Fernando Gaviria

Fernando Gaviria
Gaviria wint de eerste rit in de Ronde van San Juan 2017.
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Fernando Gaviria Rendón
Geboortedatum	19 augustus 1994
Geboorteplaats	La Ceja, Colombia
Nationaliteit	Colombiaanse
Lengte	180 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Movistar Team
Discipline(s)	• Baanwielrennen • Wegwielrennen
Specialisatie(s)	• Omnium • Sprint
Ploegen
2013 08/2015 2016-2018 2019-2022 2023-	Colombia Coldeportes →Etixx-Quick Step (stagiair) Quick-Step Floors UAE Team Emirates Movistar Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo	5e (2017)
Gent-Wevelgem	6e (2016)
Ronde van Italië	5 etappezeges
Ronde van Frankrijk	2 etappezeges
WK op de weg	8e (2017)
Overige
Zeges:
Parijs-Tours	2016
Medailleoverzicht
Baanwielrennen Evenement 1 2 3 Wereldkampioenschappen 2 0 0 Totaal (2 medailles) 2 0 0
Medailles
Baanwielrennen Wereldkampioenschappen 1 Londen 2016 Omnium 1 Saint-Quentin-en-Yvelines 2015 Omnium
Portaal    Wielersport

Fernando Gaviria Rendón (La Ceja, 19 augustus 1994) is een Colombiaans wielrenner. In het begin van zijn carrière combineerde hij zowel het baan- en het wegwielrennen. Tegenwoordig richt hij zich voornamelijk op wegwedstrijden. Zijn jongere zus Juliana Gaviria is eveneens wielrenster.^[1]

In 2012 stak de 17-jarige Gaviria voor het eerst zijn neus aan het venster. Tijdens de wereldkampioenschappen baanwielrennen voor junioren in Nieuw-Zeeland won hij eerst samen met Jordan Parra de ploegkoers, dit vóór het Belgische duo Jonas Rickaert/Otto Vergaerde en thuisrijders Dylan Kennett en Hayden McCormick. Later won hij zelf ook het omnium vóór de Brit Jonathan Dibben en Tirian McManus uit Australië. Op de weg won hij de nationale titel in het tijdrijden.

Na zijn successen als junior op de baan richtte Gaviria zich vanaf 2014 meer op de weg: nadat hij in mei van dat jaar continentaal kampioen geworden was bij de beloften, nam hij in augustus deel aan de Ronde van de Toekomst. In die Franse beloftenwedstrijd finishte hij driemaal bij de beste acht renners en werd hij, met slechts één punt minder dan Davide Martinelli, tweede in het puntenklassement.

Met oog op de Olympische spelen van 2016 in Rio de Janeiro, betwistte Gaviria het omnium op het wereldkampioenschap baanwielrennen begin 2015. Als voorbereiding hierop stond hij met de nationale selectie aan de start van de Ronde van San Luis. Hier wist hij de eerste en derde etappe te winnen, dit door telkens de Britse sprinter Mark Cavendish te verslaan. Zijn goede vorm trok hij door tot het wereldkampioenschap, waar hij als topfavoriet de titel won. Vanwege zijn prestaties werd hij, samen met landgenoot Rodrigo Contreras, gecontracteerd per 1 januari 2016 bij Etixx-Quick Step.^[2] Later werd overeengekomen dat beide renners vanaf 1 augustus al stage zouden lopen bij het team. Tijdens die stage won hij met de ploeg de ploegentijdrit in de Ronde van Tsjechië, een dag later won hij zelf de massasprint. In september won hij ook een etappe in de Ronde van Groot-Brittannië, alvorens de volgende etappe niet te starten.

In zijn eerste seizoen als prof was Gaviria's doel het omnium op de Olympische spelen. Nadat hij samen met zijn team de openingsploegentijdrit in de Ronde van San Luis had gewonnen sprintte hij ook een dag later naar de overwinning. In de eerste editie van de Ronde van de Provence won Gaviria de derde etappe. De dag ervoor werd hij tweede achter zijn ploegmaat Davide Martinelli, die kon profiteren van een valpartij in de laatste bocht. Door zijn twee podiumplaatsen won de Colombiaan het puntenklassement. In maart prolongeerde hij zijn wereldtitel in het omnium, waarmee hij de eerste renner werd die dat deed. In de Tirreno-Adriatico, Gaviria's eerste World Tourwedstrijd, won hij de derde etappe. Later die maand nam hij deel aan zijn eerste Monument: Milaan-San Remo, waar hij als een van de favorieten aan de start stond.^[3] Een val in de laatste kilometer zorgde ervoor dat Gaviria niet kon sprinten om de winst.^[4] Een gebroken vinger zorgde ervoor dat Gaviria in mei geen wedstrijd reed.^[5] Tien dagen na zijn rentree in de Heistse Pijl, moest hij enkel zijn ploeggenoot en lead-out Maximiliano Richeze voor zich dulden in de vierde etappe van de Ronde van Zwitserland.^[6] Een maand later won hij twee etappes en droeg hij drie dagen de leiderstrui in de Ronde van Polen, alvorens in de vijfde etappe op te geven. In het omnium op de Olympische Spelen, dat werd gewonnen door Elia Viviani, werd Gaviria vierde. Nadat hij in september de Grote Prijs Impanis-Van Petegem had gewonnen en tweede was geworden in zowel het Kampioenschap van Vlaanderen als de Ronde van Piemonte, behaalde hij in oktober zijn laatste overwinning van het seizoen: in Parijs-Tours versloeg hij Arnaud Démare en Jonas Van Genechten in een massasprint.^[7] Op het wereldkampioenschap, dat een week later plaatsvond, was Gaviria een van de favorieten.^[8] Door een valpartij haalde hij de finish echter niet.

Na eerder dat jaar al overwinningen te hebben geboekt in de Ronde van San Juan, de Ronde van de Algarve en de Tirreno-Adriatico mocht Gaviria voor het eerst deelnemen aan een grote ronde, de Ronde van Italië. Nadat hij in de eerste twee etappes niet naar een podiumplek sprintte, won hij de derde etappe. Door zijn overwinning nam hij de leiderstrui over van André Greipel. Een dag later nam Bob Jungels de leiding in het klassement weer over. Na nog drie overwinningen en één tweede plaats stond Gaviria ruim aan de leiding van het puntenklassement, dat hij uiteindelijk ook op zijn naam schreef. De laatste wielrenner die zoveel etappes won in zijn eerste grote ronde was de Belg Fons De Wolf in de Ronde van Spanje van 1979.

Gaviria deed zich gelden in de Ronde van Californië. De rappe Colombiaan van de QuickStep-formatie snelde op 17 mei in de 176 kilometer lange vijfde etappe naar zijn tweede ritzege in de Amerikaanse wielerwedstrijd.^[9] De slotfase werd ontsierd door een valpartij die Mark Cavendish nog wel wist te ontwijken, maar de Britse sprinter ook op slag kansloos maakte voor de dagzege. Marcel Kittel kon zich door materiaalpech evenmin in de strijd mengen in finishplaats Elk Grove. Dat maakte de weg vrij voor Gaviria om opnieuw te excelleren in de sprint.

Jaar	CK	P-AK	WK	OS	WB	Overig
Junioren
2012			1 omnium 1 ploegkoers
Elite
2013	2 omnium	1 omnium 2 ploegenachtervolging
2014					Londen: 1 omnium	Zuid-Amerikaanse Spelen: 1 omnium Centraal-Amerikaanse en Caraïbische Spelen: 1 omnium
2015			1 omnium			Pan-Amerikaanse Spelen: 1 omnium 1 ploegenachtervolging
2016			1 omnium
geen deelnames in 2017 en 2018.
2019						Torneo Internacional Cali: ploegkoers
geen deelnames tussen 2020 en 2022.
2023		2 afvalkoers 2 koppelkoers 2 omnium 2 ploegenachtervolging

Totaal: 54 individuele zeges

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2016 2017 129e (4)   2018 opgave (2)  2019 opgave (1)  147e   2020 opgave   2021 109e   2022 128e   2023 118e   2024 137e   opgave   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Parijs-Tours WK op de weg Wereld­ranglijsten 2016 79e 6e 1  ↑ opgave 88e (UWT) 2017 5e 9e 28e 8e 29e (UWT) 2018 71e (UWT) 2019 16e 21e 78e 89e (UWR) 2020 91e 2021 113e opgave opgave 2022 opgave 2023 129e opgave opgave 2024 opgave

Jaar	Ronde van de VAE	Tirreno-Adriatico	Ronde van Romandië	Ronde van Zwitserland	Ronde van Polen	Ronde van Guangxi
2016		59e (1)		106e	opgave (2)
2017		100e (1)				50e (4)
2018		opgave	buiten tijd	opgave
2019	78e (1)	89e
2020	111e	130e
2021	71e	126e			116e (1)
2022			opgave
2023	121e	115e	105e (1)		136e
2024	opgave

• 2013 – Colombia Coldeportes
• 2015 – Etixx-Quick Step (stagiair vanaf 1-8)
• 2016 – Etixx-Quick Step
• 2017 – Quick-Step Floors
• 2018 – Quick-Step Floors
• 2019 – UAE Team Emirates
• 2020 – UAE Team Emirates
• 2021 – UAE Team Emirates
• 2022 – UAE Team Emirates
• 2023 – Movistar Team
• 2024 – Movistar Team
• 2025 – Movistar Team

Voorganger: Thomas Boudat 2014

Wereldkampioen omnium 2015, 2016

Opvolger: Benjamin Thomas 2017

Voorganger: Giacomo Nizzolo 2015, 2016

Winnaar paarse trui in de Ronde van Italië Fernando Gaviria 2017

Opvolger: Elia Viviani 2018

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Commons heeft media­bestanden in de categorie Fernando Gaviria.

• (en) Profiel van Fernando Gaviria op ProCyclingStats

1. ↑ (es) B, Hector L. Urrego, “Sueño con una medalla en el Mundial de Cali”: Juliana Gaviria. Revista Mundo Ciclístico (12 februari 2014). Geraadpleegd op 11 december 2024.
2. ↑ Gaviria en Contreras tekenen bij Etixx-Quick-Step^{[dode link]}. WielerFlits.nl (24 februari 2015). Geraadpleegd op 24 februari 2015.
3. ↑ Jeroen Pouw, Voorbeschouwing: Milaan-San Remo 2016^{[dode link]}. WielerFlits.nl (19 maart 2016). Geraadpleegd op 11 augustus 2017.
4. ↑ Gaviria baalt: “Ik verloor twee seconden mijn focus”. WielerFlits.nl (19 maart 2016). Gearchiveerd op 24 juni 2016. Geraadpleegd op 14 juni 2016.
5. ↑ Ruben De Muynck, Gebroken vinger voor Fernando Gaviria. WielerFlits.nl (28 april 2016). Gearchiveerd op 11 augustus 2017. Geraadpleegd op 11 augustus 2017.
6. ↑ Argentijn Richeze wint lastige massasprint in Champagne. WielerFlits.nl (14 juni 2016). Gearchiveerd op 16 juni 2016. Geraadpleegd op 14 juni 2016.
7. ↑ Youri IJnsen, Indrukwekkende Gaviria wint generale WK-repetitie in Parijs-Tours. WielerFlits.nl (9 oktober 2016). Gearchiveerd op 11 augustus 2017. Geraadpleegd op 11 augustus 2017.
8. ↑ Nick Doup, WK 2016: Voorbeschouwing wegwedstrijd mannen^{[dode link]}. WielerFlits.nl (16 oktober 2016). Geraadpleegd op 11 augustus 2017.
9. ↑ Gaviria sprint naar tweede etappezege in Californië, NOS, 18 mei 2018. Gearchiveerd op 4 december 2020.