Łuniew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łuniew
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

bialski

Gmina

Międzyrzec Podlaski

Liczba ludności (2021)

155[2][3]

Strefa numeracyjna

83

Kod pocztowy

21-560[4]

Tablice rejestracyjne

LBI

SIMC

0015852[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Międzyrzec Podlaski
Mapa konturowa gminy wiejskiej Międzyrzec Podlaski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Łuniew”
Ziemia52°04′44″N 22°40′49″E/52,078889 22,680278[1]

Łuniewwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski[6].

Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Międzyrzec Podlaski[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 192 mieszkańców[9].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Krzewicy.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Łuniew[10][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1022713 Starowieś część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś Łuniewo, bo tak się dawniej nazywała, została utworzona na terenie obecnej Międzyrzecczyzny przez Mikołaja z Domanina na gruntach nadanych w roku 1438 przez starostę brzeskiego Jana Nassutowicza.

W roku 1569, na mocy zawartej 28 czerwca na sejmie w Lublinie umowy unijnej Polski z Litwą, wieś Łuniewo została inkorporowana z Litwy przez Koronę.

Jako wieś bojarska, Łuniewo nie było zobowiązane do żadnych powinności o charakterze pańszczyźnianym. Dopiero w roku 1794 książę Adam Czartoryski obciążył mieszkańców wsi różnymi powinnościami. Wymiar powinności pańszczyźnianych był znacząco mniejszy niż miało to miejsce w przypadku chłopów pańszczyźnianych, jednakże nałożenie tych powinności skutkowało procesem, który mieszkańcy wioski wytoczyli w roku 1821 księciu Konstantemu Czartoryskiemu. Proces ten, podobnie jak miało to miejsce w przypadku wioski Pościsze, zakończył się niepowodzeniem dla mieszkańców Łuniewa.

W roku 1864 car Aleksander II wydał dekret o uwłaszczeniu włościan w Królestwie Polskim. Na jego podstawie, mieszkańcy dóbr międzyrzeckich, w tym bojarzy ze wsi Łuniewo, zostali zwolnieni z obowiązków pańszczyźnianych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 74136
  2. Wieś Łuniew w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-05], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-12-01].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
  7. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 120.
  8. Strona gminy, sołectwa i sołtysi [dostęp 2023-12-01
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]