کاشغری میگوید که ترکان اوغوز به تمام ترکان بین آمودریا و شمال چین «چگل» میگفتند. چگلها ساکن ساحل شمالی ایسیقکول و درهٔ رود ایلی بودند و در سدههای چهارم و پنجم جمعیت بسیار داشتند. پراکندگی چگلها از حوالی طراز تا کاشغر بود. ظاهراً تا قبل از قراخانیان حکومت مستقل داشتند و پادشاهشان تکین یا تکسین عنوان میشد. عدهای از چگلها در نیمهٔ دوم قرن چهارم پیرو مذاهب قدیم خود و عدهای از جمله ساکنان شهر چگل در حوالی طراز مسلمان بودند.[۴]
در فرهنگ دهخدا آمده چگل نام شهری است از ترکستان قدیم که ظاهراً مردم آن شهر به زیبایی معروف بودهاند و بدین مناسبت شاعران در اشعار خود خوبرویان را بدین شهر نسبت داده یا به مردم این شهر تشبیه کردهاند.[۵]
از مردم چگل بردگان زیباروی را از چگل به ایران میآوردهاند از این رو در نزد شاعران فارسیزبان و در ادبیان فارسی به زیبایی و خوشاندامی از ایشان یاد شدهاست[۱]و واژهٔ چِگِل یا کنایه شمع چِگِل در ادبیات پارسی به زیبا و زیبارویی مانند شدهاست.