French
DeutschŁew Baczynski – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Wyznanie | gr.-kat. |
Łew Wasylowycz Baczynski[1] herbu Sas[2] ukr. Лев Васильович Бачинський (ur. 15 lipca 1872 w Serafińcach, zm. 11 kwietnia 1930 w Grimmenstein w Austrii) – doktor praw, ukraiński polityk okresu Austro-Węgier i II Rzeczypospolitej, poseł do Reichsratu Przedlitawii (1907-1918), wiceprzewodniczący Rady Narodowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (1918-1919), poseł na Sejm RP II kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 15 lipca 1872 w Serafińcach (obecnie wieś w rejonie horodeńskim obwodu iwanofrankiwskiego, Ukraina).
Uczył się w c. k. wyższym gimnazjum w Kołomyi[3] (w 1884 ukończył Ia klasę wraz z Wasylem Stefanykiem[4], w 1891 otrzymał świadectwo dojrzałości[5]). Ukończył prawo na uniwersytecie w Czerniowcach, gdzie również się doktoryzował.
Należał do ukraińskich stowarzyszeń oświatowych, był członkiem rady nadzorczej Towarzystwa Wzajemnego Kredytu „Dnister” i Hipotecznego Banku Ziemskiego we Lwowie, oraz dyrektorem Miejskiej Kasy Oszczędności w Stanisławowie.
W 1897 więziono go za działalność wymierzoną w państwo austriackie. W latach 1907–1911 (okręg Nr 59 Stanisławów[6] – Obertyn – Tłumacz – Potok Złoty – Tyśmienica – Bohorodczany[7][8]), 1911–1918 posłował do parlamentu w Wiedniu. W latach 1915–1916 był wiceprzewodniczącym Ogólnej Rady Ukraińskiej w Wiedniu.
W 1918 został wiceprezesem Rady Narodowej ZURL. Wydał publikację „Ukraina irredenta”, w której uzasadniał konieczność utworzenia suwerennego państwa ukraińskiego.
W II RP prowadził kancelarię prawną w Stanisławowie. Związany z ukraińskim ruchem lewicowym: był członkiem kierownictwa Ukraińskiej Partii Radykalnej, jak również przewodniczącym Zarządu Głównego Ukraińskiej Partii Socjalistyczno-Radykalnej (1922–1930).
W 1928 aresztowany przez władze polskie – oficjalnie podano, że omyłkowo, przeproszono, i zarządzono skrupulatne śledztwo.
Posłował na Sejm II kadencji (z okręgu Stanisławów). Zmarł na kuracji w Austrii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W źródłach wzmiankowany też jako Leon Baczyński → zob. Wybory do parlamentu. „Kurjer Stanisławowski”. 1346, 25 czerwca 1911, s. 1.
- ↑ Соціально-політичний портрет українського проводу ГАЛИЧИНИ та БУКОВИНИ в революції 1918-1919 років. franko.lviv.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-30)]. (ukr.).
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok 1888, s. XLII.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1884. Kołomyja: Drukarnia Zadembskiego i Hollendra, 1884, s. 63.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok 1891. W Kołomyi, 1891, s. XXXVI [48].
- ↑ Wybory do parlamentu. „Kurjer Stanisławowski”, 1134, 2 czerwca 1907, s. 1.
- ↑ Po wyborach do parlamentu. „Kurjer Stanislawowski”. 1133, s. 1, 26 maja 1907.
- ↑ Kronika. † Ignacy Petelenz. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 140 z 22 czerwca 1911.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny. T. 1: A-D, red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert. Warszawa, 1998.
- Ryszard Torzecki, Kwestia ukraińska w Polsce w latach 1923–1929, Kraków: Wyd. Literackie, 1989, ISBN 83-08-01977-3, OCLC 830081846.
- Ryszard Tomczyk, Radykałowie i socjaldemokraci.Miejsce i rola lewicy w ukraińskim obozie narodowym w Galicji 1890-1914, Szczecin: Zapol, 2007, ISBN 978-83-7518-031-2, OCLC 177087479.
- Ryszard Tomczyk: Rusko-Ukraińska Partia Radykalna 1890-1914. Szczecin, 2007. ISBN 978-83-7518-020-6.
- Ryszard Tomczyk, Ukraińska Partia Radykalna w II Rzeczypospolitej 1918-1926, Szczecin: Print Group Daniel Krzanowski, 2007, ISBN 978-83-60903-28-5, OCLC 177344093.