واهاگن داوتیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واهاگن داوتیان
نام اصلی
واهاگن آرمناکی داوتیان
زاده۱۵ اوت ۱۹۲۲
آراپگیر، ارمنستان غربی
درگذشته۲۱ فوریهٔ ۱۹۹۶ (۷۳ سال)
ایروان، ارمنستان
آرامگاهناحیه شنگاویت
پیشهشاعر، مترجم، روزنامه‌نگار، ویراستار و نویسنده
ملیتارمنستان ارمنی
دانشگاه(۱۹۴۸) հայ բանասիրության ֆակուլտետ دانشگاه دولتی ایروان
جوایز
  • نشان جنگ میهنی نشان پرچم سرخ کار نشان برجسته افتخار مدال کارگر ممتاز
    جایزه دولتی ارمنستان شوروی

واهاگن آرمناکی داوتیان (به ارمنی: Վահագն Արմենակի Դավթյան) شاعر، نمایشنامه‌نویس، مترجم و فعال ادبی اهل ارمنستان بود. وی عضو فرهنگستان ملی علوم ارمنستان بود.

زندگی‌نامه

[ویرایش]

واهاگن داوتیان در ۱۵ اوت ۱۹۲۲م در شهر ارمنی آراپگیر در ارمنستان غربی متولد شد. در سال ۱۹۲۶م با خانواده اش به شهر کراسنودار مهاجرت کرد و در سال ۱۹۳۲م ساکن ایروان شد.

در سال‌های ۴۳–۱۹۴۱ در جنگ جهانی دوم شرکت جست. در سال ۱۹۴۸م در رشته زبان و ادبیات از دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. داوتیان از سال ۱۹۴۵م تا سال ۱۹۶۵م در هیئت تحریریه و شورای سردبیری چندین نشریه، از جمله «روزنامه ادبی» (Գրական թերթ) قلم زده‌است. از سال ۱۹۶۷م تا سال ۱۹۸۲م معاون فرهنگی کمیته روابط فرهنگی با جماعت ارمنیان پراکنده (Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտե) و پس از آن به سردبیری ماهنامه ادبی ارمنستان شوروی برگزیده شد.

شعرها و نمایشنامه‌های داوتیان تاکنون در بیش از ۱۵ کتاب منتشر شده و به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه گردیده‌است.

واهاگن داوتیان در ۲۱ فوریه ۱۹۹۶ در سن ۷۳ سالگی در شهر ایروان درگذشت و پانتئون کومیتاس به خاک سپرده شد.

شعری از واهاگن داوتیان به نام (مکالمه)

[ویرایش]
که بود او؟ بگو!هیچ نمی‌دانم فقط این را دیدم که در چشمانش کورسوئی از دورهای ناپیدا بود
از کجا آمد؟به یقین نمی‌دانم، اما برهنه پاهایش عطرهای خاک گرم بهاران داشت
- بر بلندای پیشانی اشتکه هائی از مه بود و غبار ستاره‌ای
چه گفت او؟خوب نفهمیدم، حرف‌هایش به دعا می‌مانست، موسیقیه مقدس بی کلامی را مانند بود سخن هایش
تو را کجا برد او؟ابتدا جلگه‌ای بود تفتان و آنجا درختان اشکال معجزه را به تمام می‌تاباندند
و هر گلی آنجا وعده‌ای زیبا بودو سپس مغاکی بود پر از تاریکی
به کدامین سو رفت؟شب عظیم بود و راه ناپیدا
در دل شب خاموش می‌رفت اوو زرین ستاره‌ها بر سر راهش گریه می‌کردند

آثار

[ویرایش]
  • ۱۹۴۷ - اولین عشق
  • ۱۹۵۰ - سپیده سحری
  • ۱۹۵۲ - راهی از درون قلب
  • ۱۹۵۷- سپیده دم در کوه
  • ۱۹۶۴ - باران تابستانی
  • ۱۹۶۶ - تصنیفی از شراب

نگارخانه

[ویرایش]
  • بنای یادبود واهاگن داوتیان در ایروان، مجسمه‌ساز لوون توکماجیان
    بنای یادبود واهاگن داوتیان در ایروان، مجسمه‌ساز لوون توکماجیان

یادداشت

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Վահագն Դավթյան». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ارمنی، بازبینی‌شده در ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰.
  • نوری‌زاده، احمد. «واهاگن داوتیان». فصلنامه پیمان. تابستان ۱۳۷۵ (۲).
  • نوری‌زاده، احمد (تابستان ۱۳۷۵). «واهاگن داوتیان». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال اول (۲).
  • . ترجمهٔ سونا خواجه‌سری. «مرثیه». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هشتم (۲۷). بهار ۱۳۸۳.
  • بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine Վահագն Դավթյան at Avproduction.am بایگانی‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
  • Armenian Soviet Encyclopedia. Vol. 3. Yerevan. p. 299.
  • Այվազյան, Հ. Մ. (2005). Ով ով է. հայեր (կենսագրական հանրագիտարան: Երկու հատորով). Vol. առաջին. Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատ.
  • Khudaverdian, acad. K. (1990). Հայկական համառոտ հանրագիտարան. Vol. 1. Yerevan.
  • Der Hovanessian, Diana (1978). Marzbad, M. (ed.). Anthology of Armenian Poetry. New York: Columbia University Press. pp. 300-06.
  • https://bigenc.ru/literature/text/2627037
  • Վահագն Դավթյան at Hush.Am

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ واهاگن داوتیان موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به واهاگن داوتیان در ویکی‌گفتاورد موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=واهاگن_داوتیان&oldid=39386588»