پازیکس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پازیکس (POSIX) که مخفف «‎ Portable Operating System Interface [for Unix]‎» است، عبارت است از مجموعه استانداردهایی که برای نامگذاری و تعریف شمایل رابط برنامه‌نویسی کاربردی در محیط‌های شبه-یونیکس در آی‌تریپل‌ایی تعریف شده‌اند. این استانداردها تحت نام کلی IEEE 1003 و نام بین‌المللی ISO/IEC 9945 شناخته می‌شوند، امکان همسان‌سازی و ارتباط و پورت کردن آسان‌تر بین محیط‌های یادشده را فراهم می‌آورد. واژهٔ پازیکس پیشنهاد بنیانگذار بنیاد نرم‌افزار آزاد، ریچارد استالمن بود.^[۱]

این استاندارد را می‌توان در مورد هر سیستم‌عامل دیگری هم بکار گرفت. استاندارد اولیه پازیکس، IEEE Std 1003.1-1988 بود که مجموعه به روز شده آن این روزها ISO/IEC 9945 خوانده می‌شود.

این استاندارد شامل ۱۷ سند جداگانه است که استانداردهای خط فرمان، رابط اسکریپت‌نویسی، برنامه‌های سطح کاربر، سرویس‌های و ابزارهایی مثل awk و Echo و ویرایشگر ed را به همراه ورودی خروجی‌های استاندارد (فایل، ترمینال، شبکه) و threadها و غیره را تعریف کرده‌است.

اسناد پازیکس در حال در سه بخش تقسیم شده‌اند:

• APIهای کرنل
• دستورها و ابزارها
• تست‌های مربوط به بررسی تطابق با پازیکس

برخی از سیستم‌عاملهای کاملاً سازگار با پازیکس عبارت هستند از BSD/OS, HP-UX، مک اواس ده، مینیکس و سولاریس و OpenSolaris. لازم است ذکر شود که سیستم‌عامل‌های فری بی‌اس‌دی، گنو/لینوکس، NetBSD, OpenBSD از جمله سیستم‌عاملهایی هستند که تا حد زیادی سازگاری با پازیکس را حفظ کرده‌اند.

در نهایت باید ذکر شود که سیستم‌عاملهای دیگر هم از طریق لایه‌های مترجم و ابزارهای تطبیق دهنده، به سمت سازگاری با پازیکس حرکت کرده‌اند. از جمله این سیستم‌عامل‌ها می‌توان به سیمبیان ۹، ویندوز NT و XP (حرفه‌ای با سرویس پک یک به بعد)، ویندوز سرور ۲۰۰۳ و ویندوز ویستا اشاره کرد.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «POSIX». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ ژوئن ۲۰۱۰.

• استاندارد پازیکس در سایت IEEE

این یک مقالهٔ خرد علوم رایانه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.