کارلوس سوم - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارلوس سوم اسپانیا | |||||
---|---|---|---|---|---|
پادشاه اسپانیا | |||||
سلطنت | ۱۰ اوت ۱۷۵۹–۱۴ دسامبر ۱۷۸۸ | ||||
پیشین | فرناندوی ششم | ||||
جانشین | کارلوس چهارم اسپانیا | ||||
پادشاهی ناپل و سیسیل | |||||
سلطنت | ۱۵ می ۱۷۳۴–۶ اکتبر ۱۷۵۹ | ||||
تاجگذاری | ۳ ژوئن ۱۷۳۵ کلیسای جامع پالرمو | ||||
پیشین | کارل ششم، امپراتور مقدس روم | ||||
جانشین | فردیناند چهارم (سیسیل) | ||||
دوک پارما و پیاچنزا | |||||
سلطنت | ۲۹ دسامبر ۱۷۳۱–۳ اکتبر ۱۷۳۵ | ||||
پیشین | Antonio Farnese | ||||
جانشین | کارل ششم، امپراتور مقدس روم | ||||
زاده | ۲۰ ژانویه ۱۷۱۶ دژ سلطنتی مادرید، اسپانیا | ||||
درگذشته | ۱۴ دسامبر ۱۷۸۸ (۷۲ سال) کاخ سلطنتی مادرید، اسپانیا | ||||
آرامگاه | |||||
همسر(ان) | ماریا آمالیا | ||||
فرزند(ان) جزئیات | ماریا جوزفای اسپانیا ماریا لوئیز، امپراتریس مقدس روم اینفانت فیلیپ کارلوس چهارم اسپانیا فردیناند چهارم (سیسیل) اینفانت گابریل اسپانیا اینفانت آنتونیو پاسکوال اینفانت فرانسیسکو خاویر | ||||
| |||||
خاندان | دودمان بوربون | ||||
پدر | فلیپه پنجم | ||||
مادر | Elisabeth Farnese | ||||
امضاء |
کارلوس سوم (به اسپانیایی :Carlos؛ ایتالیایی:Carlo؛ ۲۰ ژانویه ۱۷۱۶ – ۱۴ دسامبر ۱۷۸۸) شاه اسپانیا و مستعمرات آن از ۱۷۵۹ تا ۱۷۸۸ میلادی و بزرگترین پسر فلیپه پنجم و همسرش، الیزابت فارنسیس، بود. در ۱۷۳۱، کارل پانزدهساله به عنوان کارل اول، دوک پارما و پیاچنزا شد.
در ۱۷۳۴، کارل پادشاهیهای ناپل و سیسیل را در جنگ جانشینی لهستان تسخیر نمود، و در ۳ ژوئیه سال بعد به عنوان شاه اسپانیا تاجگذاری کرد. او سپس با ماریا آمالیا ساکسونی ازدواج کرد و ۱۳ فرزند از این ازدواج حاصل شد که ۸ تن از آنان به بزرگسالی رسیدند. ماریا آمالیا سرانجام در ۱۷۶۰ میلادی درگذشت.
کارلوس سوم در مسائل مالی و اقتصادی کشور عملکرد رضایتبخشی داشت. وی سعی کرد امپراتوری خود را - که سرزمینهای تابع آن نظیر کشورهای آمریکای لاتین، از اسپانیا دور بودند- از متلاشی شدن حفظ کند. او اصلاحات فراوانی را در اسپانیا به اجرا گذاشت.
نگارخانه
[ویرایش]- تخت پادشاهی کارلوس سوم