Łupek gruzełkowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łupek gruzełkowy – skała metamorficzna^[1] powstająca w strefie kontaktowej intruzji magmowej pod wpływem silnego podgrzania skał otaczających intruzję. Tworzy się w pewnym oddaleniu od kontaktu z intruzją, w temperaturach niższych od tych, w których powstają łupki plamiste^[2]. Odznacza się gęstą łupkowatością, zwykle bez zaburzeń tektonicznych (fałdów). Cechą wyróżniającą jest doskonała oddzielność, dzięki której skała dzieli się na cienkie płytki. Zwykle występuje z innymi skałami tworzącymi się w warunkach facji hornfelsowej, reprezentowanymi przede wszystkim przez: hornfelsy, łupki hornfelsowe, a także łupki plamiste. Czasami bywał wykorzystywany jako materiał do pokryć dachowych. Ze względu na zastosowanie niektóre odmiany zaliczane są do łupków dachówkowych

• Struktura: porfiroblastyczna.
• Tekstura: łupkowa
• Skład mineralny: głównie kwarc i miki (muskowit, serycyt, biotyt) ,podrzędnie skalenie; guzki tworzy przeważnie biotyt, andaluzyt, a czasami także kordieryt bądź amfibol.
• Barwa: łupki gruzełkowe odznaczają się szarą lub brunatną, wykazującą charakterystyczne ciemne nabrzmienia gruzełki.
• Twardość: niezbyt twarde

W Polsce łupki gruzełkowe występują lokalnie w północnej osłonie granitoidów karkonoskich w Górach Izerskich oraz w osłonie granitoidów strzegomskich^[3] w okolicach Bartoszówka na Dolnym Śląsku.

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1991, ISBN 83-220-0406-0, OCLC 749837370 . Brak numerów stron w książce
• AndrzejA. Bolewski AndrzejA., WłodzimierzW. Parachoniak WłodzimierzW., Petrografia, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0173-8, OCLC 749339255 . Brak numerów stron w książce
• K.K. Kozłowski K.K., J.J. Żaba J.J., F.F. Fediuk F.F., Petrologia skał metamorficznych, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1986, ISSN 0239-6432, OCLC 749706205 . Brak numerów stron w książce