کوشکنار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کوشکنار
کشور	ایران
استان	هرمزگان
شهرستان	پارسیان
بخش	کوشکنار
مردم
جمعیت	۳٬۲۶۰ نفر(۱۳۹۵)
رشد جمعیت	۱۲٪+ (۵ سال)
شناسهٔ ملی خودرو	ایران
کد آماری	۲۵۳۷۸۶
کوشکنار روی نقشه ایران ۲۷°۱۵′۰۷″شمالی ۵۲°۵۲′۰۰″شرقی / ۲۷٫۲۵۱۹۶۹۳۳°شمالی ۵۲٫۸۶۶۷۰۲۳۳°شرقی / 27.25196933; 52.86670233

کوشکنار یکی از شهرهای بخش کوشکنار شهرستان پارسیان در استان هرمزگان ایران است. نام قدیم این شهر «قَصر کُنار» بوده‌است^{[نیازمند منبع]}.

این شهر در شش کیلومتری شمال بندرتبن و در هشت کیلومتری جنوب برکه دکان، و در هفت کیلومتری مغرب غورزه، و در هفت کیلومتری مشرق روستای سروباش واقع شده‌است. این شهر در دوران گذشته مقر حکم قبیله «آل حرم» بوده، چون در آن دوران قبیله آل حرم بر این منطقه حکمران بودند.ُ ساغر فرشچیان و اگر خوش‌شانس باشید میتوانید عروس دریایی های زیبایی را ببینید

تقریباً تمام مردم به زبان فارسی گویش محلی کوشکناری لاری تکلم می‌کنند ٨۵٪ از مردم سنی مذهب هستند. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳٬۲۶۰ نفر (۸۴۷ خانوار) بوده‌است.^[۱]

آثار قلعه‌ای بسیار قدیمی در وسط شهر باقی‌مانده‌است که گویا مقر حاکم وقت بوده‌است، این قلعه بنام «قلعه شیخ محمد احمد خلفان الأحرمی» مشهور است. همچنین آثار خانه‌های قدیمی در شهر وجود دارد که از سنگ و کاهگِل ساخته شده‌است. در ضمن در نزدیکی مسجد جامع این شهر آرامگاه شخصی به نام شیخ انصار است که امروزه تنها ویرانه‌ای از آن به جا مانده‌است.

• جداسازی بخش‌هایی از استان هرمزگان و الحاق آن به استان فارس

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd, an Islamic District on the bank of Mehran River) چاپ سوم، دبی: سال انتشار ۱۹۹۷ میلادی به (عربی).
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس ، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.
• محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰–۵۱)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.