سوزا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بندر سوزا
سوزاء
کشور ایران
استانهرمزگان
شهرستانقشم
بخششهاب
نام(های) دیگرشوزا و شیزا
سال شهرشدن1379
مردم
جمعیت۴۴٨٠نفر
اطلاعات شهری
شهرداردکتر عبدالله تشه
تأسیس شهرداریحدود سال 1380
پیش‌شمارهٔ تلفن0763534
وبگاه
شناسهٔ ملی خودرو ایران
بندر سوزا بر ایران واقع شده‌است
بندر سوزا
روی نقشه ایران
۲۶°۴۶′۳۶″شمالی ۵۶°۰۴′۰۱″شرقی / ۲۶٫۷۷۶۵۵۴۶۷°شمالی ۵۶٫۰۶۶۸۹۶۶۷°شرقی / 26.77655467; 56.06689667


سوزا شهری از توابع بخش شهاب شهرستان قشم در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران است.

«شهر سوزا» در ۳۹ کیلومتری جنوب غربی شهرستان قشم واقع شده‌است ، و در موقعیتی ساحلی قرار گرفته و تنگه معروف و استراتژیکی هرمز در محدوده آن واقع است. دره‌های موسوم به تنگ کلمادون و تنگ لرد در دو کیلو متری شمال غربی سوزا قرار دارند که آبریز هر دو با هم یکی شده و به خلیج فارس می‌ریزند ، همچنین تنگ چیرا در شمال این شهر قرار دارد . این شهر سابقه وسیعی در تجارت دریایی در دوران باستان داشته و محدوده تجارت دریایی آن‌ها سواحل آفریقا ، خلیج عدن ، پاکستان ، هندوستان و کشورهای خلیج فارس هست آثار به جا مانده از گمرک قدیمی و انبارهای کالا در سواحل این شهر یکی از بارزترین شواهد می‌باشد .مردم سوزا از قبیله شیزاوی و شوزاوی و الجسمی هستند.

پوشش گیاهی وحیات و حش

[ویرایش]

آب و هوای سوزا، گرم و خشک ساحلی است وجود دره‌ها، تنگ‌ها، پوشش گیاهی، حیات و حش و پرندگان دریایی از عناصر جذاب طبیعی این شهر محسوب می‌شوند. مهم‌ترین آثار تاریخی به جا مانده در نزدیکی این شهر ، گمرک قدیمی این شهر ، «سدلیت یا خالصی» در چهار کیلومتری شمال غرب شهر دیرستان و «سدگوران» در جنوب روستای گوران متعلق به دورهٔ ساسانیان است که در مجاورت سوزا قرار دارند.

جمعیت

[ویرایش]

جمعیت شهر سوزا طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1395 ، برابر با 5707 نفر بوده‌است [۱].مردم بومی از اهل سنت می باشند. نژاد آنان عرب ایرانی است و به زبان عربی خلیجی صحبت می کنند. بسیاری از مردم توانایی صحبت به زبان فارسی نیز دارند.

مکان های دیدنی شهر سوزا

[ویرایش]
  • پارک ساحلی و ساحل با ماسه‌های طلایی
  • ساختمان قدیمی گمرگ شهر سوزا و اسکه قدیمی پُسابندر
  • نخلستانهای کلمادون ، لرد ، چیرا ، گزدون ، بنه گردن و ... که در فصل زمستان سرسبز می شوند و به مکان گردشگری عالی تبدیل می شود .
  • اقامتگاه های سنتی و بومی همچون گُفاره و لرد و خانه دوست اقامتگاه سنتی موج و اقامتگاه مون.

منابع

[ویرایش]
  • اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
  • زنده دل، حسن، دستیاران. (مجموعهٔ کتابهای راهنمای جامع ایرانگردی استان هرمزکان) ج۱. چاپ وانتشار ۱۹۹۸سال میلادی.
  • بختیاری، سعید،، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.

پانویس

[ویرایش]
  1. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.

جستارهای وابسته

[ویرایش]


==