بنارس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Varanasi
	Varanasi
	Banaras - The cultural capital of India
	— city —
	Varanasi محل Varanasi; در Uttar Pradesh and هند
مختصات	۲۵°۱۶′۵۵″شمالی ۸۲°۵۷′۲۳″شرقی / ۲۵٫۲۸۲°شمالی ۸۲٫۹۵۶۳°شرقی
کشور	هند
ایالت	Uttar Pradesh
بخش	Varanasi
Mayor	Kaushlendra Singh (حزب مردم هند)
جمعیت; • تراکم جمعیت; • منطقه شهری	۳, ۶۸۲, ۱۹۴ (۲۰۱۱); • ۲٬۳۹۹ بر کیلومتر مربع (۶٬۲۱۳ بر مایل مربع); • ۱٬۵۹۹٬۲۶۰
نسبت جنسیت‌ها	۰٫۹۲6 (2011) نر/ماده (جنس)
میزان باسوادی	۷۷٫۰5 (2011)%
زبان‌های رسمی	زبان هندی، زبان انگلیسی، زبان اردو
منطقه زمانی	آی‌اس‌تی (یوتی‌سی ۵:۳۰+)
مساحت; • ارتفاع از سطح دریا	۱٬۵۵۰ کیلومتر مربع (۶۰۰ مایل مربع); • ۸۰٫۷۱ متر (۲۶۴٫۸ فوت)
• کد پستی	• 221 001 to ( area code)
• پیش‌شماره	• +۰۵۴۲
• یوان/لوکد	• VNS
	Footnotes شهر مقدس هندوستان;
وبگاه	www.nnvns.org/

بِنارس یا بَنارَس (به هندی: बनारस) , (به اردو: بنارس) یا واراناسی شهری بر کرانه چپ رود گنگ در جنوب شرقی ایالت اوتار پرادش هند است. این شهر از مراکز دینی عمده هندوان است و در نزد بوداییان و پیروان آیین جین نیز مقدس است.^[۴]

بنارس از شهرهای مهم تاریخی، فرهنگی و تجاری هند، و از مراکز قدیمی و مهم شیعیان شبه قاره هند به‌شمار می‌رود.

واژه بنارس، شکل دیگر واژه وارانسی است. برخی این نام را برگرفته از نام دو رودخانه ورونه و آسی می‌دانند، که پایه علمی ندارد. از دیگر نام‌های معروف آن کاشی است که ظاهراً از نام یکی از قبایل آریایی نژاد آن منطقه برگرفته شده‌است و به اعتقاد عموم مفهوم براق و درخشان دارد. در زمان اورنگ زیب شهر رسماً محمدآباد نامیده شد ولی با انقراض بابریان این نام به فراموشی سپرده شد.^[۵]

پیشینه

بنارس در سال ۵۹۰ق به تصرف معزالدین محمد سام درآمد و بسیاری از بتهای معابد متعدد آن نابود و شهر ویران شد. بابر در ۹۳۶ق آن را گرفت. در دوره اکبرشاه، راجه جی سینگه معابد متعدد و رصدخانهای در آنجا ساخت. اورنگ زیب مسجدی به جای یکی از معابد قریم هندی آن بنا نهاد. در ۱۷۷۵م بنارس به بریتانیا واگذار گردید و در ۱۹۵۰م جزء اتحادیه هند شد.^[۴]

از آنجا که بنارس بر سر راه ارتباطی مراکز مهم علمی و ادبی چون آگره، لکهنو، عظیم‌آباد و جونپور قرار داشت، به یکی از محل‌های مهم تجمع شعرا، ادبا و دانشمندان تبدیل شد. شاعران و ادبای فارسیگوی بسیاری در زمان اکبرشاه، جهانگیرشاه و شاه جهان، اهل بنارس بودند یا در آنجا زندگی می‌کردند. بنارس امروزه نیز از مراکز آموزش زبان فارسی است. هم‌اکنون زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا سطح دکتری تدریس می‌شود و در مدرسه دینی الجامعةالسلفیة این شهر نیز طلاب فارسی می‌آموزند.^[۵]

در مراسم مذهبی هندوها در این شهر بیش ۴۰۰۰۰ جسد سوزانده می‌شود و تعداد زیادی جسد هم تحت عنوان (اجساد طرد شده) در رودخانه گنگ رها می‌شوند، که به مرور زمان فاسد شده یا خوراک حیوانات می‌شوند.^{^{[نیازمند منبع]}}