والتر ماتزاری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

والتر ماتزاری
والتر ماتزاری در سال ۲۰۱۴
اطلاعات شخصی
نام کامل والتر ماتزاری
زادروز ۱ اکتبر ۱۹۶۱ ‏(۶۳ سال)
زادگاه سان وینچنزو ، لیورنو، ایتالیا
قد ۱٫۷۷ متر (۵ فوت ۱۰ اینچ)
پست هافبک
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی (گل)
۱۹۸۱–۱۹۸۲ دلفینو پسکارا ۲۶ (۴)
۱۹۸۲ کالیاری ۴ (۰)
۱۹۸۲–۱۹۸۳ رجینا ۱۲ (۱)
۱۹۸۳ فیورنتینا ۰ (۰)
۱۹۸۳–۱۹۸۸ امپولی ۹۱ (۴)
۱۹۸۸–۱۹۸۹ لیکاتا ۸ (۰)
۱۹۸۹–۱۹۹۰ مودنا ۲۱ (۰)
۱۹۹۰–۱۹۹۱ نولا ۳۰ (۳)
۱۹۹۱–۱۹۹۲ ویارجیو ۱۱ (۰)
۱۹۹۲–۱۹۹۴ اسیرله ۳۲ (۱)
۱۹۹۴–۱۹۹۵ تورس ۹ (۰)
مجموع ۲۴۴ (۱۳)
دوران مربیگری
۲۰۰۱–۲۰۰۲ اسیرله
۲۰۰۲–۲۰۰۳ پیستویزه
۲۰۰۳–۲۰۰۴ لیورنو
۲۰۰۴–۲۰۰۷ رجینا
۲۰۰۷–۲۰۰۹ سمپدوریا
۲۰۰۹–۲۰۱۳ ناپولی
۲۰۱۳–۲۰۱۴ اینتر میلان
۲۰۱۶–۲۰۱۷ واتفورد
۲۰۱۸–۲۰۲۰ تورینو
۲۰۲۱–۲۰۲۲ کالیاری
۲۰۲۳–۲۰۲۴ ناپولی
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

والتر ماتزاری (زاده ۱ اکتبر ۱۹۶۱) بازیکن سابق فوتبال و سرمربی فعلی فوتبال اهل ایتالیا است.

از باشگاه های که وی در آن بازی کرده‌ است می توان به باشگاه فوتبال کالیاری ، فیورنتینا ، امپولی و مودنا اشاره کرد. همچنین وی در تیم های اینتر میلان ،واتفورد ، تورینو ، کالیاری و ناپولی سابقه مربیگری دارد.

دوران بازیگری

[ویرایش]

وی دوران بازیگری خود را در تیم جوانان فولونیکا آغاز کرد و سپس به جوانان فیورنتینا پیوست جایی که لقب «آنتونونی جدید» به او داده شد. او سپس به تیم‌های پسکارا، کالیاری و رجیو امیلیا منتقل شد و سپس به امپولی پیوست و ۵ فصل در آنجا ماند. در فصل ۸۶–۱۹۸۵ در اولین صعود امپولی به سری آ حضور داشت. در ۸۹–۱۹۸۸ او به لیکاتا و سپس به مودنا پیوست و با مودنا قهرمانی سری سی را کسب کرد. و سپس در نولا، ویارجیو و آچیریاله … با آچیریاله او توانست به سری بی صعود کند. آخرین فصل دوران بازی او در تورس بود.

مربیگری

[ویرایش]

وی به عنوان دستیار و کارشناس در کنار رنزو اولیویری کار خود را در بولونیا و سپس ناپولی آغاز کرد و با نوشتن یک رساله مجوز مربیگری درجه یک را کسب نمود. بعد از سرمربیگری در روزوبلو (لقب بولونیا)، او سرمربی آچیریاله در سری سی شد و مقام نهم را کسب کرد و سپس در پیستویا در سری سی نیز به مقام دهم رسید.

لیوورنو و رجینا

[ویرایش]

در فصل ۰۴–۲۰۰۳ او به عنوان سرمربی لیورنو در سری بی انتخاب شد و تیم زادگاهش را خیلی زود به سری آ رساند. سال بعد او به رجینا رفت و سه سال در آنجا گذراند. در ۰۵–۲۰۰۴، در اولین فصل حضورش در رجینا با وجود کمبودهای فراوان، آمارانتو (لقب رجینا) را به مقام دهم رساند. در فصل بعد، با وجود شروعی بد توانست رجینا را در سری آ نگه دارد. در ۰۷–۲۰۰۶ در روز پایانی، توانست بر جریمه ۱۵ امتیازی (که در طول فصل به ۱۱ امتیاز کاهش یافت) که به‌دلیل حضور تیم در ماجرای کالچوپولی به تیم تحمیل شده بود چیره شود و تیم را در سری آ نگاه دارد. بدون این جریمه، تیم می‌توانست به جام یوفا راه یابد.

سامپدوریا

[ویرایش]

در ۱ ژوئن ۲۰۰۷، ماتزاری با قراردادی دو ساله با امکان تمدید به عنوان سرمربی سامپدوریا انتخاب شد. در اولین فصل حضور در سامپدوریا، با کسب نتایجی خوب در لیگ تیم را به جام یوفا ۰۹–۲۰۰۸ رساند و لیگ را با کسب ۶۰ امتیاز و عنوان ششمی به پایان برد. در آن فصل آنتونیو کاسانو به عنوان بازیکن قرضی از رئال مادرید به سامپدوریا پیوسته بود و سپس در پایان فصل قرارداد خود را دائمی کرد. فصل بعد برای سامپدوریا با نتایج منفی همراه بود. رقابت در لیگ با مشکلاتی همراه بود و تیم با رتبه پایینی لیگ را به پایان برد. تیم هر دو مسابقه دربی در لیگ مقابل جنوا را واگذار کرد (۳–۱ و ۱–۰). در جام یوفا در مرحله یک شانزدهم، هر دو بازی را به متالیست خارکف باختند و حذف شدند. در فینال جام حذفی هم در ضربات پنالتی مغلوب لاتزیو شدند. در همان زمان شایعات رفتن ماتزاری از سامپدوریا بیشتر و بیشتر می‌شد. در ۳۱ می ۲۰۰۹ ماتزاری اعلام کرد که بعد از بازی آخر لیگ مقابل پالرمو، قرارداد خود را با سامپدوریا تمدید نمی‌کند و این آخرین باری است که روی نیمکت سرمربیگری سامپدوریا می‌نشیند.

ماتزاری به عنوان سرمربی ناپولی در سال ۲۰۱۲

ناپولی

[ویرایش]

در ۶ اکتبر ۲۰۰۹، پس از گذشت چند هفته از شروع لیگ، ماتزاری به عنوان جانشین روبرتو دونادونی هدایت ناپولی را بر عهده گرفت. ۱۱ سال پس از تجربهٔ همکاری با رنزو اولیویری در ناپولی، او قراردادی به ارزش ۱٫۳ میلیون یورو تا ۲۰۱۱ بست. او اولین حضورش بر روی نیمکت آبی‌ها را در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۹ در دیدار مقابل بولونیا در سن پائولو تجربه کرد که با پیروزی ۲–۱ و گل‌های کوالیارلا و ماجو صورت گرفت هرچند بازیکنان ناپولی در ابتدای مسابقه با مشکلاتی روبرو شدند. در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۹ در دیدار ناپولی مقابل کیه وو او دویستمین حضورش در سری آ به عنوان مربی را جشن گرفت، دیداری که به پیروزی ۲–۰ آبی‌ها انجامید و دهمین بازی بدون باخت متوالی ماتزاری از زمان حضور در ناپولی بود. تحت مربیگری او، ناپولی در نیم فصل اول به رتبه سوم رسید چیزی که در ۱۸ سال گذشته بی‌سابقه بود. اولین شکست ماتزاری، در جام حذفی مقابل یوونتوس (۳–۰ در تورین) رقم خورد و رکورد ۱۳ بازی بدون شکست آن‌ها را قطع کرد. اولین شکست در لیگ، در زمین اودینزه در ۷ فوریه ۲۰۱۰ (۳–۱) و پس از ۱۵ بازی بدون شکست (۸ برد و ۷ مساوی) رقم خورد که این آمار با رکورد ۱۶ بازی بدون شکست ناپولی در فصل ۹۰–۱۹۸۹ (دومین سال قهرمانی ناپولی) فقط یک بازی اختلاف داشت. او رکورد بیشترین امتیاز تاریخ باشگاه ناپولی در سیستم ۳ امتیاز برای هر برد، را شکست و با پیروزی ۲–۱ بر کیه وو در ۲ می ۲۰۱۰، دو هفته پیش از پایان لیگ صعود تیم را به یورولیگ قطعی کرد. ناپولی فصل را با ۵۹ امتیاز و رتبه ۶ به پایان برد. در ۵ می ۲۰۱۰ جایزه لیاقت ورزشی شهر ناپل را برد و در ۲۲ می قرارداد خود را تا ۲۰۱۳ تمدید کرد. فصل جدید با دور مقدماتی یورو لیگ آغاز شد و آبی‌ها با دو پیروزی مقابل تیم سوئدی الفسبورگ (۱–۰ در ناپل و ۲–۰ در سوئد) از این مرحله عبور کردند. لیگ هم با تساوی ۱–۱ مقابل فیورنتینا در آرتمیو فرانکی آغاز شد. در ۵ اکتبر، با پیروزی ۲–۰ مقابل رم به ۱۳ سال نتایج ضعیف مقابل رم پایان داد و در یکسالگی حضورش در ناپولی روزنامه ال ماتینو، ماتزاری را بهترین مربی ناپولی از دهه ۹۰ به بعد انتخاب کرد. در یورولیگ، ناپولی تنها تیم ایتالیایی بود که توانست به مرحله گروهی راه یابد اما در اولین بازی دور حذفی با باخت مقابل ویارئال حذف شدند. در ۱۵ می ۲۰۱۱، ناپولی با کسب تساوی ۱–۱ مقابل اینتر، رتبه سومی خود را قطعی کرد و ۲۱ سال پس از دوران مارادونا، دوباره توانست راهی لیگ قهرمانان اروپا شود. در ۳۰ می ۲۰۱۱، ماتزاری جایزه آرتزو را از طرف انجمن مربیان آرتزو از آن خود کرد. در ۲۵ اوت ۲۰۱۱، قرعه کشی مرحله گروهی لیگ قهرمانان صورت گرفت و ناپولی که در سید چهارم قرار گرفته بود در گروهی سخت با بایرن مونیخ، منچسترسیتی و ویارئال همگروه شد. در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۱ماتزاری اولین تجربه لیگ قهرمانان خود را مقابل منچسترسیتی روبرتو مانچینی با تساوی ۱–۱ به پایان برد. حضور ناپولی در لیگ قهرمانان با نتایج خوبی همراه بود و تیم با پیروزی ۲–۰ بر ویارئال در آخرین بازی مرحله گروهی به دور بعد صعود کرد. ناپولی با کسب رتبه دوم پس از بایرن مونیخ، به طرز شگفت‌آوری دو تیم مدعی دیگر را حذف کرد. در دور بعد ناپولی، چلسی را ملاقات کرد: بعد از یک پیروزی بزرگ ۳–۱ در ناپل، تیم ماتزاری در بازی برگشت در وقت اضافه شکست ۴–۱ را تحمل کرد و از مسابقات بیرون رفت. اگرچه نتایج ناپولی در اروپا، در لیگ تکرار نشد و آن‌ها لحظات سختی را در لیگ گذراندند و درحقیقت مردان والتر ماتزاری به سختی رتبه پنجم را کسب کردند، رتبه‌ای که آن‌ها را از فصل بعد لیگ قهرمانان محروم کرد. اگرچه این رتبه آن‌ها را به مرحله پلی آف لیگ اروپا ۱۳–۲۰۱۲ می‌رساند اما آن‌ها با قهرمانی در جام حذفی هم توانستند سهمیه مرحله اول لیگ اروپا را کسب کنند. در ۲۰ می ۲۰۱۲، ماتزاری اولین جام خود را با شکست ۲–۰ یوونتوس در فینال جام حذفی کسب کرد و توانست پس از ۲۵ سال این جام را به بولتن افتخارات ناپولی بازگرداند. در فصل ۱۳–۲۰۱۲، پس از شکست در سوپرکاپ ایتالیا مقابل یوونتوس در پکن، ماتزاری توانست ناپولی را با کسب ۷۸ امتیاز و رتبه دوم لیگ به‌طور مستقیم به مرحله گروهی لیگ قهرمانان برساند، ضمن اینکه رکورد امتیازات و رتبهٔ دو فصل پیش خود را ارتقا دهد. در پایان فصل، با پایان قرارداد، ماتزاری پایان تجربه مربیگری اش در ناپل را اعلام کرد.

اینتر

[ویرایش]
ماتزاری به عنوان مربی اینتر میلان در سال ۲۰۱۴ قبل از بازی مقابل دنیپرو در لیگ اروپا

ماتزاری در ۲۴ می ۲۰۱۳ پس از اینکه آندره آ استراماچونی به دلیل عملکرد ضعیف در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ برکنار شد، رسماً به عنوان سرمربی اینتر منصوب شد. [۱]در ۲ ژوئیه ۲۰۱۴ وی قرادادش را تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ تمدید کرد.[۲]

او پس از یک سری نتایج ناامید کننده سرانجام در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۴ توسط اینتر اخراج شد و باشگاه را در درحالی که در جایگاه نهم قرار داشت ترک کرد.[۳][۴][۵]

واتفورد

[ویرایش]

در ۲۱ مه ۲۰۱۶، واتفورد تایید کرد که با ماتزاری به توافق رسیده اند تا وی از ۱ ژوئیه ۲۰۱۶ با قراردادی سه ساله سرمربی این تیم شود.[۶] او به باشگاهی ملحق شد که متعلق به هموطنش جیامپائولو پوزو بود و بدون اینکه بتواند انگلیسی صحبت کند کار می کرد.[۷]

ماتزاری در آن فصل با واتفورد در رده هفدهم یعنی یک پله بالاتر از سقوط لیگ را به پایان برد.[۸] در ۱۷ می ۲۰۱۷ اعلام شد که قرارداد او در پایان اولین فصل حضورش در این باشگاه فسخ خواهد شد.[۹]

تورینو

[ویرایش]

در ۴ ژانویه ۲۰۱۸، ماتزاری به عنوان سرمربی تورینو منصوب شد و جایگزین سینیشا میهایلوویچ شد. وی با کسب مقام هفتم در فصل ۱۹-۲۰۱۸ با تورینو به لیگ اروپا صعود کرد، جایی که آنها در مرحله پلی آف توسط ولورهمپتون واندررز حذف شدند.

ماتزاری در ۴ فوریه ۲۰۲۰ پس از شکست‌های متوالی ۰-۷ و ۰-۴ مقابل آتالانتا و لچه، اخراج شد.[۱۰][۱۱]

کالیاری

[ویرایش]

در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ماتزاری قراردادی سه ساله با باشگاه کالیاری به عنوان سرمربی جدید آنها امضا کرد و جایگزین لئوناردو سمپلیچی شد.[۱۲] ماتزاری در دوران سرمربیگری خود نتوانست عملکرد خود را بهبود بخشد و در سه بازی مانده به پایان تیم وی با خطر سقوط مواجه شد که منجر به اخراج ماتزاری در ۲ می ۲۰۲۲ شد.[۱۳]

بازگشت به ناپولی

[ویرایش]

در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ناپولی با قراردادی ۷ ماهه، ماتزاری را به عنوان سرمربی جدید خود منصوب کرد و جایگزین رودی گارسیا شد که بازگشت ماتزاری پس از ده سال به ناپولی بود.[۱۴] بعد از ۳ ماه او در ۱۹ فوریه ۲۰۲۴ پس از تساوی ۱-۱ خانگی مقابل جنوا برکنار شد.[۱۵]

آمار مربیگری

[ویرایش]

تا تاریخ ۱۷ فوریه ۲۰۲۴ [۱۶]

تیم کشور از تاریخ تا آمار
بازی برد مساوی باخت گل+ گل- تفاضل برد %
آچیرئاله ایتالیا 17 September 2001 4 June 2002 ۳۱ ۱۰ ۱۰ ۱۱ ۳۲ ۳۱ ۱+ ۰۳۲
پیستوریزه 4 June 2002 8 June 2003 ۳۹ ۱۲ ۱۱ ۱۶ ۳۵ ۴۵ ۱۰− ۰۳۱
لیورنو 8 June 2003 15 June 2004 ۴۷ ۲۰ ۲۰ ۷ ۷۶ ۴۶ ۳۰+ ۰۴۳
رجینا 15 June 2004 28 May 2007 ۱۲۳ ۳۷ ۳۹ ۴۷ ۱۴۰ ۱۷۳ ۳۳− ۰۳۰
سمپدوریا 31 May 2007 1 June 2009 ۹۹ ۳۸ ۲۹ ۳۲ ۱۳۴ ۱۱۷ ۱۷+ ۰۳۸
ناپولی 6 October 2009 20 May 2013 ۱۸۲ ۸۹ ۵۰ ۴۳ ۲۹۲ ۲۰۳ ۸۹+ ۰۴۹
اینتر میلان 24 May 2013 14 November 2014 ۵۸ ۲۵ ۲۱ ۱۲ ۹۹ ۵۷ ۴۲+ ۰۴۳
واتفورد انگلستان 1 July 2016 21 May 2017 ۴۱ ۱۲ ۷ ۲۲ ۴۳ ۷۱ ۲۸− ۰۲۹
تورینو ایتالیا 4 January 2018 4 February 2020 ۹۰ ۳۷ ۲۵ ۲۸ ۱۳۲ ۱۰۹ ۲۳+ ۰۴۱
کالیاری 15 September 2021 2 May 2022 ۳۵ ۷ ۹ ۱۹ ۳۱ ۵۹ ۲۸− ۰۲۰
ناپولی 14 November 2023 19 February 2024 ۱۷ ۶ ۳ ۸ ۱۶ ۲۴ ۸− ۰۳۵
مجموع ۷۶۱ ۲۹۲ ۲۲۴ ۲۴۵ ۱٬۰۳۰ ۹۳۵ ۹۵+ ۰۳۸

افتخارات

[ویرایش]

مربی

[ویرایش]

سمپدوریا[۱۷]

[ویرایش]

ناپولی[۱۸]

[ویرایش]
  • نایب قهرمان سوپرکاپ ایتالیا: ۲۰۱۲ و ۲۰۲۳
  • نایب قهرمان سری آ: ۱۳-۲۰۱۲

فردی

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "FC Internazionale club statement". 24 May 2013. Archived from the original on 7 June 2013. Retrieved 25 May 2013.
  2. "Inter firm up Mazzarri commitment". UEFA. 2 July 2014. Retrieved 22 March 2020.
  3. "FC INTERNAZIONALE CLUB STATEMENT". FC Internazionale Milano. 14 November 2014. Archived from the original on 31 January 2015. Retrieved 14 November 2014.
  4. "Internazionale sack head coach Walter Mazzarri after 17 months in charge". The Guardian. 14 November 2014. Retrieved 14 November 2014.
  5. "Inter Milan: Head coach Walter Mazzarri sacked". BBC Sport. 14 November 2014. Retrieved 14 November 2014.
  6. "OFFICIAL: Walter Mazzarri Appointed Head Coach at Watford". Watford F.C. 21 May 2016. Retrieved 21 May 2016.
  7. "Watford 2016/17 Premier League season review". Sky Sports. 21 May 2017. Retrieved 22 March 2020.
  8. "Watford 2016/17 Premier League season review". Sky Sports. 21 May 2017. Retrieved 22 March 2020.
  9. "Statement: Walter Mazzarri". Watford F.C. 17 May 2016. Retrieved 17 May 2016.
  10. "Official: Longo in for Mazzarri at Torino". Football Italia. 4 February 2020.
  11. "UFFICIALE: Torino, Moreno Longo nuovo allenatore granata". torinofc.it. 4 February 2020. Retrieved 4 February 2020.
  12. "Mazzarri nuovo allenatore del Cagliari" (به ایتالیایی). Cagliari Calcio. 15 September 2021. Archived from the original on 16 March 2022. Retrieved 15 September 2021.
  13. "Comunicato della Società". Cagliari Calcio. 2 May 2022. Archived from the original on 3 May 2022. Retrieved 2 May 2022.
  14. "Napoli name Mazzarri as new coach". Reuters. 14 November 2023. Retrieved 14 November 2023.
  15. Hayes, Apollo (19 February 2024). "Napoli sack Mazzarri and bring in Calzona, no Hamsik return". football-italia.net. Retrieved 19 February 2024.
  16. "Walter Mazzarri career sheet". footballdatabase. Retrieved 18 January 2021.
  17. "W. Mazzarri". Soccerway. Retrieved 31 March 2016.
  18. "W. Mazzarri". Soccerway. Retrieved 31 March 2016.
  19. "Mazzarri vince il Premio Bearzot" (به ایتالیایی). sport.libero.it. 28 March 2012. Retrieved 25 April 2016.

پیوند به بیرون

[ویرایش]