سیاسی اروپایی | طیف سیاسی | ایدئولوژی | ادغام اروپا | |
| حزب مردم اروپا | EPP | مانفرد وبر (آلمان) | تاناسیس واکولاس (یونان) | ۱۹۷۶ | فراکسیون حزب مردم اروپا EPP | مرکز مطالعات اروپایی ویلفرد مارتنز | راست | موکراسی مسیحی،محافظه‌کاری[۲۱]، محافظه‌کاری لیبرال[۲۲] | اروپاگرایی | |
| حزب سوسیالیست‌های اروپایی | PES | استفان لوون (سوئد) | آخیم پست (آلمان) | ۱۹۷۳ | اتحاد مترقی سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها S&D | بنیاد مطالعات مترقی اروپا | چپ میانه | سوشیال دموکراسی | اروپاگرایی | |
| حزب اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌ها برای اروپا | ALDE | تیمی دولی (ایرلند) و ایلهان کیوچوک (بلغارستان) | دیدریک د شاتزن | ۱۹۷۶ | بازسازی اروپا | مجمع لیبرال اروپا | میانه | لیرالیسم | اروپاگرایی | |
| حزب سبز اروپا | EGP | ملانی ووگل (فرانسه) و توماس وایتز (اتریش) | بندتا د مارته (ایتالیا) | ۲۰۰۴ | سبزها/EFA | بنیاد سبز اروپا | چپ تا چپ میانه | سیاست‌های سبز | اروپاگرایی | |
| حزب محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپایی | ECR Party | جورجا ملونی (ایتالیا) | آنتونیو جووردانو (ایتالیا) | ۲۰۰۹ | محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا ECR | جهت نو | راست تا راست تندرو[۲۸] | محافظه‌کاری[۲۹]، محافظه‌کاری ملی[۳۰]، لیبرالیسم اقتصادی[۳۱][۳۲] | بدبینی ملایم به اروپا[۳۳][۳۴] | |
| حزب هویت و دموکراسی | ID Party | خرولف اننمانس (بلژیک) | ۲۰۱۴ | هویت و دموکراسی | بنیاد هویت و دموکراسی | راست تا راست تندرو[۴۰] | محافظه‌کاری ملی، پوپولیسم راست | بدبینی به اروپا[۴۱] | ||
| حزب چپ اروپا | EL | والتر بایر (اتریش) | ۲۰۰۴ | چپ | تحول اروپا | چپ تا چپ تندرو | سوشیال دموکراسی،کمونیسم | بدبینی ملایم به اروپا[۳۴] | ||
| حزب دموکراتیک اروپا | EDP | فرانسوا بایرو (فرانسه) | ساندرو گوزی (ایتالیا) | ۲۰۰۴ | بازسازی اروپا | موسسه دموکرات‌های اروپایی | میانه | میانه‌گرایی | اروپاگرایی | |
| اتحاد آزاد اروپا | EFA | لورنا لوپز د لاکاله آریزی (اسپانیا) | جوردی سوله (اسپانیا) | ۱۹۸۱ | سبزها/EFA | بنیاد کپی‌ترها | خیمه بزرگ | منطقه‌گرایی، جدایی‌خواهی، منافع اقلیت‌های قومی | اروپاگرایی[۳۳] | |
| جنبش سیاسی مسیحی اروپا | ECPM | والریو گیلتچی (ملداوی، رومانی) | مارتن ون دو فلیرت (هلند) | ۲۰۰۲ | محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا ECR، فراکسیون حزب مردم اروپا EPP | سالوکس | راست میانه تا راست تندرو | راست مسیحی، محافظه‌کاری اجتماعی | بدبینی ملایم به اروپا[۳۳] | |
احزاب اروپایی سابق
[ویرایش]نهادهای زیر قبلاً در APPF ثبت شده بودند.[۴۲]
| حزب سیاسی اروپا | جدول زمانی | سیاست | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نام | مخفف | تأسیس | حذف از فهرست | طیف سیاسی | ایدئولوژی | ادغام اروپا | |
| اتحاد جنبش‌های ملی اروپا | AENM | ۲۰۰۹ | ۲۰۱۸[۴۳] | راست افراطی | ملی‌گرایی افراطی، پوپولیسم جناح راست | بدبینی شدید به اروپا | |
| اتحاد برای صلح و آزادی | APF | ۱۹۷۶ | ۲۰۱۸[۴۴] | راست افراطی[۴۵] | ملی‌گرایی افراطی،[۴۶] نئوفاشیسم[۴۷] | بدبینی شدید به اروپا | |
سایر نهادهای سیاسی
[ویرایش]نهادهای زیر هرگز واجد شرایط دریافت بودجه عمومی اروپا نبودند. برخی از آنها خود را حزب اروپایی می‌نامند، اما در معنای مصوبه ۱۱۴۱/۲۰۱۴ نمی‌توان به آنها حزب اروپایی گفت.
سازمان‌های فعال کنونی
[ویرایش]| نام | مخفف | تاسیس | ایدئولوژی | گروه سیاسی |
|---|---|---|---|---|
| حزب فدرالیست اروپا | EFP | ۲۰۱۱ | فدرالیسم اروپا،سوسیال لیبرالیسم | هیچ |
| حزب دزدان دریایی اروپا | PPEU | ۲۰۱۴ | حزب دزدان دریایی، آزادی اطلاعات، دموکراسی مشارکتی، اروپاگرایی | سبزها/EFA |
| سیاست حیوانات اتحادیه اروپا | APEU | ۲۰۱۴ | حقوق حیوانات، رفاه جانران | GUE/NGL |
| اروپا-دموکراسی-اسپرانتو | EDE | ۲۰۰۳ | حقوق زبانی، اسپرانتوگرایی | هیچ |
| جنبش دموکراسی در اروپا ۲۰۲۵ | DiEM25 | ۲۰۱۶ | هویت پان‌اروپایی، پساسرمایه‌داری، ترقی‌خواهی، سوسیال دموکراسی، محیط‌زیست‌گرایی، بوم‌فمنیسم، جایگزین جهانی‌شدن | هیچ |
| ولت اروپا | Volt | ۲۰۱۷ | فدرالیسم اروپا،سوسیال لیبرالیسم،ترقی‌خواهی، اروپا گرایی | Greens/EFA |
اتحادهای فعال کنونی
[ویرایش]| نام | مخفف | تاسیس | ایدئولوژی | گروه سیاسی | یادداشت |
|---|---|---|---|---|---|
| اتحاد اروپایی جنبش‌های انتقادی اتحادیه اروپا | TEAM | ۱۹۹۷ | شکاکیت به اروپا | GUE/NGL، سبزها/EFA، آی‌دی | اتحاد بدبینان به اروپا یا انجمن‌های انتقادی اتحادیه اروپا، شامل سازمان‌های مردم‌نهاد و احزاب سیاسی |
| چپ ضدسرمایه‌داری اروپا | EACL | ۲۰۰۰ | ضدسرمایه‌داری، سوسیالیسم، بدبینی ملایم به اروپا | GUE/NGL | اتحاد احزاب سیاسی چپ و ضدسرمایه‌داری |
| اقدام کمونیستی اروپا | ECA | ۲۰۲۳ | کمونیسم، مارکسیسم–لنینیسم، ضدسرمایه‌داری، بدبینی به اروپا، امپریالیسم‌ستیزی | Non-Inscrits | اتحاد احزاب مارکسیست-لنینیست، جانشین ابتکار احزاب کمونیست و کارگری |
| حزب فلسطین آزاد[۴۸] | FPP | ۲۰۲۴ | صهیونیسم‌ستیزی، اسلام، حقوق اقلیت‌ها، ترک‌هراسی | هیچ | اتحاد احزاب سیاسی اقلیت مسلمان |
| شبکه لیبرال اروپای جنوب شرقی | LIBSEEN | ۲۰۰۸ | لیبرالیسم | بازسازی اروپا | اتحاد احزاب لیبرال و اندیشکده‌های جنوب شرق اروپا |
| اتحاد چپ سبز اروپای مرکزی شرقی | CEEGLA | ۲۰۲۴ | سوسیالیسم دمکراتیک، سوسیال دموکراسی، ترقی‌خواهی، سیاست‌های سبز، ضدیت با پوتین | GUE/NGL S&D، سبزها/EFA | اتحاد سازمان‌ها و احزاب سیاسی جناح چپ و سبز در اروپای مرکزی و شرقی |
| حالا مردم | NTP | ۲۰۱۸ | سوسیالیسم دمکراتیک، اکوسوسیالیسم، پوپولیسم جناح چپ | GUE/NGL | اتحاد احزاب سیاسی چپ |
| کمیته همکاری جنبش کارگری شمال اروپا | SAMAK | ۱۸۸۶ | سوسیال دموکراسی | S&D | اتحاد احزاب سوسیال دموکرات و شوراهای کارگری در کشورهای شمال اروپا |
اتحادهای منحل شده
[ویرایش]- جبهه ملی اروپا (ENF): اتحاد احزاب افراطی ملی‌گرا و راست تندرو.
- یورونات: اتحاد احزاب راست افراطی و ملی‌گرای افراطی.
- ابتکار احزاب کمونیست و کارگری: اتحاد احزاب مارکسیست-لنینیست
- جنبش اصلاحات اروپایی: اتحادی از احزاب محافظه‌کار، طرفدار بازار آزاد و شکاک به اروپا.[۴۹]
جستارهای وابسته
[ویرایش]یادداشت‌ها
[ویرایش]- ↑ برای اشاره به آنها گاهی اصطلاح Europarty استفاده می‌شود، اما در اسناد رسمی از این نام پرهیز می‌شود. عبارت «حزب سیاسی در اتحادیه اروپا» بیشتر به یک حزب سیاسی ملی در یک کشور عضو اشاره دارد.
- ↑ ماده ۱ حزب سیاسی را اینگونه تعریف می‌کند: «انجمنی از شهروندان که اهداف سیاسی‌ای را دنبال می‌کنند و توسط نظام حقوقی حداقل یک کشور عضو به رسمیت شناخته شده یا بر اساس آن تأسیس شده».
پیوند به بیرون
[ویرایش]- مرجع احزاب سیاسی اروپا و بنیادهای سیاسی اروپا (APPF)
- صفحه پارلمان اروپا در مورد احزاب و بنیادهای سیاسی اروپایی
- انتشارات سرویس پژوهشی پارلمان اروپا در مورد احزاب سیاسی اروپایی
- رصدخانه تأمین مالی احزاب اروپایی (EPFO)
- نتایج انتخابات پارلمان اروپا در سال ۲۰۱۹ بر اساس حزب سیاسی اروپایی
منابع
[ویرایش]مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «European political party». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۲۴.
- ↑ "Political parties and political foundations at European level". European Parliament (به انگلیسی).
- ↑ "The statute and funding of European political parties and European political foundations". Article 2, Regulation (EU, Euratom) No. 1141/2014 of 22 October 2014 (به انگلیسی). European Parliament and Council of the European Union.
- ↑ "European political parties". European Parliament.
- ↑ "History". Party of the European Socialists. Retrieved 29 February 2024.
- ↑ "About ALDE". Alliance of Liberals and Democrats for Europe. Retrieved 29 February 2024.
- ↑ "Who we are". European People's Party. Retrieved 29 February 2024.
- ↑ "Treaty on European Union". Article Title II, Article G.E.41, Treaty No. OJ C 191 of 29 July 1992.
- ↑ "Treaty of Amsterdam amending the Treaty on European Union, the Treaties establishing the European Communities and certain related acts". Act of 10 November 1997.
- ↑ "Treaty of Nice amending the Treaty on European Union, the Treaties establishing the European Communities and certain related acts". Article 2.19, Treaty No. OJ C 80 of 10 March 2001 (به انگلیسی). p. 114.
- ↑ "The regulations governing political parties at European level and the rules regarding their funding". Regulation No. 2004/2003 of 4 November 2003 (به انگلیسی). The European Parliament and the Council of the European Union.
- ↑ Act of 4 November 2003.
- ↑ "The procedures for implementing Regulation (EC) No 2004/2003 of the European Parliament and of the Council on the regulations governing political parties at European level and the rules regarding their funding". Decision No. PE 339.509/BUR of 29 March 2004. Bureau of the European Parliament.
- ↑ "amending Regulation (EC) No 2004/2003 on the regulations governing political parties at European level and the rules regarding their funding". Regulation (EC) No. 1524/2007 of 18 December 2007. European Parliament and Council of the European Union.
- ↑ "The statute and funding of European political parties and European political foundations". Article 12, Regulation (EU, Euratom) No. 1141/2014 of 22 October 2014. European Parliament and Council of the European Union.
- ↑ "amending Regulation (EU, Euratom) No 1141/2014 on the statute and funding of European political parties and European political foundations". Regulation (EU, Euratom) No. 2018/673 of 3 May 2018. European Parliament and Council of the European Union.
- ↑ "The statute and funding of European political parties and European political foundations". Act of 22 October 2014.
- ↑ {{{litigants}}} (2020). Text
- ↑ "Treaty on European Union". Article 2, Treaty No. OJ C 202, 7.6.2016 of 13 December 2007.
- ↑ "The statute and funding of European political parties and European political foundations". Article 4, Regulation (EU, Euratom) No. 1141/2014 of 22 October 2014. European Parliament and Council of the European Union.
- ↑ "Registered parties". Authority for European Political Parties and European Political Foundations. Retrieved 24 May 2024.
- ↑ Slomp, Hans (26 September 2011). Europe, A Political Profile: An American Companion to European Politics. ABC-CLIO. p. 246. ISBN 978-0-313-39182-8. Retrieved 20 September 2018.
- ↑ Nordsieck, Wolfram (2019). "European Union". Parties and Elections in Europe. Archived from the original on 2 December 2023. Retrieved 7 June 2024.
- ↑ Carolan, Ciara (10 April 2024). "Qatargate: Right-wing MEPs voted en masse against key anti-corruption measures". The Brussels Times. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Bullens, Lara (4 June 2024). "European parliamentary elections: What a right-wing surge could mean for the EU". France 24. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Alonso, Aida (8 March 2024). "The European Free Alliance sets out its key demands ahead of elections". Euronews. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Barigazzi, Jacopo; Sorgi, Gregorio (21 June 2023). "Italy has won migration. It's aiming for Europe next". Politico EU. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Gotev, Georgi (6 May 2024). "The Brief – Looking back before we vote". Euractiv. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ [۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷]
- ↑ "The Kremlin 'hosts' the European extreme right". OSW. 25 March 2015. Retrieved 15 March 2016.
- ↑ Alan Siaroff (2019). Comparative European Party Systems: An Analysis of Parliamentary Elections Since 1945. Taylor & Francis. p. 469. ISBN 978-1-317-49876-6.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامNordsieck2وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Baker, David; Schnapper, Pauline (2015). Britain and the Crisis of the European Union. Springer. p. 87. ISBN 978-1-137-00520-5.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامDemetriouوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Whitaker, Richard; Lynch, Philip (2014). "Understanding the Formation and Actions of Eurosceptic Groups in the European Parliament: Pragmatism, Principles and Publicity". Government and Opposition (به انگلیسی). 49 (2): 232–263. doi:10.1017/gov.2013.40. ISSN 0017-257X.
{{cite journal}}:|hdl-access=requires|hdl=(help) - ↑ Carolan, Ciara (10 April 2024). "Qatargate: Right-wing MEPs voted en masse against key anti-corruption measures". The Brussels Times. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Bullens, Lara (4 June 2024). "European parliamentary elections: What a right-wing surge could mean for the EU". France 24. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Alonso, Aida (8 March 2024). "The European Free Alliance sets out its key demands ahead of elections". Euronews. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Barigazzi, Jacopo; Sorgi, Gregorio (21 June 2023). "Italy has won migration. It's aiming for Europe next". Politico EU. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ Gotev, Georgi (6 May 2024). "The Brief – Looking back before we vote". Euractiv. Retrieved 5 June 2024.
- ↑ [۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹]
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامFLS2وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Registered parties". Authority for European Political Parties and European Political Foundations. Retrieved 29 February 2024.
- ↑ "To remove Alliance of European National Movements from the Register". Act of 29 August 2018.
- ↑ "To remove Alliance for Peace and Freedom from the Register". Act of 13 September 2018.
- ↑ Mützel, Daniel (27 April 2016). "European Parliament funding of neo-Nazi conference rings alarm bells". EURACTIV. Retrieved 3 August 2019.
- ↑ "The Kremlin 'hosts' the European extreme right". osw.waw.pl. 25 March 2015. Retrieved 15 March 2016.
- ↑ Shaffer, Ryan (2018). "Pan-European thought in British fascism: the International Third Position and the Alliance for Peace and Freedom". Patterns of Prejudice. 52: 78–99. doi:10.1080/0031322X.2017.1417191.
The APF was founded in 2015 as a pan-European political party that included dozens of leading fascist officials from parties throughout Europe...
- ↑ "Free Palestine Party".
- ↑ "Movement for European Reform". Movement for European Reform. 2007. Archived from the original on 2008-05-15. Retrieved 2008-05-27.