مهتابی (معماری) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مهتابی فضای بدون سقفی است که بالاتر از سطح حیاط قرار میگیرد. دیوارهای این فضا نماسازی میشود و به این ترتیب به ایوانی شباهت پیدا میکند که سقف آن را برداشتهاند. این فضا معمولاً از سه طرف بسته و از جهت چهارم به فضای باز مشرف است.
در فرهنگ پارسی مهتابی به ایوان کوچک گویند.[۱]ایوانکی که بخشی و یا همه آن از ساختمان بیرون زده است.[۲]و در فرهنگ معماری سطحی در ارتفاع که از یک دیوار ساختمان بیرون زده است و دور آن با جان پناه یا نرده بسته شده است.[۳]
منابع
[ویرایش]پیرنیا، محمدکریم. سبکشناسی معماری ایرانی. چاپ اول. نشر پژوهنده. ۱۳۸۲.