نزار بن المستنصر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابومنصور نزار المصطفی لدین الله
دینار طلایی که نام نزار را در خود دارد، ضرب سال ۱۰۹۵ (اسکندریه)
زادهٔ	۲۶ سپتامبر ۱۰۴۵ قاهره، مصر
درگذشت	نوامبر/دسامبر ۱۰۹۵ قاهره، مصر
علت مرگ	قرار دادن در بین دیوار
عنوان	اولین امام نزاریه
دوره	۱۰۹۴–۱۰۹۵
پس از	المستنصر
پیش از	علی الهادی بن نزار (در غیبت)
پدر	المستنصر
خانواده	دودمان فاطمی

بخشی از مجموعه مباحث تشیع دربارهٔ: اسماعیلیه
مفاهیم قرآن ظاهر باطن نور پیر عقل علم حجت داعی دعوت تقیه اعداد خدافراگیردانی تناسخ
اصول هفتگانه عشق به محمد و اهل بیت مطهرات نماز زکات روزه حج جهاد
تاریخ مستعلیه و نزاریه شعیب نبی شعیب سبعیه قرمطیان ابوسعید جنابی ابوطاهر جنابی خلافت فاطمیان الموت منشور بغداد قاضی نعمان ناصرخسرو اروی صلیحی ذؤیب بن موسی نزاریه مستعلیه حافظی باطنیه حسن صباح حشاشین الموت دژ لمسر قلعه الموت قلعه مصیاف رشیدالدین سینان ستبانث پیر صدرالدین بوسزورمنی آقاخان جماعت‌خانه دعای مقدس
ائمه قدیم علی حسن حسین سجاد باقر جعفر صادق اسماعیل محمد وفی احمد تقی محمد عبدالله زکی عبیدالله مهدی قائم منصور معز عزیز حاکم ظاهر مستنصر نزار / احمد مستعلی امیر بن مستعلی طیب ابوالقاسم
ائمه نزاری و داعیان طیبی   نزاریه کریم آقاخان طیبیه-مستعلیه بهره داوودیه مفضل سیف‌الدین بهره سلیمانیه فخری عبدالله بهره علویه حاتم زکی‌الدین
درگاه اسلام
ن ب و

نِزار بن المستنصر (نام کامل: أبومنصور نزار بن معاذ المصطفی لدین الله) شاهزاده فاطمی و بزرگترین پسر خلیفه هشتم خلافت فاطمیان و امام هجدهم اسماعیلیه، المستنصر بود. هنگامی که پدرش در دسامبر ۱۰۹۴ میلادی درگذشت، وزیر قدرتمند افضل شاهنشاه، برادر کوچک‌تر نزار، المستعلی بالله را در قاهره به خلافت رساند، و ادعاهای نزار و دیگر پسران بزرگتر المستنصر را محکوم کرد. نزار از قاهره فرار، و سپس قیام کرد، او اسکندریه را تصرف نمود و در آن‌جا به عنوان خلیفه با نام سلطنتی المصطفی الدین الله (به عربی: المصطفی لدین الله، به رومی: al-Muṣṭafā li-Din Allah) خلافت کرد. در اواخر سال ۱۰۹۵ میلادی شکست خورد و در قاهره اسیر شد و در آن‌جا در یک زندان انفرادی تا هنگام مرگ در قفل و زنجیر شد.

در طول قرن دوازدهم، برخی از نوادگان واقعی یا ادعایی نزار تلاش کردند، بدون موفقیت، تاج و تخت را از دست خلفای فاطمی بگیرند. بسیاری از اسماعیلیان، به ویژه در ایران سلجوقی، امامت مستعلی را رد کردند و نزار را امام برحق دانستند. در نتیجه از حاکمیت دینی خلافت فاطمی جدا شدند و شاخه نزاری اسماعیلیه را با سلسله امامان خود که مدعی‌ تبار نزار بودند، تأسیس کردند. این خط تا امروز در شخص آقاخان ادامه دارد.

• ویلیام بوردهی (۱۳۶۴=)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
• محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)

این یک مقالهٔ خرد تاریخ است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.