ورزشگاه یادگار امام (تبریز) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نام کامل	استادیوم یادگارامام تبریز
محل	تبریز، ایران
بازسازی	۱۴۰۲_۱۴۰۱_۱۳۹۵[۲]
بازگشایی	۱۳۷۵
مالک	وزارت ورزش و جوانان
گرداننده	تبریز سازه
نوع زمین	چمن طبیعی
هزینه ساخت	۶ میلیارد تومان [نیازمند منبع]
طراح	محمد الوندی
گنجایش	۷۰٬۰۰۰ نفر[۳]
خانه	تراکتور
ابعاد	۶۸×۱۰۵ متر

ورزشگاه یادگار امام تبریز یا ورزشگاه سهند سومین ورزشگاه بزرگ فوتبال ایران از لحاظ ظرفیتی با گنجایش ۷۰ هزار نفر^[۳] است. ساخت این ورزشگاه که در دهکدهٔ المپیک تبریز قرار دارد، در سال ۱۳۶۸ شروع^[۱] و در سال ۱۳۷۵ گشایش یافته‌است.

بر پایهٔ آمار ارائه شده از سوی هیئت فوتبال آذربایجان‌شرقی به فدراسیون فوتبال ایران، تعداد دقیق صندلی‌های نصب شده در این ورزشگاه ۶۷.۰۰۰ صندلی است که آمار دقیق آن به تفکیک، به شرح زیر است:

این ورزشگاه بر طبق ارزیابی‌های انجام گرفته توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا، موفّق به دریافت درجهٔ A شده‌است.^[۴]

طراح این ورزشگاه موفّق به دریافت جایزهٔ بین‌المللی ای‌اف‌سی شده‌است؛ همچنین بعدها ورزشگاهی واقع در شهر هیروشیمای ژاپن با طرحی مشابه این استادیوم ساخته شد.^[۵]

طراحی ورزشگاه یادگار امام در سال ۱۳۶۴ صورت گرفته و کلنگ‌زنی و مراحل اجرائی آن از سال ۱۳۶۷ آغاز شد.

محل این ورزشگاه در دره کوچکی قرار دارد. با توجه به وضعیت زمین با روش ساخت نوین در ساخت اماکن ورزشی، طبقهٔ اوّل سکوی تماشاگران این ورزشگاه فاقد ستون بوده و بر روی صخره و کوه ساخته‌شده. تنها یک ورزشگاه دیگر در دنیا با این ویژگی ساخته شده‌است.^[۶]

چندین‌بار در هنگام برگزاری مسابقات رسمی در این ورزشگاه قطع برق و خاموش شدن نورافکن‌ها باعث توقّف جریان بازی‌ها شده یا برخی از بازی‌ها نیمه‌تمام ماندند.^[۷][۸]

پیش از این میزان روشنائی نورافکن‌های ورزشگاه ۶۰۰ لوکس بود که مسئولان ورزشگاه به‌منظور آماده‌سازی آن برای میزبانی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا با توافق با یک شرکت بین‌المللی و الگوبرداری از ورزشگاه‌های میزبان جام جهانی در آفریقای‌جنوبی، میزان روشنائی آن را به ۱۵۰۰ لوکس و بالاتر از استاندارد ای‌اف‌سی (۱۲۰۰ لوکس) رسانده‌اند.^[۹][۱۰] بدین‌منظور برای نخستین‌بار در ایران، نورافکن‌هائی با قدرت بالا و مصرف پائین‌تر به‌نسبت نورافکن‌های پیشین در استادیوم یادگار امام تبریز نصب شده‌است.^[۱۱]

از خرداد ۱۳۹۵، عملیات بهسازی این ورزشگاه آغاز شد و سیستم گرمایش از کف و آبیاری هوشمند به همراه تأسیسات جانبی نصب شد. همچنین ابتدای امر قرار بر این بود تا چمن ۱۷ ساله ورزشگاه نیز با چمن رولی جدید ترکیه‌ای جایگزین گردد که به دلایلی نامعلوم انجام نپذیرفت. پیمانکار ایرانی همراه با ۲ شرکت آلمانی، مشاوره و اجرای آن را بر عهده داشتند.^[۲] با اجرای این طرح، ورزشگاه یادگار امام تبریز به‌همراه ورزشگاه آزادی تهران تنها ورزشگاه‌های ایران می‌باشند که مجهز به سیستم هیتینگ (گرمایش از کف) هستند.^[۱۲] همچنین در سال ۱۴۰۱ عملیات بازسازی رختکن‌ها و در سال ۱۴۰۲ تعویض پیست تارتان انجام پذیرفت.

این ورزشگاه در کنار ورزشگاه نقش جهان، دوّمین ورزشگاه پس از ورزشگاه آزادی در ایران بود که تابلوهای تبلیغاتی الکترونیکی LED در کنار زمین آن نصب شد. اما این تابلوها در آغاز فصل ۹۲–۱۳۹۱ در اقدامی ناگهانی و به دلیل اختلاف پیمانکار جدید و قبلی تبلیغات محیطی سازمان لیگ جمع‌آوری گردید.^[۱۳]

برای نخستین‌بار در تاریخ ورزش ایران، طرح بلیت الکترونیکی در این ورزشگاه به اجرا درآمد. تماشاگران می‌توانند بلیت بازی‌ها را از طریق اینترنت خریداری کرده و با استفاده از کارت-بلیت‌های الکترونیکی خود وارد ورزشگاه شوند.^[۱۴]

با صعود دوبارهٔ باشگاه تراکتور به لیگ برتر و برگزاری بازی‌های خانگی این تیم در ورزشگاه یادگار امام شهر تبریز، این استادیوم به شهرت فراوانی در نزد مردم ایران دست یافته‌است. از این‌رو بسیاری از مسافران و گردش‌گران با ورود به کلان‌شهر تبریز در کنار بازدید از اماکن دیدنی این شهر، از ورزشگاه یادگار امام تبریز نیز دیدن می‌نمایند.^[۱۵]

تاریخ	تیم ۱	نتیجه	تیم ۲	دور
۲۱ آوریل ۱۹۹۷[۱۶]	ایران	۳–۰	کنیا	دوستانه

• دهکده المپیک (تبریز)
• پیست دوچرخه‌سواری فجر یادگار امام
• استخر یادگار امام

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ورزشگاه یادگار امام (تبریز) موجود است.